Hoe vieren Pinkstermensen Kerstmis anders?

Herkennen en vieren Pinkstergemeenten officieel Kerstmis?

Nadenkend over deze vraag met de inzichten van psychologie en geschiedenis, heb ik gemerkt dat Pinksterkerken over het algemeen Kerstmis herkennen en vieren, hoewel hun benadering kan verschillen van meer traditionele denominaties. De viering van de geboorte van Christus is een fundamenteel aspect van het christelijk geloof, dat de denominationele grenzen overschrijdt.

Historisch gezien kwam het vroege Pinksteren voort uit protestantse wortels, waardoor veel traditionele christelijke vieringen werden voortgezet. Hoewel sommige vroege Pinkstermensen sceptisch stonden tegenover formele religieuze feestdagen en ze beschouwden als potentieel afleidend van spirituele authenticiteit, is deze houding in de loop van de tijd grotendeels geëvolueerd (Taylor, 2024).

Tegenwoordig omarmen de meeste Pinksterkerken Kerstmis als een belangrijke tijd om de menswording te herdenken – God wordt mens in Jezus Christus. Maar de nadruk en de stijl van de viering kunnen sterk variëren tussen Pinkstergemeenten. Sommigen kunnen meer traditionele elementen bevatten, terwijl anderen zich richten op spontane, door de Geest geleide aanbiddingservaringen.

Psychologisch dient de viering van Kerstmis belangrijke functies in religieuze gemeenschappen. Het versterkt gedeelde overtuigingen, versterkt sociale banden en geeft een gevoel van continuïteit met de bredere christelijke traditie. Voor Pinkstermensen biedt Kerstmis de gelegenheid om de vreugde en het wonder van de geboorte van Christus te ervaren op een zeer persoonlijke, emotioneel boeiende manier die in overeenstemming is met hun ervaringsgerichte benadering van het geloof.

Maar Pinksteren is divers en omvat verschillende subgroepen en culturele uitingen over de hele wereld. Hoewel kerstviering gebruikelijk is, kunnen individuele kerken het anders benaderen op basis van hun specifieke theologische nadruk, culturele context en leiderschap (Murphy et al., 2015, blz. 283-299).

Hoe beïnvloeden Pinkstergeloven over de Heilige Geest hun kerstvieringen?

Gezien deze vraag door de lenzen van de psychologie en de geschiedenis, heb ik gemerkt dat Pinkstergeloven over de Heilige Geest hun benadering van kerstvieringen diepgaand vormgeven. De centrale plaats van de Heilige Geest in de Pinkstertheologie doordrenkt hun kerstvieringen met een duidelijk karakter en benadrukt de voortdurende, dynamische aanwezigheid van God.

Historisch gezien ontstond het Pinksteren met een hernieuwde focus op het werk van de Heilige Geest, in het bijzonder de gaven van de Geest zoals beschreven in het Nieuwe Testament. Deze nadruk op de actieve rol van de Geest in het leven van gelovigen strekt zich vanzelfsprekend uit tot de viering van de geboorte van Christus (Burrow-Branine, 2012, blz. 107-124).

Bij Pinksterkerstvieringen wordt vaak sterk de nadruk gelegd op de rol van de Heilige Geest in de menswording. Het bijbelse verslag van de opvatting van Maria door de Heilige Geest wordt gezien als een krachtig bewijs van Gods bovennatuurlijke tussenkomst. Dit perspectief moedigt gelovigen aan om het wonderbaarlijke werk van de Geest in hun eigen leven te verwachten en er open voor te staan, zelfs tijdens vakantievieringen.

Psychologisch creëert dit geloof in de onmiddellijke aanwezigheid en kracht van de Heilige Geest een sfeer van anticipatie en openheid tijdens kerstdiensten. Aanbidders kunnen spontane manifestaties van de gaven van de Geest verwachten, zoals profetie, genezing of spreken in tongen, als onderdeel van hun viering van de geboorte van Christus (Butler, 2002, blz. 85).

Het Pinksterbegrip van de Heilige Geest als de bron van geestelijke bekrachtiging beïnvloedt ook hoe zij het doel van kerstvieringen zien. Naast louter herdenking worden deze bijeenkomsten gezien als kansen voor spirituele vernieuwing, persoonlijke transformatie en evangelisatie – allemaal door de kracht van de Heilige Geest.

De nadruk van Pinksteren op ervaringsgericht geloof leidt vaak tot zeer emotionele en participatieve kerstdiensten. De vreugde van de geboorte van Christus wordt niet alleen intellectueel erkend, maar ook diep gevoeld en uitgedrukt door uitbundige aanbidding, die vaak wordt toegeschreven aan de beweging van de Heilige Geest (Skelton, 2011, blz. 151-172).

Wat zijn enkele unieke Pinkster-kersttradities of -praktijken?

Nadenkend over deze vraag met inzichten uit de psychologie en de geschiedenis, heb ik gemerkt dat Pinkster-kersttradities vaak elementen van traditionele christelijke vieringen combineren met hun onderscheidende nadruk op de Heilige Geest en ervaringsgerichte aanbidding. Hoewel praktijken sterk kunnen variëren tussen verschillende Pinkstergemeenschappen, komen er vaak verschillende unieke elementen naar voren.

Een opmerkelijke traditie in veel Pinksterkerken is de integratie van spontane, door de Geest geleide elementen in kerstdiensten. Dit kan langdurige perioden van extatische aanbidding omvatten, waarbij congreganten vrijelijk hun vreugde uiten door te dansen, te schreeuwen of in tongen te spreken. Dergelijke praktijken weerspiegelen het Pinkstergeloof in de onmiddellijke aanwezigheid van de Heilige Geest en de waarde die wordt gehecht aan emotionele expressie in aanbidding (Butler, 2002, blz. 85).

Een ander gemeenschappelijk kenmerk is het gebruik van dramatische presentaties of "levende kerststal"-scènes om het kerstverhaal opnieuw te vertellen. Deze omvatten vaak gemeenteleden en kunnen hedendaagse elementen of lokale culturele referenties bevatten, waardoor het bijbelse verhaal directer en herkenbaarder wordt. Deze praktijk sluit aan bij de Pinksterbenadrukking om geloof tastbaar en ervaringsgericht te maken.

Veel Pinksterkerken leggen ook een sterke nadruk op evangelisatie tijdens de kerstperiode. Dit kan gaan om gemeenschapsdienstprojecten, huis-aan-huis caroling met een evangelieboodschap of het uitnodigen van niet-gelovigen voor speciale kerstevenementen. Dit weerspiegelt de historische focus van de beweging op het verspreiden van het evangelie en de overtuiging dat de Heilige Geest gelovigen in staat stelt om te getuigen (Hey, 2014).

Psychologisch dienen deze praktijken om gemeenschapsbanden te versterken, kansen te bieden voor individuele participatie en expressie, en memorabele, emotioneel geladen ervaringen te creëren die geloofsverbintenissen versterken. De nadruk op actieve participatie en persoonlijke ontmoeting met het goddelijke komt overeen met het Pinksterbegrip van geloof als een geleefde, dynamische werkelijkheid.

Historisch gezien, zoals Pinksteren zich wereldwijd heeft verspreid, heeft het vaak lokale culturele elementen opgenomen in kerstvieringen. Dit aanpassingsvermogen heeft bijgedragen tot de groei en relevantie van de beweging in diverse contexten. In sommige Afrikaanse Pinksterkerken kunnen traditionele muziek- en dansvormen bijvoorbeeld worden opgenomen in de kerstverering, waardoor een unieke combinatie van culturele en religieuze expressie ontstaat (Nyanni, 2020, blz. 32-45).

Hoe zien Pinkstermensen de commercialisering van Kerstmis?

gezien deze vraag vanuit de bril van de psychologie en de geschiedenis, heb ik gemerkt dat Pinksteropvattingen over de commercialisering van Kerstmis vaak een spanning weerspiegelen tussen hun wens om de geboorte van Christus op zinvolle wijze te vieren en hun betrokkenheid bij bredere culturele praktijken.

Historisch gezien kwam het Pinksteren naar voren als een beweging die spirituele authenticiteit benadrukte en vaak kritiek uitte op wat het zag als leeg religieus formalisme. Dit erfgoed kan ertoe leiden dat veel Pinkstermensen op hun hoede zijn voor de commercialisering van Kerstmis en het beschouwen als een afleiding van de ware spirituele betekenis van de vakantie (Hey, 2014).

Veel Pinksterleiders en -gemeenschappen uiten hun bezorgdheid over de manier waarop commerciële belangen het kerstseizoen in veel samenlevingen zijn gaan domineren. Ze benadrukken vaak de noodzaak om "Christus in Kerstmis te houden" en moedigen hun leden aan om zich te concentreren op de spirituele aspecten van de viering in plaats van materiële consumptie.

Psychologisch gezien kan deze houding een gevoel van onderscheidend vermogen en moreel doel creëren voor Pinkstergelovigen, waardoor hun identiteit als een gemeenschap die zich onderscheidt van wereldse waarden wordt versterkt. Het kan ook dienen als een manier om de cognitieve dissonantie te beheren die kan voortvloeien uit deelname aan een breed gecommercialiseerd cultureel evenement met behoud van een sterke religieuze identiteit.

Maar Pinksterreacties op kerstcommercialisering zijn niet monolithisch. Sommige Pinksterkerken, met name die beïnvloed door welvaartstheologie, kunnen meer materiële uitingen van viering accepteren en ze beschouwen als zegeningen van God (Aleksandrova, 2021).

Zoals veel religieuze groepen, vinden Pinkstermensen vaak dat ze een evenwicht zoeken tussen het verwerpen van overmatig materialisme en het deelnemen aan culturele tradities die geschenken geven. Velen kunnen ervoor kiezen om deze praktijken in spirituele termen te herformuleren, waarbij de nadruk wordt gelegd op vrijgevigheid en de weerspiegeling van Gods geschenk van Christus in het geven van menselijke geschenken.

Historisch gezien weerspiegelt deze spanning de voortdurende uitdaging waarmee het Pinksteren (en vele religieuze bewegingen) wordt geconfronteerd bij het aangaan van bredere culturele trends met behoud van onderscheidende spirituele waarden. Het benadrukt ook het aanpassingsvermogen van de beweging, aangezien verschillende Pinkstergemeenschappen uiteenlopende antwoorden op deze uitdaging ontwikkelen op basis van hun specifieke context en theologische nadruk (Nyanni, 2020, blz. 32-45).

Welke rol speelt het spreken in tongen of andere charismatische gaven in Pinksterkerstdiensten?

Nadenkend over deze vraag met inzichten uit de psychologie en de geschiedenis, heb ik gemerkt dat spreken in tongen en andere charismatische gaven vaak een belangrijke rol spelen in Pinksterkerstdiensten, als gevolg van de kenmerkende theologie en aanbiddingspraktijken van de beweging.

Historisch gezien is de praktijk van het spreken in tongen (glossolalia) een bepalend kenmerk van het Pinksteren sinds zijn opkomst in het begin van de 20e eeuw. Pinkstermensen zien deze en andere charismatische gaven als bewijs van de actieve aanwezigheid van de Heilige Geest onder gelovigen, een voortzetting van de ervaringen die in het Nieuwe Testament worden beschreven (Burrow-Branine, 2012, blz. 107-124).

In de context van kerstdiensten worden deze charismatische manifestaties vaak gezien als manieren om de levende Christus, wiens geboorte wordt herdacht, te vieren en te ontmoeten. Spreken in tongen, samen met interpretaties, profetieën en woorden van kennis, kan worden opgenomen in aanbiddingstijden, gebeden of zelfs preken tijdens kerstbijeenkomsten (Butler, 2002, blz. 85).

Psychologisch dienen deze praktijken verschillende functies. Ze creëren een gevoel van directheid en goddelijke aanwezigheid, waardoor het geloof wordt versterkt dat de God wiens geboorte wordt gevierd actief betrokken is bij de aanbidders. De vaak spontane en extatische aard van deze ervaringen kan krachtige emotionele reacties produceren, waardoor de persoonlijke betekenis van de kerstviering voor de deelnemers wordt verdiept.

Het gemeenschappelijke aspect van deze charismatische uitingen – waarbij meerdere leden tijdens een dienst geestelijke gaven kunnen bijdragen – sluit aan bij de Pinksterbenadrukking op het priesterschap van alle gelovigen. Dit kan een gevoel van participatie en spirituele empowerment onder congreganten bevorderen (Skelton, 2011, blz. 151-172).

Het is belangrijk om op te merken, maar dat de omvang en de manier waarop charismatische geschenken worden uitgedrukt tijdens kerstdiensten sterk kunnen verschillen tussen Pinksterkerken. Sommigen kunnen deze elementen prominenter opnemen, terwijl anderen een meer gestructureerd serviceformaat kunnen behouden met charismatische uitdrukkingen die een secundaire rol spelen.

Historisch gezien vertegenwoordigt de opname van charismatische geschenken in kerstvieringen een onderscheidende Pinksterbijdrage aan christelijke aanbiddingstradities. Het weerspiegelt de nadruk die de beweging legt op ervaringsgericht geloof en het geloof in het voortdurende, wonderbaarlijke werk van de Heilige Geest (Hey, 2014).

Maar deze praktijk is ook een punt van spanning geweest met andere christelijke tradities en is in de loop van de tijd geëvolueerd binnen het Pinksteren zelf. Sommige pinksterkerken, met name in contexten waarin zij een bredere culturele betrokkenheid nastreven, kunnen de uitdrukking van charismatische geschenken tijdens kerstdiensten die waarschijnlijk bezoekers aantrekken die niet bekend zijn met deze praktijken, matigen (Nyanni, 2020, blz. 32-45).

Hoe brengen de Pinkstermensen het vieren van de geboorte van Jezus in evenwicht met hun focus op Zijn tweede komst?

De Pinkstertraditie weeft de viering van de eerste komst van Christus prachtig samen met de verwachting van Zijn glorieuze wederkomst. Deze verstrengeling van verleden en toekomst weerspiegelt het uitgestrekte web van ons geloof, waar herinnering en hoop in het huidige moment van aanbidding met elkaar verbonden zijn.

Pinkstermensen herdenken, net als veel van onze christelijke broeders, met vreugde de geboorte van onze Heer tijdens de kerstperiode. Zij erkennen dit cruciale moment in de heilsgeschiedenis toen God incarneerde en onze wereld binnenging als een kwetsbaar kind. Toch wordt hun naleving op unieke wijze gekleurd door een scherp bewustzijn van de beloofde wederkomst van Christus.

In de Pinksterdienst tijdens de Advent en Kerstmis vindt men vaak een harmonieuze vermenging van traditionele kerstliederen die de geboorte van Jezus vieren met liederen die spreken over Zijn wederkomst. Preken kunnen parallellen trekken tussen de verwachting van de eerste komst van de Messias en de gretige verwachting van Zijn terugkeer. Deze dubbele focus dient om de gelovigen eraan te herinneren dat de baby in de kribbe ook de triomferende Koning is die weer zal komen.

De nadruk op de Heilige Geest, die zo centraal staat in de Pinkstertheologie, speelt een cruciale rol in dit evenwicht. De Geest, gezonden door de verrezen Christus, wordt gezien als de garantie van Zijn wederkomst en de kracht die gelovigen in staat stelt om in gereedheid te leven. Zelfs als zij zich verheugen over de historische realiteit van de menswording, zijn de Pinkstermensen zich dus terdege bewust van het huidige werk van de Geest om de Kerk voor te bereiden op de tweede komst van Christus.

Dit eschatologische perspectief doet niets af aan de viering van Kerstmis, maar geeft het juist een toegevoegde betekenis. De geboorte van Jezus wordt gezien als de eerste daad in een goddelijk drama dat zal uitmonden in Zijn wederkomst. Op deze manier vinden Pinkstermensen in Kerstmis niet alleen een tijd van herinnering, maar ook een seizoen van hernieuwde hoop en verwachting.

Wat leerden de vroege kerkvaders over het vieren van de geboorte van Christus?

Mijn geliefde vrienden, als we kijken naar de viering van de geboorte van onze Heer, is het verhelderend om terug te kijken op de wijsheid van de vroege kerkvaders. Hun leringen over deze kwestie onthullen een geleidelijke ontwikkeling van kerstvieringen, gevormd door theologische reflectie en pastorale zorgen.

De eerste christenen vierden geen kerst zoals we die nu kennen. De focus van de primitieve Kerk lag in de eerste plaats op Pasen, de opstanding van Christus, die werd gezien als de cruciale gebeurtenis van de heilsgeschiedenis. Maar toen de Kerk dieper nadacht over het mysterie van de Menswording, begon de aandacht zich te richten op de geboorte van onze Heer.

Tegen de 4e eeuw zien we duidelijk bewijs van kerstvieringen opkomen. De heilige Johannes Chrysostomus spreekt in een preek in Antiochië rond 386 na Christus over Kerstmis als een feest van recente instituties, maar toch al zeer geliefd bij de gelovigen (Freitas, 2022, blz. 519–534). Hij benadrukt de theologische betekenis van de menswording en ziet in de geboorte van Christus de dageraad van onze redding.

Augustinus, die in het begin van de 5e eeuw schreef, reflecteert op het mysterie van het vleesgeworden Woord. Voor Augustinus was de viering van de geboorte van Christus een gelegenheid om zich te verwonderen over Gods nederigheid en liefde, zoals blijkt uit Zijn bereidheid om de menselijke natuur aan te nemen (Canty, 2021). Dit thema van goddelijke neerbuigendheid werd een centraal motief in patristische reflecties op de geboorte.

De kerkvaders waren ook bezig met het bestrijden van verschillende ketterijen door de viering van Kerstmis. Het feest diende om de volledige menselijkheid van Christus te bevestigen tegen Docetische neigingen en om Zijn goddelijkheid te verkondigen in het aangezicht van Arische ontkenningen. Zo werd de geboorteviering een middel van catechese en een bolwerk van orthodox geloof.

Opmerkelijk is dat de Vaders de viering van de geboorte van Christus niet op zichzelf beschouwden, maar als onderdeel van het grotere mysterie van de verlossing. De heilige Leo de Grote verbindt in zijn kersthomilieën de kerststal consequent met het lijden en de opstanding van Christus en ziet in de kribbe een voorbode van het kruis.

We kunnen waarderen hoe deze patristische leringen op Kerstmis hielpen om de christelijke verbeelding vorm te geven en een dieper begrip van de menswording te bevorderen. De nadruk van de Vaders op zowel de historische realiteit als de kosmische betekenis van de geboorte van Christus vormt nog steeds de basis voor onze vieringen van vandaag.

Gebruiken Pinkstermensen adventskalenders of andere gebruikelijke kerstgebruiken?

De vraag hoe Pinkstermensen omgaan met traditionele kerstgewoonten zoals adventskalenders is fascinerend en raakt aan kwesties van culturele aanpassing en spirituele expressie. Hoewel Pinksteren bekend staat om zijn nadruk op directe spirituele ervaring en bijbelse autoriteit, zijn veel Pinkstergelovigen gekomen om bepaalde gemeenschappelijke kersttradities te omarmen, zij het vaak met hun eigen kenmerkende smaak.

Het is belangrijk om te erkennen dat Pinksteren een diverse beweging is, die een breed scala aan praktijken en attitudes omvat. Sommige Pinkstergemeenten en -individuen hebben gemakkelijk adventskalenders en soortgelijke gebruiken aangenomen en zien deze als zinvolle manieren om zich voor te bereiden op de viering van de geboorte van Christus. Anderen kunnen aarzelender zijn, bezorgd over praktijken die zij zien als overdreven formeel of mogelijk afleidend van de spirituele essentie van het seizoen.

Voor die Pinkstermensen die wel adventskalenders gebruiken, is de praktijk vaak doordrenkt met hun karakteristieke nadruk op de Schrift en persoonlijke toewijding. Sommigen creëren hun eigen kalenders met bijbelverzen of gebedsinstructies voor elke dag, waardoor de traditie een instrument wordt voor spirituele groei en discipelschap van het gezin (Marshall, 2016; Prideaux & Glover, 2015, blz. 955–970). Deze aanpassing weerspiegelt de Pinksterneiging om religieuze praktijken te personaliseren en te vergeestelijken.

Andere gangbare kerstgewoonten, zoals de weergave van kerststallen of het gebruik van kerstbomen, worden algemeen aanvaard in veel Pinksterkringen. Deze worden vaak gezien als gelegenheden om getuige te zijn en om de aandacht van het gezin te richten op de ware betekenis van Kerstmis. Maar de mate van betrokkenheid bij dergelijke gebruiken kan aanzienlijk variëren tussen verschillende Pinksterdenominaties en individuele gemeenten.

Het is vermeldenswaard dat Pinksterbenaderingen van kersttradities in de loop van de tijd zijn geëvolueerd. De vroege pinksterbeweging, met haar sterke eschatologische focus en scheiding van "wereldse" praktijken, stond vaak sceptisch tegenover uitgebreide vakantievieringen. Maar naarmate de beweging volwassener is geworden en zich breder heeft beziggehouden met bredere christelijke tradities, hebben veel Pinkstermensen manieren gevonden om zinvolle kerstgewoonten in hun spirituele leven op te nemen.

We kunnen het complexe samenspel waarderen tussen religieuze overtuiging, culturele context en persoonlijke betekenisgeving die deze praktijken vormen. De Pinksterbetrokkenheid bij kerstgewoonten illustreert hoe geloofstradities culturele vormen kunnen aanpassen en herinterpreteren om hun spirituele doeleinden te dienen.

Hoe benaderen Pinksterkerken kerst outreach en evangelisatie?

Het kerstseizoen biedt een unieke gelegenheid om het goede nieuws te delen, en onze Pinkstervrienden hebben dit met karakteristieke vurigheid en creativiteit omarmd. Hun benadering van kerstuitreiking en evangelisatie weerspiegelt hun diepe toewijding aan het verspreiden van het evangelie en hun geloof in de transformerende kracht van een persoonlijke ontmoeting met Christus.

Pinksterkerken zien Kerstmis vaak als een prime time voor evangelisatie-inspanningen, in het besef dat veel mensen meer openstaan voor spirituele zaken tijdens dit seizoen. Ze proberen deze ontvankelijkheid te benutten door een verscheidenheid aan outreach-activiteiten te organiseren die de vreugde van het seizoen combineren met een duidelijke presentatie van de evangelieboodschap.

Een gemeenschappelijke aanpak is het organiseren van kerstverkiezingen of dramatische presentaties. Deze gebeurtenissen, waarbij vaak veel kerkleden betrokken zijn, vertellen het geboorteverhaal op levendige en boeiende manieren. Maar ze stoppen niet bij de kribbe – Pinksterproducties breiden het verhaal vaak uit met het leven, de dood, de opstanding en de belofte van Zijn wederkomst van Christus, waardoor de volledige reikwijdte van het evangelie wordt gepresenteerd (Newman, 2012; Pinezi, 2009, blz. 199-209).

Muziek speelt een cruciale rol in Pinksteren kerst outreach. Carol zingen evenementen, hetzij in de kerk of in de gemeenschap, worden gezien als kansen, niet alleen voor de viering, maar voor proclamatie. De teksten van traditionele liederen worden vaak gebruikt als springplank om de diepere betekenissen van de komst van Christus te delen.

Veel Pinksterkerken organiseren speciale kerstdiensten die zijn ontworpen om toegankelijk te zijn voor mensen die niet bekend zijn met de kerk. Hierbij kan het gaan om kaarslichtdiensten, kinderprogramma’s of hedendaagse aanbiddingsevenementen. Het doel is om een gastvrije sfeer te creëren waar bezoekers de aanwezigheid van God kunnen ervaren en de kerstboodschap op een frisse manier kunnen horen.

Liefdadigheidsactiviteiten zijn een ander belangrijk aspect van Pinksteren Kerstmis outreach. Voedselaandrijvingen, speelgoedcollecties voor kansarme kinderen en andere daden van dienstbaarheid worden gezien als praktische demonstraties van de liefde van Christus. Deze inspanningen dienen vaak als bruggen voor het delen van het Evangelie met degenen die gediend worden.

Pinkster-evangelie is niet beperkt tot georganiseerde kerkelijke activiteiten. Individuele gelovigen worden vaak aangemoedigd om het seizoen te gebruiken als een kans om persoonlijk te getuigen, vrienden en buren uit te nodigen voor kerkelijke evenementen of hun geloof te delen in de context van vakantiebijeenkomsten.

De Pinksterbenadering van kerstuitreikingen weerspiegelt hun theologie van de rol van de Heilige Geest in evangelisatie. Ze bidden vol verwachting dat de Geest krachtig zal werken door hun inspanningen, in de overtuiging dat dezelfde Geest die bij de geboorte van Christus aanwezig was, een nieuwe geboorte kan brengen aan degenen die het evangelie horen.

Zijn er Pinksterdenominaties die geen Kerstmis vieren, en zo ja, waarom?

De kwestie van Pinksterdenominaties die geen Kerstmis vieren, raakt belangrijke kwesties van bijbelse interpretatietraditie en culturele betrokkenheid. Hoewel de meerderheid van de Pinksterkerken Kerstmis vieren, zijn er enkele groepen binnen de bredere Pinksterbeweging die ervoor kiezen om deze feestdag niet te vieren. Hun redenen voor deze houding zijn geworteld in oprechte, zij het minderheid, theologische overtuigingen.

Een van de meest prominente voorbeelden is de United Pentecostal Church International (UPCI), een grote Eenheid Pinkster denominatie. De UPCI, samen met enkele andere Eenheid Pinkstergroepen, beschouwt Kerstmis over het algemeen niet als een religieuze feestdag. Hun positie komt voort uit verschillende theologische en historische overwegingen.

Deze groepen benadrukken het ontbreken van een bijbels mandaat om de geboorte van Christus te vieren. Zij wijzen erop dat het begin, zoals opgetekend in het Nieuwe Testament, de geboorte van Jezus niet herdacht. Voor hen moeten religieuze praktijken uitsluitend gebaseerd zijn op duidelijke schriftuurlijke instructies (“Waarom wilde Hannah een zoon?: Het verlangen naar een nieuwe wereld,” 2024; Williams, 2020, blz. 426-473.

Er is bezorgdheid over de historische oorsprong van Kerstmis. Deze Pinkstergroepen zijn zich ervan bewust dat 25 december niet de werkelijke geboortedatum van Christus was en dat veel kerstgewoonten hun wortels hebben in voorchristelijke tradities. Ze maken zich zorgen dat het vieren van Kerstmis per ongeluk heidense elementen in de christelijke eredienst kan opnemen.

Sommige van deze denominaties beschouwen de nadruk op de geboorte van Christus als potentieel afbreuk doend aan wat zij zien als belangrijkere aspecten van het geloof, zoals Zijn dood, opstanding en verwachte terugkeer. Ze geven er de voorkeur aan om hun aanbidding en onderwijs op deze thema's te richten in plaats van op de geboorte.

Zelfs binnen deze niet-waarnemende denominaties kunnen individuele houdingen variëren. Sommige leden kunnen ervoor kiezen om privé familiefeesten te houden terwijl ze zich onthouden van kerkelijke vieringen. Anderen kunnen het seizoen gebruiken als een kans voor meer evangelisatie, zelfs als ze formeel geen Kerstmis vieren.

Psychologisch kunnen we deze houding begrijpen als een weerspiegeling van een sterk verlangen naar religieuze authenticiteit en een voorzichtigheid van culturele accommodatie. Historisch gezien komt het overeen met bepaalde reformatie- en puriteinse houdingen die sceptisch stonden tegenover religieuze vieringen die niet expliciet in de Schrift werden geboden.

Maar we moeten ook erkennen dat de meerderheid van de Pinkstergelovigen wereldwijd vreugdevol Kerstmis vieren en daarin een betekenisvolle uitdrukking vinden van hun geloof in de Menswording. Zij beweren dat de kerstviering weliswaar niet bijbels is voorgeschreven, maar ook niet verboden is en een waardevolle gelegenheid kan zijn om Gods liefde te eren, te getuigen en erover na te denken.

Als we deze verschillende benaderingen binnen de Pinksterfamilie beschouwen, moeten we eraan herinnerd worden hoe belangrijk het is om verschillende overtuigingen binnen het lichaam van Christus te respecteren. Mogen we allemaal, of we nu Kerstmis vieren of niet, ons hart gericht houden op de glorieuze waarheid van Emmanuel – God met ons – niet alleen in één seizoen, maar gedurende ons hele leven.

—