St. Bartolo Longo is een voorbeeld voor mensen met geestelijke gezondheidsproblemen, zegt priester

Bartolo Longo, ooit een “gewijde” satanische priester, onderging een van de meest dramatische bekeringen in de recente kerkgeschiedenis. Hij werd heilig verklaard op zondag 19 oktober 2025 op het Sint-Pietersplein in het Vaticaan. / Krediet: Courtney Mares/CNA

Rome Newsroom, 28 oktober 2025 / 06:00 uur (CNA).

De heilige Bartolo Longo — een voormalige satanistische “priester” wiens opmerkelijke bekering hem ertoe bracht een heiligdom voor Onze-Lieve-Vrouw van de Rozenkrans te creëren en de toewijding aan het gebed te verspreiden — werd op 19 oktober door paus Leo XIV heilig verklaard.

Naast zijn voorbeeld van geloof en Mariadevotie, kan Bartolo Longo (Bartholomew in het Engels) ook een model zijn voor mensen die worstelen met hun geestelijke gezondheid, vertelde Dominicaanse vader Joseph-Anthony Kress aan EWTN News.

Kress, promotor van de rozenkrans van de Dominicaanse orde, zei dat Longo “ook na zijn bekering bleef worstelen met geestelijke gezondheid en met zelfmoordgedachten”.

"Als priester heb ik veel mensen gezien die denken dat geestelijke gezondheid na hun bekering geen probleem meer zou moeten zijn", aldus de dominicanen. “Maar [Bartolo Longo] is een grote getuige van iemand die daar moeite mee heeft.”

Oorspronkelijk geboren in een vrome rooms-katholieke familie, Longo viel weg van zijn geloof tijdens zijn studie rechten in Napels in de jaren 1860 — een periode waarin de katholieke kerk in Italië geconfronteerd oppositie van een nationalistische beweging vechten voor de Italiaanse eenwording. De meeste van de belangrijkste leiders van de “Eenmakingsbeweging” waren vrijmetselaars met sterke antikatholieke ideeën.

De katholieke kerk vocht ook tegen de groeiende populariteit van het occulte, dat in die tijd sterk aanwezig was in Napels.

Longo zelf raakte betrokken bij een satanistische sekte en beweerde uiteindelijk te zijn “verordineerd” als een satanistische “priester”.

Nadat Longo echter jarenlang worstelde met angst en depressie, waaronder zelfmoordgedachten, drong een universiteitsprofessor uit zijn geboortestad, Vincenzo Pepe, er bij hem op aan het satanisme te verlaten en stelde hem voor aan zijn toekomstige biechtvader, Dominicaanse vader Alberto Radente.

Onder leiding van Radente, Pepe, religieuze zuster (en nu heilige) Caterina Volpicelli, en de vrouw die later zijn vrouw werd, gravin Marianna Farnararo De Fusco, kwam Longo terug naar zijn katholieke geloof.

Volgens aartsbisschop Tommaso Caputo van Pompei (Italië) vond in oktober 1872 een beslissend moment in de terugkeer van Longo plaats.

“Longo kwam in Pompeii aan om te zorgen voor de eigendommen van de gravin [De Fusco] en toen hij door die straten liep – gevaarlijk vanwege de aanwezigheid van bandieten en malaria – voelde hij een innerlijke inspiratie: “Als je verlossing zoekt, verspreid dan de rozenkrans. Dat is de belofte van Maria. Degenen die de rozenkrans verspreiden, worden gered!” Die dag beloofde de jonge advocaat zichzelf dat hij die vallei [van Pompeii] nooit zou verlaten zonder eerst het rozenkransgebed te verspreiden,” vertelde Caputo aan de Italiaanstalige nieuwspartner van CNA, ACI Stampa.

"Het begon allemaal die dag", vervolgde de bisschop. “Longo begon met de catechisatie van de boeren; Vervolgens heeft hij de kleine parochiekerk van de Heilige Verlosser gerenoveerd en op advies van bisschop Giuseppe Formisano van Nola, Italië, besloten een nieuwe kerk te bouwen die gewijd is aan Onze-Lieve-Vrouw van de Rozenkrans — deze kerk werd het heiligdom van Onze-Lieve-Vrouw van Pompeii.”

Kress zei dat, ondanks zich afkeren van het occulte, Longo bleef worstelen met zijn geestelijke gezondheid: Telkens wanneer hij op de rand van wanhoop zou staan, herinnerde hij aan de belofte van onze gezegende moeder aan de heilige Dominicus dat iedereen die de rozenkrans promoot, zal worden gered. Het waren dus de beloften die hem voldoende hoop gaven om die donkere momenten door te komen.”

Na zijn bekering “begon Longo daadwerkelijk terug te keren naar de exacte plaatsen waar hij aan deze occulte activiteiten deelnam”, aldus Kress. "En nu, zeer stevig geworteld in zijn geloof en zijn toewijding aan de Gezegende Moeder, zou hij ... opstaan in deze occulte praktijken, seances en dergelijke, en opstaan en met een rozenkrans in zijn hand en deze momenten opeisen voor de Gezegende Moeder en allen die deelnamen aanmoedigen om hun verleden te verwerpen, hun wegen te verwerpen en zich tot de Gezegende Moeder te wenden voor bescherming en geluk."

Longo, die in 1871 een derde orde dominicaan werd, “is vandaag de dag zeer relevant, omdat hij na zijn bekering zijn leven lang diep geworteld in het evangelie heeft geleefd”, aldus Caputo.

Drie jaar na de eerste ontvangst van de goddelijke inspiratie om de toewijding aan de rozenkrans te verspreiden, ontving Longo het beeld van Onze-Lieve-Vrouw van de Rozenkrans dat het middelpunt werd van het katholieke heiligdom in Pompeii.

De afbeelding “was een versleten, gehavend doek. Het kwam in Pompeii aan met een nederige mestkar, maar volgens de man die we nu herkennen als een “apostel van de rozenkrans”, die onmiddellijk ontmoedigd was door de toestand van het icoon, werd het elke dag mooier, vertelde Caputo.

De bisschop van Pompeii herinnerde aan de vele evangelische en liefdadigheidswerken van Longo en zijn vrouw in de stad, waaronder de oprichting van een meisjesweeshuis en instellingen voor kinderen van gevangenen.

“Omheen het heiligdom, waarvan de eerste steen op 8 mei 1876 werd gelegd en dat in 1891 werd ingewijd, ontstonden wegen, pleinen, diensten, een tramlijn, het treinstation, het postkantoor en arbeidershuizen. Longo deed veel, maar hij beschouwde zichzelf altijd, evangelisch, als een “nutteloze dienaar”. Voor hem was alles het werk van Onze-Lieve-Vrouw van de Rozenkrans en haar krachtige voorspraak”, aldus Caputo.

"Aan de basis van elke prestatie, aan de basis van het werk in Pompeii, lag altijd de heilige rozenkrans, een prachtige synthese van het evangelie, contemplatie van het gezicht van Christus de Verlosser door de ogen van de hemelse Moeder", voegde hij eraan toe.

Longo overleed in 1926 in Pompeii. Zijn laatste woorden waren: "Mijn enige wens is om Maria te zien die mij heeft gered en die mij zal redden uit de klauwen van Satan."

"Zelfs vandaag herinnert alles ons in Pompeii aan zijn naam en zijn leer," zei Caputo.

Veronica Giacometti, verslaggever van ACI Stampa, de Italiaanstalige nieuwspartner van CNA, heeft aan dit verslag bijgedragen.

https://www.catholicnewsagency.com/news/267385/st-bartolo-longo-is-an-example-for-those-with-mental-health-struggles-priest-says