Wat gebeurt er na het verlaten van Jehovah’s Getuigen?

De weg van Jehovah’s Getuigen begrijpen: Hoop, genezing en hoe te helpen

Misschien hebt u Jehovah’s Getuigen in uw buurt hun boodschap zien delen en met zo'n oprecht hart op deuren zien kloppen. Of misschien heb je een dierbare persoon in je familie, of zelfs een collega die verbonden is met dit geloof. Het is niet meer dan normaal om vragen te hebben, vooral over iets dat zo persoonlijk is, zoals wat er gebeurt als iemand besluit een andere spirituele weg te bewandelen. God legt een verlangen in ons hart om te begrijpen, te verbinden en vooral om Zijn liefde en mededogen te tonen. Dit artikel is bedoeld om een helder licht te schijnen op die reis, duidelijkheid en hoop te brengen door goed te kijken naar hun praktijken en overtuigingen. We willen dit pad verkennen, dat soms moeilijk kan zijn, met wijsheid, vriendelijkheid en een open hart, en de vragen beantwoorden die veel christenen zichzelf stellen.

Ons doel hier is om samen door de top 10 vragen te lopen die christelijke lezers vaak online zoeken over het verlaten van de Jehovah’s Getuigen. Door hun officiële richtlijnen te verkennen, de echte verhalen die mensen delen, de overtuigingen die ze hebben en de wegen naar het vinden van vrede en genezing, kunnen we een beter begrip krijgen. En begrip helpt ons te weten hoe we het beste kunnen reageren met de verbazingwekkende liefde van God.

Kan iemand zomaar besluiten om geen Jehovah’s Getuige meer te zijn?

Je zou kunnen denken dat het verlaten van een geloofsgroep net zoiets is als besluiten om niet meer ergens heen te gaan, misschien zoals het veranderen van sportscholen of het stoppen van een tijdschriftabonnement. Maar voor Jehovah’s Getuigen voelen de stappen en de resultaten van het vertrek vaak veel groter aan en dragen ze veel gewicht in de schaal binnen hun gemeenschap. Laten we eens kijken hoe de organisatie ziet dat iemand wegstapt.

Officieel staat er op de website van Jehovah’s Getuigen, JW.org, dat een persoon kan Kiezen om te vertrekken. Dit kan op een aantal belangrijke manieren gebeuren: ze kunnen formeel vragen stellen, hetzij door te spreken of te schrijven, en te zeggen dat ze niet langer bekend willen staan als Jehova’s Getuige, of ze kunnen dingen doen waaruit blijkt dat ze buiten de groep zijn getreden, zoals zich aansluiten bij een andere religie en mensen erover informeren.1 Wanneer iemand formeel op deze manier vertrekt, noemen ze het zichzelf “loskoppelen”.

Maar de organisatie maakt een verschil tussen formeel loskoppelen en gewoon inactief worden, misschien niet zo veel naar vergaderingen gaan. JW.org zegt dat mensen die stoppen met prediken of vergaderingen bijwonen — vaak “inactief” of “vervagen” genoemd — niet Ze worden gezien als afgetreden en zo zeggen ze, ze zijn niet gemeden.1 Het officiële standpunt is dat deze mensen misschien gewoon ontmoedigd zijn of zich een beetje zwak voelen in hun geloof, en het juiste is om hen troost, steun en spirituele hulp van de ouderlingen van de gemeente te bieden als ze dat willen.1 Ze benadrukken dat het aanbidden van God vrijwillig uit het hart moet komen, en ouderlingen kunnen iemand niet laten blijven.1

Zelfs met deze officiële woorden suggereren verhalen van mensen die vroeger lid waren en zorgvuldige studies dat er een groot verschil kan zijn tussen wat in het openbaar wordt gezegd en wat veel mensen daadwerkelijk ervaren. Terwijl ik gewoon inactief Dit kan niet automatisch leiden tot formele discipline, maar dingen kunnen snel veranderen als een inactieve persoon begint te zeggen dat hij het niet eens is met de leringen van Jehova’s Getuigen of dat hij niet meer gelooft.3 Uit bewijsmateriaal blijkt dat dit soort dingen, zelfs als het indirect wordt ontdekt, ertoe kunnen leiden dat de persoon wordt opgeroepen voor een speciale commissie van ouderlingen, een gerechtelijke commissie genaamd.3 Als de persoon in die vergadering bevestigt dat hij het niet eens is of zegt dat hij geen Getuige meer wil zijn, kan hij of zij formeel worden losgekoppeld, zelfs als hij of zij er niet om heeft gevraagd.3 Deze “gedwongen loskoppeling” leidt tot precies dezelfde afschuw als mensen die formeel worden uitgezet omdat ze iets verkeerd hebben gedaan.3

Dit toont aan dat er misschien een manier is waarop de groep dingen in lijn houdt die verder gaat dan alleen of iemand opdaagt of niet. Het lijkt erop dat vasthouden aan de officiële leringen en loyaal blijven aan de manier van denken van de organisatie echt belangrijk is. De vrijheid om gewoon “op te houden met associëren” lijkt afhankelijk te zijn van het niet in twijfel trekken van het gezag of de overtuigingen van de groep.3 Dit idee om te waken over persoonlijke overtuigingen komt niet helemaal overeen met het beeld van een groep waar mensen gewoon rustig kunnen stoppen zonder problemen te komen.3 Bevindingen uit een groot onderzoek in Australië (de Koninklijke Commissie naar institutionele reacties op seksueel misbruik van kinderen) ondersteunden dit, waaruit blijkt dat zelfs inactieve leden zich vaak tot op zekere hoogte geschuwd voelen, wat indruist tegen wat de organisatie publiekelijk zegt.3

Bovendien wijst dit op een mogelijk verschil tussen de boodschap die met iedereen wordt gedeeld via officiële plaatsen zoals JW.org en de manier waarop de regels daadwerkelijk binnen de groep worden toegepast. Het zachtere imago van het publiek, waarbij wordt gesproken over het ondersteunen van inactieven, lijkt heel anders dan de striktere realiteit binnenin, waar meningsverschillen, zelfs als je inactief bent, tot ernstige sociale gevolgen kunnen leiden.1 Dit suggereert dat ze zorgvuldig kunnen beheren hoe ze naar het publiek kijken, terwijl ze hun geloof en loyaliteit onder hun volgers stevig vasthouden.

Wat is het verschil tussen “disfellowshipped” en “disassociated” zijn?

Als je het hebt over het verlaten van de Jehovah’s Getuigen, kun je twee belangrijke woorden horen: “gedisfellowshipped” en “disassociated”. Ze beginnen anders te begrijpen wat ze betekenen en, nog belangrijker, wat er dankzij hen gebeurt, is echt van cruciaal belang. Laten we deze termen duidelijk maken.

• Disfellowshipping: Beschouw dit als verdreven of verwijderd uit de gemeente. Het is iets gedaan door de congregatie, met name door een gerechtelijk comité van ouderen. Dit gebeurt met een gedoopt lid dat een “ernstige zonde” blijkt te hebben begaan en wordt gezien als “onberouwvol”, wat betekent dat het geen spijt heeft of bereid is om te veranderen.2
• Hoe het werkt: Er is een privébijeenkomst waar ouderen beslissen of de persoon schuldig is en controleren of ze echt berouwvol lijken. Deze vergaderingen zijn niet toegankelijk voor anderen en u kunt ze niet opnemen.
• Waarom het gebeurt: Redenen voor disfellowshipping omvatten een reeks acties die volgens hen verkeerd zijn volgens de Bijbel, zoals seksuele immoraliteit, vaak dronken zijn, stelen, hebzuchtig zijn, afgoden aanbidden, anderen slecht beledigen, spiritisme beoefenen, moord, verdeeldheid veroorzaken of afvalligheid (wat betekent zich afkeren van het geloof). Apostasie is vrij breed gedefinieerd. Het kan gaan om het onderwijzen van dingen die verschillen van de Wachttorenmaatschappij, het aanmoedigen van activiteiten die zij als zondig beschouwen (zelfs als je ze niet zelf doet), het aannemen van bepaalde banen (zoals werken voor een andere kerk of het leger) of zelfs gewoon koppig geloven in dingen die verschillen van de officiële leringen, zelfs als je het anderen niet vertelt. Zelfs het bekritiseren van een beslissing om iemand uit te sluiten kan een reden zijn.
• Wat wordt aangekondigd: Wanneer iemand wordt uitgesloten, wordt de gemeente verteld: “Naam is niet langer een van Jehovah’s Getuigen. Het is interessant om op te merken dat in sommige recente interne berichten het woord “verwijderd” wordt gebruikt in plaats van “uitgesloten”, maar dat de praktijk en de resultaten hetzelfde zijn.
• Ontkoppeling: Dit betekent formeel ontslag nemen uit de organisatie. Meestal is het begonnen door de persoon zelf wanneer zij de ouderlingen, door te spreken of te schrijven, vertellen dat zij niet langer bekend willen staan als een van Jehovah’s Getuigen.1
• Maar zoals we al eerder hebben besproken, kunnen ouderen ook iemand loskoppelen op basis van wat ze doen, zoals zich aansluiten bij een andere religie of blijven uiten dat ze het oneens zijn met kernleringen.1 Dit is een soort “gedwongen loskoppeling” voor mensen die misschien gewoon inactief willen zijn, maar van wie de verandering in geloof bekend wordt.3
• Wat wordt aangekondigd: De aankondiging aan de gemeente wanneer iemand zich distantieert is precies hetzelfde als voor disfellowshipping: “Naam is niet langer een van Jehovah’s Getuigen”.

Het belangrijkste om te begrijpen is het resultaat: mijden. Officieel Jehovah’s Getuigenbeleid zegt dat beide personen die zijn uitgesloten en Degenen die zich distantiëren, moeten op dezelfde manier worden behandeld door actieve leden. Ze worden geconfronteerd met strikte vermijding, wat gewoonlijk gemeden wordt genoemd.3

Omdat de uitkomst identiek is, wordt het praktische verschil tussen eruit geschopt worden en formeel stoppen erg klein. Hoewel de weg naar de aankondiging anders is, is het resultaat binnen de gemeenschap — volledig sociaal en publiekelijk als niet langer thuishorend worden bestempeld — hetzelfde. Dit benadrukt echt dat elke duidelijke breuk met de organisatie, of u nu kiest of wordt opgelegd, dezelfde zware sociale sanctie met zich meebrengt. Het verschil gaat uiteindelijk meer over het proces dan over hoe het de relaties van de persoon binnen het geloof beïnvloedt.

Hier is iets interessants over taal: de organisatie lijkt vaker het woord “aanhangig” te gebruiken in plaats van “lid”.Als een Jehova’s Getuige betekent dat je je aanhangt (gelooft), dan lijkt het een beetje tegenstrijdig om iemand aan te kondigen “niet langer een van Jehovah’s Getuigen” te zijn als ze worden uitgesloten (sociaal verwijderd) maar nog steeds de overtuigingen hebben (een situatie die soms POMI – Physically Out, Mentally In wordt genoemd). Dit suggereert dat de disciplinaire actie en de aankondiging voornamelijk gaan over het afdwingen van de grenzen en sociale uitsluiting van de groep, niet noodzakelijkerwijs over het werkelijke geloof of geloof van de persoon. Het benadrukt dat het belangrijkste probleem vaak komt neer op loyaliteit en conformiteit met de organisatie zelf.

Hoe leggen Jehovah’s Getuigen uit hoe zij degenen die weggaan behandelen?

Wanneer we de praktijk van het mijden zien, waarbij familiebanden kunnen worden verbroken en vriendschappen van de ene op de andere dag kunnen eindigen, is het normaal dat degenen onder ons die ernaar op zoek zijn, voelen dat het hard of misschien niet erg liefdevol is. Maar vanuit het oogpunt van actieve Jehovah’s Getuigen zien zij deze praktijk als iets noodzakelijks, iets wat de Bijbel vereist, en zelfs iets dat uit liefde wordt gedaan. Ze verwijzen naar specifieke Bijbelverzen en geven verschillende redenen waarom ze geloven dat deze strikte vermijding het juiste is om te doen.

De belangrijkste Bijbelverzen die zij gebruiken om dit te rechtvaardigen zijn:

• 1 Korintiërs 5:11: "Stop met het gezelschap te houden van een broeder die seksueel immoreel of hebzuchtig is, of een afgodendienaar of een lasteraar of een dronkaard of een afperser, en eet zelfs niet met zo'n man."
• 2 Johannes 9 ⁇ ’11, waarin wordt gewaarschuwd tegen het verwelkomen of zelfs begroeten van iemand die “niet in de leer van de Christus blijft”, door te zeggen dat je daardoor “een deelgenoot wordt van zijn goddeloze werken”.

Op basis van hoe ze deze verzen begrijpen, geeft de Wachttorenorganisatie deze belangrijke redenen waarom strikte vermijding (jagen) zo belangrijk voor hen is:

1. Loyaliteit aan God en Zijn Woord: Gehoorzaam zijn aan Jehovah’s geboden, zoals ze in de Bijbel worden gelezen, is het belangrijkste. Het tonen van deze loyaliteit, zelfs als het betekent moeilijke dingen te doen zoals het mijden van geliefden, wordt gezien als een manier om liefde voor God en vertrouwen in Zijn wegen te tonen.
2. Bescherming van de congregatie: Wegblijven van degenen die zij als onberouwvolle onrechtplegers zien, wordt verondersteld de gemeente te beschermen tegen slechte spirituele of morele invloeden. Het helpt de zuiverheid van de groep te behouden en behoudt zijn reputatie voor het volgen van hoge normen.
3. In de hoop berouw te motiveren: Ze presenteren de praktijk als een vorm van discipline die bedoeld is om de persoon te helpen die is vertrokken of heeft gezondigd. De hoop is dat de pijn van het verliezen van die nauwe omgang met familie en vrienden de persoon ertoe zal brengen “tot zinnen te komen”, zich te realiseren hoe ernstig hun acties waren, en te besluiten terug te keren naar Jehovah en de organisatie. Ze omschrijven het als harde liefde, wijzend op Hebreeën 12:11 die spreekt over de vreedzame vrucht die discipline uiteindelijk brengt.

De organisatie biedt enkele officiële punten over familierelaties. Ze zeggen dat als een gedisfellowshipte persoon in hetzelfde huis woont, er "bloedbanden blijven" en "normale familieaandoeningen en -afspraken blijven bestaan".2 Maar zelfs dan, de spiritueel de verbinding wordt als verbroken beschouwd, wat betekent dat de gedisfellowshipte persoon zich niet zou aansluiten bij gezinsaanbidding. Voor gedisfellowshipte familieleden die leven buiten het directe huis, de officiële regel is dat het contact zeer beperkt moet zijn, alleen voor absoluut noodzakelijke familiebedrijven, en loyale leden mogen niet op zoek gaan naar excuses om tijd met hen door te brengen.

Hoewel één bron vermeldt dat individuele Getuigen hun eigen geweten gebruiken bij de toepassing van deze regels 10, wordt er ook op gewezen dat ouderen worden verteld om leden te adviseren van wie bekend is dat zij “onnodige associatie” hebben met gedisfellowshipte of niet-geassocieerde familieleden die niet thuis wonen. Dit kan zelfs leiden tot een gerechtelijke commissie als er sprake is van “permanente spirituele associatie” of als de persoon openlijk kritiek heeft op het besluit tot uitsluiting.1

Als we naar deze redenen kijken, kunnen we enkele spanningspunten zien. Hoe ze de verzen interpreteren en gebruiken (1 Kor 5, 2 Johannes) is veel strenger dan hoe de meeste reguliere christelijke kerken kerkdiscipline begrijpen of omgaan met degenen die zijn afgedwaald. De focus op bijna volledige scheiding, zelfs het vermijden van een eenvoudige begroeting 4, is een extreme interpretatie gericht op uitsluiting in plaats van te proberen te herstellen of verbonden te blijven waar mogelijk.

Ook het omkaderen van shunning als “liefdevolle discipline” die bedoeld is om berouw te brengen, creëert een moeilijke situatie. Hoewel de verklaarde doelpunt zou kunnen zijn om de persoon te herstellen, de werkelijke effect omvat vaak ernstige emotionele en psychologische schade, zoals intense eenzaamheid, zich waardeloos voelen, trauma en helaas zelfs zelfmoordgedachten. Dit grote verschil tussen het veronderstelde liefdevolle doel en de vaak verwoestende resultaten doet ons afvragen of de praktijk de persoon die wordt gemeden echt helpt of dat het voornamelijk werkt als een krachtige manier om iedereen in lijn en loyaal aan de groep te houden.

Tot slot is er een duidelijke tegenstrijdigheid in het advies over familie. De geruststellende verklaringen in officiële veelgestelde vragen waarin wordt gesuggereerd dat “normale familieaandoeningen en -afspraken blijven bestaan” 2 komen niet helemaal overeen met de strengere regel van het beleidsboek voor minimaal contact met familieleden buitenshuis. Dit verschil wordt nog duidelijker door de talloze verhalen van voormalige leden die een volledige afsluiting ervaren van ouders, broers en zussen en zelfs kinderen die in de organisatie blijven. Dit suggereert dat de officiële publieke verklaringen een te rooskleurig beeld kunnen schetsen of alleen van toepassing zijn op de zeer specifieke situatie van het wonen in hetzelfde huis, hoewel de realiteit voor de meeste gezinnen gescheiden door disfellowshipping inhoudt dat strikt gemeden wordt afgedwongen.

Wat is "Shunning" precies en gebeurt het met iedereen die vertrekt?

Het woord “jagen” doet denken aan beelden van weggelaten worden, van stilte. In de wereld van Jehovah’s Getuigen betekent dit een specifieke, vereiste praktijk om bepaalde mensen die de groep verlaten, strikt te vermijden. Begrijpen wat dit inhoudt en wie het doormaakt, is zo belangrijk om te begrijpen hoe het echt is om dit geloof te verlaten.

Shunning is de manier waarop gedoopte leden wordt verteld om degenen die formeel zijn te behandelen. disfellowshipped (gekickt voor onberouwelijke zonde) of gedisassocieerd (officieel ontslag nemen of door ouderlingen verklaard worden ontslag te hebben genomen door hun daden of woorden).2 Het betekent het afsnijden van bijna alle sociale en spirituele contacten. Volgens de officiële regels en de ervaringen van mensen:

• Actieve leden wordt verteld geen gemeenschap te hebben of te socialiseren met gemeden individuen.
• Dit omvat het vermijden van zelfs eenvoudige, beleefde dingen, zoals “hallo” zeggen. De reden is dat zelfs een snelle begroeting kan leiden tot een gesprek en misschien zelfs een vriendschap, wat niet is toegestaan.
• Het eten van een maaltijd met een gemeden persoon is uitdrukkelijk verboden.
• Gesloten personen mogen niet worden verwelkomd in de huizen van de leden.
• Elk contact dat verder gaat dan wat absoluut noodzakelijk is (zoals onvermijdelijke familiekwesties voor familieleden die elders wonen) wordt ontmoedigd.

Deze regel geldt niet alleen voor voormalige vrienden en kennissen in de gemeente ook, en dit is zeer belangrijk, het strekt zich uit tot familieleden die actief Jehovah’s Getuigen blijven, met name degenen die niet in hetzelfde huis wonen. Dit deel, het mijden binnen gezinnen, is vaak het meest hartverscheurende en bediscussieerde aspect van de praktijk.

Dus, wie is officieel Moeten we worden vrijgesteld van deze verplichte schuwing? Volgens JW.org:

• Mensen die gedoopt zijn, maar gewoon inactief in het prediken of naar vergaderingen gaan (“vervagen”) zonder formeel te stoppen of gedisciplineerd te worden voor ernstige zonde of zich tegen het geloof te keren niet verondersteld te worden gemeden.1 De officiële houding is om hen te bereiken en te helpen.1
• Degenen die nooit als Jehova’s Getuigen zijn gedoopt, maar misschien met hen hebben gestudeerd of een tijdje naar vergaderingen zijn gekomen en vervolgens zijn gestopt, worden niet formeel gemeden.

Maar wat er eigenlijk gebeurt, lijkt ingewikkelder dan deze officiële regels suggereren. Veel mensen die rustig proberen te vertrekken door "vervagen" zeggen dat ze informele of “soft shunning” (zacht mijden). Dit kan betekenen dat ze worden genegeerd op vergaderingen (als ze soms gaan), worden vermeden op openbare plaatsen, worden weggelaten uit sociale bijeenkomsten of heel weinig interactie krijgen, zelfs van naaste familieleden.3 De bevindingen van die Australische Koninklijke Commissie toonden ook aan dat het mijden ook vaak gebeurt bij inactieve leden, waardoor wordt uitgedaagd wat de organisatie beweert.3 Plus, sommige voormalige leden praten over “preventief mijden”, waar mensen in de gemeente beginnen weg te trekken als ze denken dat iemands geloof verzwakt of als ze het oneens zijn met de leer, zelfs voordat er iets formeels gebeurt of de persoon zelfs heeft besloten te vertrekken.1

De laatste tijd zijn de zaken nog meer gelaagd. Eind 2023 of begin 2024 verwijderde de Wachttorenorganisatie stilletjes instructievideo’s van haar officiële website die het mijden lieten zien en verklaarden (ook binnen gezinnen).1 Dit gebeurde hoewel de praktijk werd geconfronteerd met meer publieke kritiek en controle of juridische uitdagingen van regeringen in plaatsen als Noorwegen, Japan en Denemarken.1 De organisatie gaf geen officiële reden waarom mensen die keken dachten dat het een poging zou kunnen zijn om hun publieke imago zachter te maken of juridische risico’s te verminderen.1 Rond dezelfde tijd waren er meldingen van een kleine beleidswijziging die leden suggereerde kon een begroeting aanbieden of een gedisfellowshipped persoon uitnodigen voor een vergadering de belangrijkste praktijk van het vermijden van sociale tijd samen lijkt grotendeels onveranderd.Hoezeer deze kleine verschuiving daadwerkelijk dingen in de praktijk verandert, wordt nog steeds besproken door waarnemers en voormalige leden.

Shunning is niet alleen een klein nevenprobleem in de ervaring van Jehovah’s Getuigen; het is een centraal en zeer krachtig instrument dat wordt gebruikt om de doctrine zuiver te houden en mensen ervan te weerhouden het oneens te zijn of weg te gaan. Hoewel het formeel verband houdt met uitsluiting of ontkoppeling, kunnen de effecten ervan overslaan op degenen die proberen rustig te vervagen, waardoor een sfeer ontstaat waarin je niet zeker weet wat er zal gebeuren en mogelijk tot sociaal isolement leidt, zelfs voor degenen die niet officieel gedisciplineerd zijn.3 De recente veranderingen in de manier waarop ze dingen presenteren (zoals het verwijderen van video’s) kunnen aantonen dat ze gevoelig zijn voor druk van buitenaf zonder een echte verandering in het kerngeloof en de kernpraktijk, maar het mijden blijft een bepalend en vaak zeer kwetsend onderdeel van het verlaten van de Jehova’s Getuigen voor veel mensen.

Wat zijn de zwaarste uitdagingen waarmee mensen worden geconfronteerd na het verlaten van Jehovah’s Getuigen?

Weggaan van een religieuze groep die bijna elk deel van je leven heeft gevormd - je overtuigingen, je relaties, je dagelijkse schema, je gevoel van wie je bent - is bijna nooit gemakkelijk. Voor degenen die de Jehova’s Getuigen verlaten, is de reis vaak gevuld met diepe en gevarieerde uitdagingen. Deze uitdagingen vloeien voort uit het hoge controlekarakter van de groep en met name uit de praktijk van het mijden. Het begrijpen van deze moeilijkheden vereist mededogen en een bewustzijn van de krachtige impact die een dergelijke ervaring kan hebben.

Emotionele en psychologische impact:

• Overweldigend verdriet en verlies: Misschien is de moeilijkste en meest directe uitdaging het verliezen van relaties vanwege het mijden. Mensen die vertrekken, praten vaak over een intens verdriet, zoals het verliezen van iemand die is overleden, omdat ze zijn afgesneden van ouders, broers en zussen, kinderen en vrienden die ze hun hele leven al kennen en die in de organisatie blijven. Soms wordt dit “sociale dood” genoemd of de pijn van het “grieven van de levenden” — geliefden leven nog steeds, je kunt ze niet bereiken. Alle relaties die overblijven, kunnen voorwaardelijk aanvoelen, alleen aangeboden als de persoon terugkomt naar het geloof.11
• Krachtige Eenzaamheid en Isolatie: Deel uitmaken van zo'n hechte gemeenschap waar het sociale leven sterk om de groep draait, betekent verlaten vaak dat je bijna van de ene op de andere dag je hele ondersteuningssysteem verliest. Dit leidt tot diepe gevoelens van eenzaamheid en afgesneden worden, vooral als mensen ontmoedigd werden om naaste vrienden te maken buiten het geloof.
• Mentale gezondheidsproblemen: Studies en persoonlijke verhalen tonen consequent grote negatieve effecten op de geestelijke gezondheid. Voormalige leden melden hogere niveaus van depressie, angst, posttraumatische stressstoornis (PTSS), gevoelens van waardeloosheid en het gevoel dat ze de controle over hun eigen leven hebben verloren. De emotionele last kan zo zwaar zijn dat, tragisch genoeg, gedachten aan zelfmoord en zelfs pogingen worden gemeld bij sommigen die zijn vertrokken.
• Lingerende angst en fobieën: Jarenlange lessen over Armageddon, demonen en de gevaren van de “wereld” kunnen blijvende angsten en fobieën achterlaten die blijven bestaan lang nadat iemand intellectueel is vertrokken.11 Er kan ook sprake zijn van sociale angst en angst om te worden beoordeeld.13
• Schuld en schaamte: Velen worstelen met overgebleven schuldgevoelens van de organisatie — schuldgevoelens over dingen die zij in het verleden verkeerd hebben gedaan, schuldgevoelens over het verlaten van “Jehovah’s organisatie” of schuldgevoelens voor het veroorzaken van pijn bij familieleden die hen nu mijden. Schaamte voelen over overtuigingen uit het verleden of huidige worstelingen bij het aanpassen is ook gebruikelijk.11
• Diepgeworteld wantrouwen: De cultuur binnen Jehovah’s Getuigen waarin leden over elkaar kunnen waken en verslag over elkaar kunnen uitbrengen, kan een diep en blijvend wantrouwen jegens mensen, groepen en instellingen creëren. Dit maakt het moeilijk om vertrouwensrelaties te vormen na het verlaten.

Sociale en praktische uitdagingen:

• Herstel van een sociale wereld: Omdat ze enigszins geïsoleerd zijn van de reguliere samenleving, vinden veel voormalige leden het ongelooflijk moeilijk om nieuwe vriendschappen en sociale kringen op te bouwen. Ze kunnen het gevoel hebben dat ze elementaire sociale vaardigheden missen, moeite hebben om sociale interacties buiten de JW-context te begrijpen of het moeilijk vinden om potentiële nieuwe vrienden te vertrouwen.
• Identiteitscrisis: Voor degenen die in het geloof zijn opgevoed, zou hun hele identiteit in beslag kunnen zijn genomen door het feit dat zij een Jehova’s Getuige zijn. Verlaten creëert een leegte, waardoor ze moeten worstelen met grote vragen over wie ze zijn, wat ze echt geloven en wat hun doel buiten de organisatie is.
• Navigeren in familieconflicten: Als naaste familieleden actieve Getuigen blijven, heeft de persoon die vertrok te maken met de aanhoudende pijn van gemeden te worden, mogelijk geconfronteerd met druk om terug te komen, of het beheren van ongemakkelijk en zeer beperkt contact toegestaan onder strikte regels.
• Praktische nadelen: De organisatie heeft van oudsher ontmoedigd om hoger onderwijs te volgen of zich te veel te richten op carrières, en gaf er de voorkeur aan dat leden tijd besteden aan prediken. Dit kan voormalige leden in een nadelige positie brengen.31 Ze kunnen een opleiding missen, financieel worstelen, minder werkopties hebben of basiskennis missen over het beheren van geld, gezondheidszorg of het vinden van gemeenschapsmiddelen.

Voor vrouwen Als je de organisatie verlaat, kunnen deze uitdagingen nog moeilijker zijn vanwege de door mannen gedomineerde structuren en soms seksistische ideeën binnen de JW-cultuur. Dit kan mogelijk hun gevoel van eigenwaarde en kansen nog meer beïnvloeden.

Wanneer je al deze dingen samenbrengt – de intense indoctrinatie, het trauma van het gemeden worden, het verliezen van je identiteit en sociale structuur, en mogelijke praktische problemen – gaat het verlaten van de Jehova’s Getuigen vaak niet alleen over het veranderen van overtuigingen. Het is vaak een zeer traumatische ervaring. De psychologische impact heeft vaak meer nodig dan alleen tijd; Het krijgen van professionele hulp van een therapeut is vaak nodig voor echte genezing.13

De uitdagingen zijn vaak ingebouwd in het systeem, geworteld in de leringen en structuur van de organisatie die mensen onvoorbereid op het leven buiten kunnen laten.3Zelfs na fysiek vertrek kunnen de mentale gewoonten — de angst, de schuld, het zwart-witdenken, het ingebakken wantrouwen — blijven hangen, waardoor grote interne wegversperringen voor herstel ontstaan en zich aanpassen aan een leven van vrijheid en persoonlijke keuze.

Is er hoop en genezing na het verlaten? Hoe ziet het leven eruit voor oud-leden?

Zelfs na een wandeling door de vallei, geconfronteerd met diepe uitdagingen en emotionele pijn, is het zo belangrijk om te weten dat er absoluut hoop is op een betere dag! Ja, afstand nemen van een groep met hoge controle zoals de Jehova’s Getuigen, vooral als het gaat om het hartzeer van het mijden, brengt enorme moeilijkheden met zich mee. Maar de wonderbaarlijke waarheid is dat genezing is mogelijk, en talloze mensen die zijn vertrokken zijn gegaan om een bevredigend, authentiek en vreugdevol leven op te bouwen. God is goed!

De reis naar genezing is zeker een proces en het ziet er voor elke persoon anders uit. Het kost vaak veel tijd, echte inspanning, sterke steun van anderen en, voor velen, de begeleiding van professionele therapeuten of counselors. Het is met name nuttig als deze beroepsbeoefenaars ervaring hebben met religieuze trauma’s of mensen helpen herstellen van groepen waar veel vraag naar is.13 Het onder ogen zien van de diepte van de emotionele wonden — het verdriet, de woede, de angst, het verlies van wie je dacht dat je was — is zo'n cruciale eerste stap.2 Zaken als het schrijven in een dagboek kunnen een echte hulp zijn bij het verwerken van al die complexe gevoelens.13 Gelukkig zijn er nu veel boeken en bronnen die specifiek door en voor voormalige Jehovah’s Getuigen zijn geschreven. Deze bieden validatie, praktische manieren om ermee om te gaan en routekaarten voor herstel.2 Auteurs zoals Bonnie Zieman, die zelf een JW was en psychotherapeut werd, hebben handboeken gemaakt die zijn ontworpen om mensen te helpen op deze helende reis.2

Terwijl mensen dit pad bewandelen, duiken er verschillende gemeenschappelijke thema's op over hoe het leven eruit kan zien na het verlaten:

• Vrijheid omarmen en echt zijn: Een krachtig thema is het verbazingwekkende gevoel van Opluchting en vrijheid—vrijheid van de constante druk, de strakke regels, de zware schuld en de op angst gebaseerde manier om de wereld te zien.12 Velen praten over de vreugde om eindelijk als hun ware zelf te kunnen leven, hun eigen keuzes te kunnen maken en te ontdekken wie ze zijn, los van de verwachtingen van de organisatie. Sommigen voelen zich eenvoudig opgelucht dat ze geen dingen hoeven te doen die ze niet leuk vinden, zoals van deur tot deur prediken of repetitieve vergaderingen bijwonen.12
• Kritisch denken ontwikkelen: Verlaten begint vaak een reis om intellectueel wakker te worden. Oud-leden leren Denk kritisch en voor jezelf, waarbij ze goed kijken naar de overtuigingen waarmee ze zijn opgegroeid en hun eigen begrip van de wereld vormen. Voor sommigen leidt dit ertoe dat ze sceptisch zijn over alle georganiseerde religie.
• Nieuwe, betekenisvolle verbindingen: Hoewel het overwinnen van wantrouwen en het leren van nieuwe sociale vaardigheden een uitdaging kan zijn 38, bouwen veel voormalige leden met succes aan Gezonde, ondersteunende relaties gebaseerd op echte zorg en wederzijds respect, en niet alleen op gedeeld groepslidmaatschap.1 Het vinden van ondersteunende gemeenschappen — of het nu gaat om onlinefora zoals r/exjw, lokale meetupgroepen of nieuwe kerkgezinnen — is van vitaal belang voor het bestrijden van isolatie en het vinden van een plek om bij te horen. Sommigen vinden ongelooflijke steun van mensen of gezinnen die nooit JW's waren, maar acceptatie en praktische hulp bieden.3
• Het herontdekken of vinden van geloof op hun eigen voorwaarden: Het spirituele pad na het verlaten ziet er heel anders uit voor verschillende mensen. Enkele ex-getuigen herverbinden met of ontdekken van het reguliere christendom. Ze vinden troost in de boodschap van Gods genade, Zijn onvoorwaardelijke liefde en een persoonlijke relatie met Jezus Christus, die heel anders aanvoelt dan het op werken gebaseerde systeem dat ze verlieten.3 Ze zouden de warmte en het vrijwillige gevoel in andere kerken kunnen waarderen. Anderen verkennen verschillende spirituele paden, terwijl sommigen agnostisch of atheïst worden en vrede vinden buiten religieuze structuren.12 De rode draad is de vrijheid om hun eigen spirituele reis te kiezen.
• Persoonlijke doelen nastreven: Velen grijpen kansen aan die de organisatie misschien eerder heeft ontmoedigd, zoals het krijgen van hoger onderwijs, het opbouwen van een loopbaan, of genieten van hobby's en interesses die hen persoonlijke vreugde en vervulling brengen.31
• Echt geluk vinden: Ondanks de onmiskenbare pijn en moeilijkheden van de overgang, getuigen zoveel verhalen van voormalige leden die Echt geluk, vrede en voldoening in het leven buiten de Wachttorenorganisatie.12

Het herstelproces is echt meerlagig. Het gaat niet alleen om emotionele genezing; Het gaat om het intellectueel uit elkaar halen van oude overtuigingen, het sociaal herbouwen van netwerken en vaak het maken van grote praktische veranderingen in het leven. De kracht om contact te maken met anderen die de unieke ervaring delen dat zij Jehovah’s Getuige zijn geweest, is enorm. Deze verbindingen bieden begrip en validatie, en praktisch advies dat buitenstaanders vaak moeilijk kunnen geven. Ze fungeren als een krachtige boost voor genezing.

Voor velen betekent vertrekken ook een fundamentele verschuiving in hoe ze hoop zien. De focus verandert van het wachten op een toekomstig Armageddon en paradijs op aarde gedicteerd door de organisatie, naar het vinden van hoop, doel en betekenis hier in de wereld. dit leven—in persoonlijke vrijheid, echte relaties, zichzelf ontdekken en op hun eigen unieke manier een verschil maken in de wereld.12 Het is een mooi bewijs van hoe veerkrachtig mensen zijn en de blijvende mogelijkheid om een mooie toekomst op te bouwen, zelfs na een wandeling door de donkerste tijden. God is trouw!

Hoe kunnen we als christenen het best Gods liefde tonen aan Jehovah’s Getuigen of aan degenen die zijn vertrokken?

Mensen die de organisatie hebben verlaten, hebben vaak diepe pijnen en staan voor enorme uitdagingen. Het ondersteunen van hen vereist extra gevoeligheid en begrip:

Onvoorwaardelijke vriendschap en praktische ondersteuning

Velen hebben hun hele familie en sociale kring verloren. Wees een echte vriend zonder te oordelen of druk op hen uit te oefenen. Bied praktische hulp als het goed lijkt (zoals hen helpen middelen te vinden, een luisterend oor te zijn, hen te betrekken bij sociale activiteiten).3 Denk aan het verhaal van Daniel Verkoeyen die bevriend raakte met Matthew Fenn (een ex-JW die pastor werd) en hem een plek bood om te verblijven wanneer het thuis moeilijk werd.3

Wees geduldig en empathisch

Begrijp dat genezing van religieuze trauma's, het ongedaan maken van jaren van indoctrinatie en het omgaan met de pijn van het mijden tijd kost.3 Ze kunnen worstelen met het vertrouwen van mensen, verdriet, angst, depressie of uitzoeken wie ze nu zijn. Luister geduldig en laat hen weten dat hun ervaringen en gevoelens geldig zijn, zonder hun pijn te verlichten.3

Respecteer hun autonomie en reis

Realiseer je dat hun pad na het verlaten hun eigen pad is om te lopen. Sommigen kunnen het reguliere christendom omarmen, anderen kunnen verschillende spirituele ideeën verkennen en sommigen kunnen besluiten dat religie niet meer voor hen is.12 Vermijd dat je je eigen overtuigingen of de kerk erop drukt. Jouw rol is om hen lief te hebben en te ondersteunen, niet om hun reis te beheersen. God is groot genoeg om hen te leiden.

Bied middelen voorzichtig aan (indien van toepassing)

Als ze interesse tonen of hulp nodig lijken te hebben, kun je voorzichtig nuttige hulpmiddelen voorstellen, zoals ondersteuningsgroepen, therapeuten die gespecialiseerd zijn in religieuze trauma's of specifieke ministeries die zijn ontworpen voor ex-JW's.1 Laat hen beslissen of ze een follow-up willen geven.

Introduceer het concept van genade

Als ze openstaan voor het verkennen van het christendom, benadruk dan voorzichtig de kernboodschap van Gods verbazingwekkende gratie—Zijn onverdiende gunst en onvoorwaardelijke liefde, vrijelijk gegeven door het geloof in Jezus Christus. Dit is zo'n mooi contrast met het op werken gebaseerde, prestatiegedreven en vaak op angst gebaseerde systeem waar ze vandaan kwamen.1 Help hen te begrijpen dat redding een geschenk is, niet iets dat is verdiend of afhankelijk is van het behoren tot een menselijke organisatie.22

In elke interactie, laat liefde Wees je gids. Zie de persoon — geschapen naar Gods beeld, mogelijk diep kwetsend — los van de doctrines of praktijken waarmee u het niet eens bent. Door zowel actieve als voormalige Jehovah’s Getuigen met oprecht mededogen, respect, geduld en gebed te benaderen, kunnen wij als christenen op hun reis kanalen van Gods helende liefde en stralende bakens van hoop zijn.