Dutch 
English 
Arabic 
Spanish 
Portuguese 
Chinese 
Russian 
French 
Italian 
German 
Japanese 
Een close-up van het graf van St. Ceclia in de basiliek gewijd aan haar in Trastevere, Rome, Italië. / Krediet: Daniel Ibañez/CNA
Vaticaanstad, 22 november 2025 / 04:00 uur (CNA).
St. Cecilia, algemeen bekend als de patroonheilige van muziek en muzikanten, is begraven in de basiliek van St. Cecilia in de Romeinse wijk Trastevere, waar een beroemde barokke sculptuur van haar nog steeds puzzels geleerden.
Volgens het volksgeloof was Cecilia een Romeinse edelvrouw die in de derde eeuw leefde. Ondanks dat ze door haar familie werd gedwongen om te trouwen, bleef ze een maagd, zoals ze als jong meisje had gezworen te doen.
Haar heidense echtgenoot, Valeriaan, bekeerde zich na hun huwelijk tot het christendom, en de broer van Valeriaan, Tiburtius, werd ook een christen gedoopt. Beide mannen werden gemarteld. Ook St. Cecilia zou later gemarteld en gemarteld worden. Er wordt gezegd dat ze drie dagen nodig had om te sterven nadat de beul haar drie keer met een zwaard in de nek had geslagen.
Na haar martelaarschap werd de heilige Cecilia begraven in de catacomben van de heilige Callixtus. De ondergrondse begraafplaats van vroege christenen werd rond het begin van de eerste eeuw na Christus gecreëerd door Callixtus, een diaken die later paus werd.
Gelegen onder de Via Appia, een oude Romeinse weg die de stad verbindt met Zuidoost-Italië, bevatte de Catacomben van St. Callixtus ooit de lichamen van meer dan 50 martelaren, waaronder St. Cecilia, en pausen uit de tweede tot de vierde eeuw.
Na het einde van de christelijke vervolging werden de overblijfselen van de christenen die in de vele catacomben van de stad waren begraven, voor verering naar kerken overgebracht. De overblijfselen van de heilige Cecilia werden begin jaren 800 overgebracht naar een kerk die op de ruïnes van haar voormalige huis was gebouwd.
Er wordt gezegd dat honderden jaren later, tijdens een restauratie van de kerk in 1599, haar graf werd geopend, waardoor haar lichaam op wonderbaarlijke wijze onvergankelijk werd. Kunstenaar Stefano Maderno kreeg de opdracht om een marmeren sculptuur van de heilige te maken.
Bronnen zijn het oneens over de vraag of het barokke kunstwerk, dat vandaag nog steeds te zien is in het graf van Cecilia in de basiliek van St. Cecilia in Trastevere, een afbeelding is van hoe het lichaam van de heilige in 1599 werd gevonden of een uitvinding van Maderno. Hoe dan ook, het beeldhouwwerk – dat Cecilia afbeeldt die op haar rechterzijde ligt, haar handen gebonden, haar gezicht naar de grond gekeerd en de wond van haar martelaarschap zichtbaar op haar nek – wordt beschouwd als een meesterwerk.
Er zijn verschillende wijdverbreide legendes over St. Cecilia en haar man. Een van de vaak herhaalde overtuigingen, daterend uit de vijfde eeuw, is dat ze “in haar hart” voor God zong als muzikanten die op haar huwelijksfeest speelden.
Dit verhaal over de heilige komt uit een Latijnse antifoon, maar er is een concurrerende interpretatie, echter.
“Cantantibus organis, Caecilia virgo in corde suo soli Domino decantabat dicens: fiat Domine cor meum et corpus meum immaculatum ut non confundar", aldus de Latijnse antifon. In het Engels betekent dit: "Terwijl de instrumenten bespeeld werden, zong de maagd Cecilia in haar hart alleen voor de Heer en zei: 'Laat mijn hart en mijn lichaam zuiver worden, opdat ik niet beschaamd worde.'"
Een andere versie van de antifon geeft een iets ander openingswoord, “candentibus”, in plaats van “cantantibus”, waardoor de vertaling van muziekinstrumenten die spelen zou veranderen in “gloeiende” martelinstrumenten.
Geleerden blijven het oneens over welke Latijnse versie de juiste is en wat een kopieerfout kan zijn. Wat echter onbetwistbaar is, is het onbaatzuchtige voorbeeld van de heilige Cecilia van trouw aan God, zelfs tot aan het offer van haar eigen leven.
De feestdag van de heilige Cecilia in de kerk wordt op 22 november gevierd.
Dit verhaal werd voor het eerst gepubliceerd op 22 november 2024 en is bijgewerkt.
