Waarom vieren Jehovah’s Getuigen geen nieuwjaar?

Een nieuwe start, een andere weg: Begrijpen waarom Jehovah’s Getuigen geen nieuwjaar vieren

Is het niet geweldig als die kalenderpagina draait? Vult het je hart niet met hoop en een gevoel dat er iets fris en nieuws op je afkomt? Een gloednieuw jaar strekt zich voor ons uit, gewoon boordevol mogelijkheden! Het is een bijzondere tijd waarin zoveel mensen over de hele wereld samenkomen om met heldere ogen te vieren en uit te kijken naar een nieuwe start.1

Maar misschien heb je het al gemerkt, niet iedereen springt in de traditionele nieuwjaarsfeesten en vuurwerk. Misschien heb je buren of vrienden die Jehovah’s Getuigen zijn, en heb je je afgevraagd: “Vinden zij het nieuwjaar net als ieder ander?” Dat is een goede vraag, die vriendelijk en oprecht wordt gesteld en die het mooie verhaal wil begrijpen van de manier waarop mensen hun geloof beleven.

Laten we samen hun perspectief verkennen, met een open hart en een open geest, klaar om te leren. Als we begrijpen waarom Jehovah’s Getuigen het nieuwe jaar anders zien, kunnen we onze eigen waardering voor de vele wegen die mensen bewandelen om Gods Woord te volgen op de manier waarop zij zich juist voelen, juist verdiepen.

Vieren Jehovah’s Getuigen oudejaarsavond of -dag?

Laten we meteen tot de kern ervan doordringen met een duidelijk en eenvoudig antwoord, vrienden. Jehovah’s Getuigen kiezen er in hun geloofswandeling voor om niet deel te nemen aan de viering van oudejaarsavond of nieuwjaarsdag.3 Hoewel een groot deel van de wereld die spannende seconden tot middernacht aftelt of op 1 januari een speciale maaltijd deelt, zijn deze dagen voor Jehovah’s Getuigen meestal net als elke andere dag op hun kalender.6

Dit betekent niet dat ze tegen vreugde zijn of kostbare tijd doorbrengen met de mensen van wie ze houden! Oh nee, ze koesteren absoluut gemeenschap en bijeenkomsten die elkaar opbouwen.3 Maar ze maken een bewuste keuze om afstand te nemen van vieringen die volgens hen niet helemaal in overeenstemming zijn met de beginselen die ze in de Bijbel vinden. Dus in plaats van naar grote nieuwjaarsfeesten te gaan, kunt u merken dat ze genieten van rustige tijd met hun gezin, hun geloof delen met anderen in hun bediening of gewoon hun gewone dagelijkse leven leiden.6

Het is zo belangrijk om te begrijpen dat hun beslissing niet bedoeld is om neer te kijken op iemand anders die doet vieren. Ze leren diep respect te hebben voor de keuzes en overtuigingen van anderen, zelfs als die overtuigingen anders zijn.5 Hun keuze komt van een oprechte plaats in hun hart, van hun eigen diepgewortelde overtuigingen over hoe ze God het beste kunnen aanbidden en behagen op basis van hoe ze de Bijbel begrijpen.

Waarom vieren Jehovah’s Getuigen geen nieuwjaar? Welke Bijbelteksten gebruiken ze?

De echte motivatie, de hartslag achter waarom Jehovah’s Getuigen het nieuwe jaar – en eigenlijk alle feestdagen – benaderen zoals zij dat doen, is een krachtig, oprecht verlangen om God, die zij Jehovah noemen, in elk deel van hun leven te behagen.3 Zij zien de Bijbel als hun ultieme routekaart, hun gids voor het leven. Voordat ze besluiten om deel te nemen aan een feest, kijken ze zorgvuldig naar de geschiedenis, de oorsprong en de dingen die mensen tijdens het feest doen, en controleren ze of het in overeenstemming is met Gods Woord.3 Als ze naar het nieuwe jaar kijken, vinden ze verschillende belangrijke redenen, geworteld in specifieke bijbelse beginselen, die hen ertoe brengen zich vriendelijk van stemming te onthouden:

• God boven alles eren (Pagan Origins): Ziet u, een grote reden komt neer op het zuiver willen eren van God. Ze kijken terug op de geschiedenis en zien dat veel gemeenschappelijke nieuwjaarsgewoonten, en zelfs de viering zelf, lang geleden zijn begonnen op manieren die de ene ware God niet eren – manieren die verband houden met wat de Bijbel heidense religies en oud bijgeloof noemt.3 Ze nemen de zachte waarschuwingen van de Bijbel ter harte om ware aanbidding niet te vermengen met praktijken uit andere overtuigingen. Ze zouden kunnen denken aan verzen als Jesaja 65:11, waarin werd gepleit tegen het instellen van een tafel voor “de god van het geluk” en “de god van het lot”. Zij zien hiervan echo’s in sommige nieuwjaarstradities die sterk gericht zijn op geluk voor het komende jaar.3 Dit brengt hen ertoe de instructie te volgen die te vinden is in 2 Korintiërs 6:17: "Separate yourself," zegt Jehovah, "en stop met het aanraken van het onreine."3 In hun hart hebben ze het gevoel dat het samen vieren met deze historische wortels niet die liefdevolle richting zou volgen.
• Een leven leiden dat God behaagt (onschriftuurlijke praktijken): Naast de geschiedenis kijken Jehovah’s Getuigen ook naar hoe Nieuwjaar wordt op dit moment vaak gevierd. Ze merken op dat veel feesten en festiviteiten betrekking kunnen hebben op dingen die de Bijbel ons vriendelijk adviseert te vermijden, zoals te veel drinken (“overdrinken”) of verstrikt raken in wilde, ongebreidelde feesten (“wilde feesten”, “onthullingen”, “drinkwedstrijden”).3 Ze beschouwen geschriften als 1 Petrus 4:3, die dit soort activiteiten opsomt als dingen die gelovigen zouden moeten achterlaten als ze dichter bij God komen.3 Hun doel is om te leven volgens de prachtige standaard die in Romeinen 13:12-14, die gelovigen aanmoedigt om een eerlijk en fatsoenlijk leven te leiden en zich te ontdoen van dergelijke excessen.
• Devotie zuiver houden (Onnodige eer vermijden): Hoewel ze misschien niet zo sterk zijn voor het nieuwe jaar als voor sommige andere feestdagen, is het principe om hun belangrijkste toewijding alleen aan God te geven zo belangrijk. Ze zijn voorzichtig om elke viering te vermijden die per ongeluk de focus zou kunnen verleggen naar het geven van te veel eer aan menselijke leiders, regeringen of nationale symbolen. Jeremia 17:5 over het niet stellen van ons ultieme vertrouwen in mensen.3
• Vertrouwen op God, geen geluk (bijgeloof) Zoveel nieuwjaarstradities over de hele wereld omvatten het doen van bepaalde dingen in de hoop het komende jaar geluk te brengen of pech weg te houden.1 Jehovah’s Getuigen zien deze acties als leunend op bijgeloof, waarvan zij vinden dat het niet helemaal past om volledig vertrouwen te stellen in Gods liefdevolle zorg en leiding.3 Die verbinding die teruggaat in Jesaja 65:11-12, waarbij het vertrouwen in geluks- of bestemmingsgoden wordt gekoppeld aan het onaangenaam vinden van Jehovah, versterkt hun besluit om gewoonten op basis van geluk te vermijden.

Uiteindelijk vloeit hun keuze voort uit een diep verlangen om hun aanbidding zuiver en aangenaam voor God te houden, los van praktijken die zij zien als afkomstig van valse religie of bemoedigend gedrag dat niet overeenkomt met de liefdevolle normen van de Bijbel.3 Het is een zorgvuldige benadering, waarbij specifieke geschriften worden gebruikt die zij begrijpen als Gods leidraad om gescheiden te blijven van dingen die zij als heidens of werelds beschouwen. Dit vormt een consistente manier waarop zij naar alle feestdagen kijken, waarbij zij er altijd naar streven om wat zij geloven dat Gods wil is, boven culturele tradities te plaatsen.

Welke heidense wortels hebben Jehovah’s Getuigen met Nieuwjaar te maken?

Jehovah’s Getuigen hebben niet alleen een algemeen gevoel over deze dingen; ze graven daadwerkelijk in de geschiedenisboeken om te begrijpen waar vakanties vandaan komen.3 Uit hun studies blijkt dat het vieren van de jaarwisseling een zeer oude praktijk is, die duizenden jaren teruggaat en in veel oude culturen opduikt.1 Ze zien verbanden tussen de nieuwjaarsvieringen van vandaag, met name de datum van 1 januari, en specifieke tradities van lang geleden die de ware God niet eren:

Ze kijken ver terug naar het oude Babylon. Stel je voor, ongeveer 4000 jaar geleden hadden de Babyloniërs in Mesopotamië een groot nieuwjaarsfeest genaamd Akitu. Het gebeurde rond de lente-equinox, medio maart.1 Dit festival duurde 11 dagen en omvatte religieuze ceremonies ter ere van hun goden, waarbij met name de overwinning van hun hemelgod Marduk op de machten van chaos werd gevierd.1 Voor Jehovah’s Getuigen is dit een van de vroegste voorbeelden van een nieuwjaarsviering die diep vermengd was met heidense aanbidding.12

De verbinding wordt nog duidelijker, in hun ogen, als we kijken naar het oude Rome. Zij wijzen erop dat de datum van 1 januari, de datum die zo veel van de wereld gebruikt, in feite rond 46 voor Christus door de Romeinse leider Julius Caesar werd ingesteld toen hij de kalender wijzigde.1 En hier is een belangrijk punt voor hen: De maand januari werd genoemd ter ere van Janus, de Romeinse god van het begin, het einde, de poorten en de deuropeningen.1 Je hebt misschien foto’s van Janus gezien – hij had vaak twee gezichten, één die terugkeek op het afgelopen jaar en één die uitkeek naar de nieuwe, die de overgang symboliseerde.1 De Romeinen vierden de eerste dag van januari (de Kalends) door offers te brengen aan Janus, hun huizen te versieren met lauriertakken, naar feesten te gaan en geschenken te geven (soms genoemd strenae) hopend dat het hen geluk zal brengen in het komende jaar.1

Jehovah’s Getuigen zien ook vaak verbanden tussen nieuwjaarsgebruiken en een ander Romeins feest, genaamd Saturnalia, die medio december werd gevierd ter ere van de god Saturnus.5 Saturnalia was beroemd om zijn grote feesten, drinken, geschenken geven en zelfs tijdelijk wisselen van rol tussen meesters en slaven — gebruiken die volgens hen later de kerst- en nieuwjaarstradities hebben overgenomen en beïnvloed.1

Ze kunnen ook identificeren Andere symbolen en tradities Niet-christelijke wortels. Het beeld van “Vadertijd” is bijvoorbeeld verbonden met de oude Griekse god Cronos (de god van de tijd) en het symbool “Nieuwjaarsbaby” is gekoppeld aan oude festivals voor Dionysus (ook wel Bacchus genoemd), de Griekse god van de wijn, waar ze een kind in een mand zouden paraderen.12 Zelfs dingen zoals vuurwerk (dat in het oude China begon om boze geesten af te schrikken) of kussen om middernacht (die sommigen verbinden met het brengen van geluk, mogelijk gekoppeld aan Saturnalia) worden gezien door deze lens van oorsprong buiten de christelijke praktijk.1

Voor Jehovah’s Getuigen zijn deze historische verbanden niet alleen interessante weetjes; het zijn belangrijke bewijzen. Zij geloven dat deze diepe wortels in de verering van heidense goden en de bijgelovige praktijken die met hen gepaard gingen, de viering blijvend markeren als iets dat de ware God, Jehovah, niet zou behagen.3 Hoewel historici dit oude begin 12 erkennen, benadrukt de manier waarop Jehovah’s Getuigen deze geschiedenis interpreteren dat deze oorsprong de feestdag fundamenteel bezoedelen, wat betekent dat ze deze volledig moeten vermijden. Hun beginsel om gescheiden te blijven, laat niet gemakkelijk het idee toe dat gewoonten in de loop van de tijd gewoon kunnen worden losgekoppeld van hun oorspronkelijke betekenis of op de een of andere manier "christelijk kunnen worden gemaakt", hoewel de geschiedenis aantoont dat dit soms gebeurde in het reguliere christendom met datums zoals 1 januari 24.

Hoe zien Jehovah’s Getuigen de gemeenschappelijke nieuwjaarstradities (partijen, vuurwerk, resoluties)?

Jehovah’s Getuigen passen deze kernbeginselen van de Bijbel niet alleen toe op de vakantie als geheel, maar ook op de specifieke manieren waarop mensen deze vandaag vaak vieren. Ze kijken aandachtig naar individuele tradities om te zien of ze in overeenstemming zijn met hun begrip van Gods liefdevolle normen:

• Feesten en weggebracht worden: Die typische oudejaarsfeesten werpen vaak een waarschuwingsvlag op voor Jehovah’s Getuigen. Het feit dat deze bijeenkomsten vaak verband houden met het drinken van te veel alcohol, luidruchtig en ongebreideld gedrag, en soms zelfs handelingen die indruisen tegen Gods morele normen, botsen rechtstreeks met de zachte raad van de Bijbel om gematigd te zijn, zelfbeheersing te hebben en fatsoenlijk te leven.3 Hoewel ze absoluut geloven dat het genieten van goede, gezonde tijd met familie en vrienden God behaagt 3, maken ze een bewuste keuze om gebeurtenissen te vermijden die bekend staan om de “overdrinkende, wilde feesten, en drinkwedstrijden" genoemd in 1 Petrus 4:3.3 Sommige persoonlijke verhalen suggereren dat een individuele Getuige misschien thuis een rustig drankje drinkt of naar de festiviteiten op tv kijkt die naar grote, typische oudejaarsfeesten gaan, wordt over het algemeen ontmoedigd vanwege het potentieel voor gedrag dat niet in overeenstemming is met de Schrift6.
• Vuurwerk en lawaaimakers: Dat verbazingwekkende vuurwerk dat de lucht verlicht en de leuke geluiden van lawaaimakers lijken voor velen misschien onschuldig plezier. En , één persoon die vroeger een Getuige was, noemde vuurwerk leuk.6 Maar Jehovah’s Getuigen zijn zich vaak bewust van de geschiedenis die deze dingen koppelt aan heidense praktijken, zoals het oude Chinese geloof dat harde geluiden en rotjes boze geesten zouden afschrikken.1 Dit verband met bijgeloof en spiritisme maakt hen voorzichtig om mee te doen, aangezien zij alles proberen te vermijden wat geworteld is in overtuigingen die in tegenspraak zijn met de Bijbel.3
• Het maken van resoluties: Het maken van nieuwjaarsresoluties is een veel voorkomende traditie die gericht is op het verbeteren van onszelf. Het stellen van doelen kan een positief iets zijn! Maar Jehovah’s Getuigen kunnen de timing en motivatie voorzichtig in twijfel trekken. Is het maken van resoluties specifiek gebonden aan 1 januari gewoon volgens een wereldse traditie, misschien onbewust een weerspiegeling van de oude Romeinen die beloften aan hun god Janus deden voor het nieuwe jaar?1 Sommige voormalige leden hebben de gedachte gedeeld dat het maken van resoluties een beetje oppervlakkig lijkt wanneer persoonlijke groei en verandering elke dag van het jaar kunnen en echt moeten gebeuren.6 Ze benadrukken dat onze belangrijkste focus altijd moet zijn op het zoeken naar Gods Koninkrijk en het leven volgens Zijn normen elke dag, in plaats van op zelfverbeteringsdoelen die verbonden zijn aan een wereldse viering binnen wat zij zien als een tijdelijk systeem van dingen.6 Hun perspectief moedigt ons aan om continue spirituele groei na te streven en dagelijks op Gods kracht te vertrouwen, niet slechts één keer per jaar op een resetknop te drukken vanwege een seculiere vakantie.2
• Geschenken geven (Strenae): De specifieke gewoonte om op nieuwjaarsdag geschenken te geven, wordt met extra voorzichtigheid bekeken vanwege het directe verband met het Romeinse heidendom. Deze geschenken werden eigenlijk genoemd strenae, mogelijk vernoemd naar een godin genaamd Strenia, of verbonden met het eren van Janus.1 Vroege kerkraden spraken zich zelfs uit tegen deze specifieke praktijk 26, en de vroege schrijver Tertullianus uitte verdriet over het feit dat christenen eraan deelnamen.2Â1 Hoewel Jehovah’s Getuigen het leuk vinden om op gepaste tijdstippen geschenken te geven om liefde en vriendelijkheid te tonen, vermijden ze vanwege deze historische associaties de specifieke traditie van het geven van nieuwjaarscadeaus.5

Deze zorgvuldige blik op individuele gebruiken laat zien hoe consequent ze hun kernprincipes toepassen. Zelfs tradities die aan de oppervlakte perfect in orde lijken, worden gecontroleerd op mogelijke verbanden met heidendom, bijgeloof, buitensporig nationalisme of gedrag dat niet voldoet aan de hoge, maar liefdevolle normen van de Bijbel. Deze grondigheid benadrukt hun diepe inzet om “geen deel van de wereld” te blijven 5 en ervoor te zorgen dat elk deel van hun leven in overeenstemming is met wat zij als Gods wil beschouwen, waardoor er weinig ruimte overblijft om gewoon mee te gaan met cultuur in zaken die volgens hen spiritueel belangrijk zijn.

Is de Jehova’s Getuige op nieuwjaarsdag uniek of vergelijkbaar met hun visie op andere feestdagen?

De manier waarop Jehovah’s Getuigen nieuwjaar zien, staat niet op zichzelf. Het vloeit eigenlijk rechtstreeks voort uit dezelfde kernprincipes die ze gebruiken als ze kijken naar alle de populaire feestdagen die mensen vieren, waaronder Kerstmis, Pasen, verjaardagen en zelfs nationale feestdagen.3 Hun benadering is als een stabiel kompas, dat altijd verwijst naar specifieke bijbelse criteria.

Laten we eens kijken hoe hun mening over Nieuwjaar zich verhoudt tot hun mening over andere veel voorkomende feestdagen:

• Kerstmis: Net als nieuwjaar wordt Kerstmis vriendelijk afgewezen, voornamelijk vanwege wat zij zien als de heidense oorsprong ervan. Jehovah’s Getuigen leren dat Jezus niet daadwerkelijk op 25 december werd geboren. Zij zijn van mening dat deze datum, samen met gebruiken zoals kerstbomen en het geven van geschenken, waarschijnlijk werd geleend van heidense winterzonnewendefeesten, met name de Romeinse Saturnalia.5 De redenen die zij geven — heidense wortels, een datum en gebruiken die niet in de Bijbel worden gevonden, en geen bevel van God om het te vieren — lijken sterk op hun redenen om geen nieuwjaar te vieren.
• Verjaardagen: Ze kiezen er ook voor om geen verjaardagen te vieren. They point out that the only two birthday parties mentioned in the Bible involved people who didn’t worship Jehovah (an Egyptian Pharaoh and King Herod) and were connected with sad events (someone losing their life).³ They refer to Genesis 40:20-22 and Matthew 14:6-10.³ they feel that birthday celebrations can sometimes put too much focus on the individual, which might not align with Christian humility 5, and they note that historical sources suggest the very first Christians didn’t celebrate birthdays.⁵ Again, the reasons center on the lack of positive examples in the Bible and a potentially unscriptural emphasis.
• Andere vakanties: Dit consistente patroon gaat door:
• Pasen: Vermijdd vanwege vermeende verbanden met heidense vruchtbaarheidsgebruiken en -symbolen.155
• Halloween: Afgewezen vanwege zijn sterke banden met spiritisme, geesten en heidense oorsprong.
• Valentijnsdag, mei, moederdag: Zorgvuldig bekeken vanwege mogelijke, hoewel soms besproken, verbanden met oude Romeinse of heidense feesten of godinnenverering.5
• Nationale feestdagen: Hoewel zij regeringen ten zeerste respecteren, nemen Jehovah’s Getuigen niet deel aan nationale feestdagen waarbij patriottische ceremonies worden gehouden of wat zij beschouwen als een eredienst voor het land of nationale symbolen. Dit komt voort uit hun inzet om politiek neutraal te blijven en hun primaire trouw alleen aan Gods Koninkrijk te betuigen.3

Laten we deze consistentie in een eenvoudige tabel bekijken:

Dit gestage patroon over verschillende feestdagen toont een zeer systematische manier van denken. Door hetzelfde filter toe te passen – te controleren op heidense wortels, op zoek te gaan naar een basis in de Schrift, rekening te houden met het potentieel voor goddeloos gedrag en vast te houden aan het beginsel om God uitsluitend te eren – voor alle vieringen, trekken Jehovah’s Getuigen duidelijke lijnen tussen wat zij aanvaardbaar achten en wat niet. Dit versterkt hun unieke religieuze identiteit en hun toewijding om gescheiden te blijven van wereldse gewoonten waarvan zij menen dat dit hun geloof in gevaar zou kunnen brengen31.

Zegt de Bijbel dat 1 januari het 'echte' nieuwe jaar is?

Hier is nog een belangrijk stukje van de puzzel om het perspectief van Jehovah’s Getuigen te begrijpen: Het gaat om de kalender zelf. Ze geloven dat de Bijbel eigenlijk wijst op een heel andere tijd van het jaar als begin, een tijd die door God Zelf is vastgesteld, wat in schril contrast staat met de datum van 1 januari die we vandaag zo gewend zijn.7

Waar halen ze dat begrip vandaan? Voornamelijk uit het boek Exodus. Weet u nog dat God Mozes en Aäron instructies gaf over het allereerste Pascha, vlak voordat Hij de Israëlieten uit Egypte leidde? Hij deed een krachtige uitspraak: "Deze maand is voor jullie het begin van de maanden: Het zal de eerste...bron(http://biblebasesecondthoughts.blogspot.com/2009/12/) jaar voor u" (Exodus 12:2).7 Deze speciale maand, die later bekend werd als Nisan (of Abib), valt precies in de prachtige lente, wat overeenkomt met onze maart of april.7 Deuteronomium 16:1 spreekt ook over het houden van het Pascha in deze lentemaand.32 Dus, op basis van hun lezing van de Schrift, zien ze dat God Zelf het Pascha heeft aangewezen. lente als het begin van het heilige jaar voor Zijn volk.

Daarentegen beschouwen zij 1 januari als een datum die door menselijke heersers is gekozen, met name door de Romeinse keizer Julius Caesar als onderdeel van zijn kalenderaanpassingen.1 Zij benadrukken het verband met het heidense Rome en de god Janus.â ́ Het feit dat de datum voor nieuwjaarsvieringen in de loop van de geschiedenis eigenlijk nogal wat is teruggekaatst (soms in het voorjaar, soms in de herfst, soms op 1 maart, soms op 1 januari, zelfs op 25 december of 25 maart op verschillende tijdstippen, alvorens zich voor velen op 1 januari te vestigen) wordt gezien als bewijs van de menselijke en soms verwarrende oorsprong ervan.1 Zij contrasteren deze historische verschuiving met wat zij zien als Gods duidelijke, onveranderlijke instructie die al in Exodus werd gegeven.7

En hier is een punt dat voor hen echt cruciaal is: zelfs voor het begin van het jaar dat God deed in het voorjaar vast te stellen, geeft de Bijbel absoluut geen bevel om een groot nieuwjaarsfeest te geven feest met het soort feestvreugde dat we vandaag vaak zien.7 God gebood Zijn volk om specifieke jaarlijkse heilige dagen te vieren, zoals Pascha, Pinksteren en het Loofhuttenfeest, elk gevuld met zijn eigen diepe betekenis en specifieke instructies.7 Een algemeen nieuwjaarsfeest stond gewoon niet op die lijst.

Deze gedachtegang versterkt hun standpunt dat de viering van 1 januari niet voor hen is weggelegd. Door te benadrukken wat zij als de juiste bijbelse begindatum beschouwen (ook al feesten zij ook op die dag niet), bestempelen zij de viering van het nieuwe jaar van de Romeinse kalender als het kiezen van een door mensen gemaakte traditie, geworteld in heidendom, boven Gods eigen geopenbaarde timing.7 Het versterkt hun inzet om te leven “met elk woord dat uit de mond van God komt”7 in plaats van de “weg van de heidenen” of de “gewoonten van het volk”7 te volgen.

Wat leerden de vroege kerkvaders over nieuwjaarsvieringen?

Wanneer Jehovah’s Getuigen vermelden dat vroege christenen zich verzetten tegen nieuwjaarsfeesten, wijzen ze inderdaad op iets echts in de geschiedenis. Veel invloedrijke christelijke leiders en kerkraden in de eerste paar eeuwen na Christus - mensen die we vaak de kerkvaders noemen - hebben zich heel sterk uitgesproken tegen de heidense vieringen in verband met 1 januari, die toen bekendstonden als de Kalends van januari.23

Laten we eens kijken naar wat sommigen van hen te zeggen hadden:

• Tertullianus, die rond 200 na Christus in Noord-Afrika schreef, was bijzonder uitgesproken. Hij vertelde christenen rechtstreeks om weg te blijven van de heidense feesten van Saturnalia en de Kalends (nieuwjaarsfeesten), en noemde ze tijden waarin “elke pracht van de duivel wordt bezocht”.2â1 Hij uitte zijn verdriet toen hij christenen de traditionele nieuwjaarsgeschenken zag uitwisselen (strenae) en deelnemen aan de feesten en luidruchtige feesten, hen aansporen om een duidelijke scheiding van heidense manieren te houden.
• John Chrysostomus, een beroemde prediker in Antiochië en later Constantinopel rond de late jaren 300 na Christus, veroordeelde ook christenen die betrokken raakten bij het Kalends-festival.23 Hij wist hoe populair en wijdverbreid het festival was en bereikte elke hoek van het Romeinse Rijk.35 Maar hij zag het als grondig heidens en niet geschikt voor gelovigen. In plaats van zich over te geven aan het gebruikelijke feesten, drinken en geven van geschenken, moedigde hij christenen aan om te vasten en genereus aan de armen te geven.
• Augustine, een andere ongelooflijk invloedrijke figuur die rond 400 na Christus schreef, maakte deel uit van de kerkleiding in Noord-Afrika die actief terugdrong tegen heidense festivals.30 Hoewel we specifieke preken zouden kunnen bespreken, was het algemene gevoel er een van het ontmoedigen van de vermenging van geloven. Interessant is dat Augustinus vermeldde dat een aparte christelijke groep, de donatisten (bekend als zeer streng tegen de Romeinse / heidense invloed), de geboorte van Jezus vierde op 25 december, maar weigerde om Driekoningen te vieren op 6 januari. Dit suggereert dat, althans voor de donatisten, de datum van 25 december zelf niet als inherent heidens werd gezien, zelfs als er rond die tijd heidense feesten plaatsvonden.36
• Kerkraden: Het waren niet alleen individuele leiders; verschillende regionale kerkvergaderingen hebben officiële uitspraken gedaan tegen heidense nieuwjaarsgebruiken. De Raad van Tours (in Frankrijk, 567 AD) adviseerde vasten of speciale gebeden voor 1 januari om heidense praktijken tegen te gaan en veroordeelde heidense vieringen.26 De Raad van Auxerre (ook in Frankrijk, rond 580 AD) verbood het kopiëren van heidense gedragingen zoals zich verkleden als dieren of geven strenae (Nieuwjaarsgeschenken), die ze “diabolisch” noemden28 Raden in Rouen (Frankrijk, 650 n.Chr.) en Rome (743 n.Chr.) vaardigden ook vloeken of verboden uit om 1 januari te vieren met heidense rituelen28.

Waar maakten deze vroege christelijke leiders zich het meest zorgen over? Het was de afgodendienst verbonden met de dag (vooral ter ere van de god Janus), de bijgelovige praktijken De mensen hoopten op geluk, de Overmatig feesten (drunkenness, feesten, openbare chaos), en de uitwisseling van geschenken (strenae) Ze waren diep bezorgd over het feit dat christenen hun kostbare geloof vermengden met de heidense cultuur die nog steeds overal om hen heen was.

Hoewel deze historische veroordelingen de positie van Jehova’s Getuigen sterk lijken te ondersteunen, is het ook goed om de context en wat er later is gebeurd te begrijpen. Deze kerkvaders hadden te maken met actief, real-time heidendom In een wereld die langzaamaan christelijk werd. Hun belangrijkste doel was vaak om mensen ervan te weerhouden deel te nemen aan de specifieke heidense rituelen en immoreel gedrag gekoppeld aan die datum. Ondanks deze krachtige waarschuwingen vond de datum van 1 januari uiteindelijk op veel plaatsen zijn weg naar de christelijke kalender. Het was niet overal voor altijd verboden; in plaats daarvan kreeg het vaak een nieuwe, christelijke betekenis, waarbij meestal de besnijdenis en de naamgeving van Jezus werden herinnerd.13 Jehovah’s Getuigen hebben de neiging zich te concentreren op die eerste veroordelingen van heidense praktijken als het blijvende beginsel. Ondertussen toont de bredere stroom van de christelijke geschiedenis een pad waar de datum zelf vaak werd gevuld met nieuwe, christelijke betekenis.

Conclusie: Elke dag leven met een doel

Uiteindelijk, of iemand 1 januari markeert met speciale vieringen of het gewoon behandelt als een andere gezegende dag, is de oproep voor alle christenen om te leven. elke Een dag met een doel, met toewijding en met overvloedige liefde voor God en voor de mensen om ons heen. Kalenderdata kunnen ons ritme en momenten geven om te pauzeren en onze reis van geloof weerspiegelt zich stap voor stap, dag na dag.

Laten we vreugde vinden in gemeenschap, laten we op zoek gaan naar mogelijkheden om spiritueel te groeien en laten we God het hele jaar door dankbaar zijn. Moge Zijn ongelooflijke liefde en onfeilbare leiding onze constante metgezellen zijn, die elke dag ons pad verlichten terwijl we ernaar streven om een leven te leiden dat Hem eer brengt, volgens de overtuigingen die Hij op ons hart plaatst door Zijn Woord en Zijn Geest.