Wat onthult Onyx over geloof in de Bijbel?

Wat symboliseert Onyx in de Bijbel (symbolisme en betekenis)?

Waar wordt onyx in de Bijbel genoemd en in welke context?

De eerste vermelding van onyx komt in het boek Genesis, waar het wordt vermeld onder de bronnen van de Hof van Eden. In Genesis 2:12 lezen we: "En het goud van dat land is goed; bdellium en onyxsteen zijn er.” Deze eerste referentie plaatst onyx in de context van Gods volmaakte schepping, wat wijst op de inherente waarde en schoonheid ervan in de goddelijke orde.

Terwijl we door het Oude Testament reizen, komen we onyx het meest prominent tegen in de instructies voor de bouw van de Tabernakel en de priesterlijke kleding. In Exodus 25:7 worden onyxstenen opgesomd onder de materialen die gebruikt moeten worden bij het maken van de efod en borstplaat voor de hogepriester. Deze verbinding met de priesterlijke gewaden doordringt onyx met een heilige betekenis en verbindt het met de bemiddelaarsrol tussen God en Zijn volk.

Het boek Exodus geeft verdere details over het gebruik van onyx in de priesterlijke kleding. In Exodus 28:9-12 vinden we specifieke instructies voor het graveren van de namen van de stammen van Israël op twee onyxstenen, in gouden filigraanzettingen op de schouderstukken van de efod. Dit gebruik van onyx als gedenkteken voor de Heer benadrukt zijn rol in het vertegenwoordigen van het volk van God in de heilige plaats.

Verhuizen naar de historische boeken, vinden we onyx genoemd in de voorbereidingen voor de bouw van de tempel. In 1 Kronieken 29:2 spreekt koning David over het verzamelen van onyxstenen en stenen om op te zetten, glinsterende stenen en stenen van verschillende kleuren voor het huis van God. Deze opname in de voorbereidingen van de tempel versterkt de associatie van de steen met heilige ruimten en goddelijke eredienst verder.

In de profetische literatuur treffen we onyx aan in de klaagzang van Ezechiël over de koning van Tyrus. Ezechiël 28:13 beschrijft de pracht van Eden, de tuin van God, versierd met kostbare stenen, waaronder onyx. Deze verwijzing verwijst naar de eerste vermelding van de steen in Genesis, waardoor een schrijnend contrast ontstaat tussen de perfectie van Gods schepping en de val van de trotse koning.

Tot slot vinden we in het boek Job een verwijzing naar onyx in de context van wijsheidsliteratuur. Job 28:16 spreekt over wijsheid als kostbaarder dan goud en onyx, waarbij de waarde van de steen wordt benadrukt en ook in perspectief wordt geplaatst ten opzichte van de allerhoogste waarde van goddelijke wijsheid.

In deze context wordt onyx meer dan alleen een kostbare steen. Het wordt een symbool van Gods voorziening, van menselijke toewijding en van de ingewikkelde relatie tussen de materiële en spirituele aspecten van aanbidding. Laten we, terwijl we onze verkenning voortzetten, deze gelaagde betekenis van onyx in het bijbelse verhaal in gedachten houden.

Wat zijn de fysieke eigenschappen van onyx die het symbolische betekenis geven?

Onyx, is een variëteit van chalcedoon, een vorm van microkristallijn kwarts. Het meest onderscheidende kenmerk is de aanwezigheid van parallelle banden van afwisselende kleuren, meestal zwart-wit, hoewel andere kleurencombinaties kunnen optreden. Deze banding is niet alleen een esthetisch kenmerk, maar spreekt ook over het vormingsproces van de steen, lagen die in de loop van de tijd zijn opgebouwd door het gestage werk van de natuur – of laten we zeggen, het geduldige kunstenaarschap van de Schepper.

De hardheid van onyx is groot, met een score van 6,5 tot 7 op de schaal van Mohs. Deze duurzaamheid maakt onyx geschikt voor het snijden en graveren, eigenschappen die zeker niet verloren zijn gegaan op de oude ambachtslieden belast met het inschrijven van de namen van de stammen van Israël op de stenen van de efod. In deze hardheid kunnen we een symbool van uithoudingsvermogen en duurzaamheid zien, kwaliteiten die resoneren met Gods eeuwige natuur en Zijn blijvende verbond met Zijn volk.

Het vermogen van onyx om een hoge lak te nemen draagt bij aan de visuele aantrekkingskracht. Wanneer gepolijst, onyx vertoont een subtiele, glanzende glans in plaats van de briljante schittering van meer transparante edelstenen. Deze ingetogen schoonheid kan worden gezien als een metafoor voor de stille waardigheid van een leven dat in trouwe dienst aan God wordt geleefd – niet flitsend of opzichtig, maar standvastig en waar.

De gestreepte structuur van onyx is misschien wel de meest symbolische rijke eigenschap. Deze afwisselende lagen van licht en donker kunnen worden gezien als het samenspel van tegenstellingen in de menselijke ervaring – vreugde en verdriet, triomf en beproeving, zonde en verlossing. Net zoals deze contrasterende banden samenkomen om een harmonieus geheel in de steen te vormen, zo kunnen we in onyx ook een symbool zien van de integratie van alle aspecten van het leven onder Gods soevereine zorg.

Het proces van het snijden en vormen van onyx kan verschillende patronen onthullen, afhankelijk van hoe de steen is georiënteerd. Deze eigenschap herinnert ons aan de gelaagde aard van waarheid en het belang van perspectief in spirituele zaken. Het moedigt ons aan om vanuit verschillende invalshoeken naar ons leven en ons geloof te kijken, altijd op zoek naar dieper begrip.

De opaciteit van onyx is een andere belangrijke eigenschap. In tegenstelling tot transparante edelstenen die licht doorlaten, absorbeert en reflecteert onyx licht. Deze eigenschap kan worden gezien als een symbool van het mysterie van het geloof – niet alles is onmiddellijk duidelijk of gemakkelijk te begrijpen, maar reflectie en contemplatie kunnen diepe waarheden onthullen.

In sommige culturen is onyx geassocieerd met bescherming en kracht. Het gebruik ervan in zeehonden en amuletten in de oudheid spreekt tot een geloof in zijn kracht om te bewaken en te behouden. Hoewel we geen magische eigenschappen aan stenen toeschrijven, kunnen we deze associatie waarderen als een herinnering aan Gods beschermende zorg voor Zijn volk.

De verscheidenheid aan kleuren in onyx, naast de klassieke zwart-wit, omvat rood, bruin en groen. Deze diversiteit binnen één steensoort kan worden gezien als een weerspiegeling van de diversiteit binnen het lichaam van Christus – veel leden, maar toch één lichaam, verenigd in geloof en doel.

Ten slotte kan de vorming van onyx door een proces van afzetting en transformatie over lange periodes worden gezien als een metafoor voor spirituele groei en heiliging. Net zoals de steen in de loop van de tijd gevormd en verfijnd wordt, zo worden ook wij als gelovigen voortdurend getransformeerd door het werk van de Heilige Geest in ons leven.

Hoe werd onyx gebruikt bij de bouw van de Tabernakel en Tempel?

Bij de bouw van de Tabernakel, dat draagbare heiligdom dat de Israëlieten begeleidde in hun omzwervingen in de wildernis, speelde onyx een specifieke en belangrijke rol. Het primaire gebruik van onyx in de Tabernakel was niet in de structuur zelf, maar in de priesterlijke kleding, in het bijzonder de efod en de borstplaat van de Hogepriester. Deze plaatsing op de persoon zelf van degene die tussen God en het volk zou bemiddelen, spreekt boekdelen over het waargenomen belang van de steen.

Exodus 28:9-12 geeft ons gedetailleerde instructies voor het gebruik van onyx in de efod: “Neem twee onyxstenen en graveer daarop de namen van de zonen van Israël in de volgorde van hun geboorte – zes namen op de ene steen en de overige zes op de andere. Graveer de namen van de zonen van Israël op de twee stenen, zoals een edelsteensnijder een zegel graveert. Monteer de stenen vervolgens in gouden filigraanzettingen en bevestig ze op de schouderstukken van de efod als gedenkstenen voor de zonen van Israël. Aäron draagt de namen op zijn schouders als gedenkteken voor het aangezicht des Heren.

Hier zien we onyx als een fysieke representatie van de twaalf stammen van Israël, gedragen door de Hogepriester in de aanwezigheid van God. Het graveren van namen op steen is zelf zeer belangrijk, wat wijst op duurzaamheid en de blijvende aard van Gods verbond met Zijn volk. Dat deze taak aan onyx is toevertrouwd, spreekt zowel over de geschiktheid voor fijn graveren als over de waargenomen waarde en duurzaamheid.

Wanneer we onze aandacht richten op de Tempel, die prachtige structuur gebouwd door Salomo om de Ark van het Verbond te huisvesten en te dienen als het centrum van de Israëlitische aanbidding, vinden we onyx genoemd in de voorbereidingen voor de bouw ervan. In 1 Kronieken 29:2, wanneer koning David materialen verzamelt voor de tempel die zijn zoon zal bouwen, noemt hij “onyxstenen en stenen om op te zetten, glinsterende stenen en stenen van verschillende kleuren, en allerlei fijne stenen en marmer” onder de kostbare materialen die hij heeft verzameld.

Hoewel de bijbelse tekst geen specifieke details geeft over waar en hoe onyx werd gebruikt in de tempelstructuur, suggereert de opname ervan in deze lijst van kostbare materialen dat het waardig werd geacht om te worden gebruikt in deze meest heilige ruimte. We kunnen ons voorstellen dat onyx wordt gebruikt in decoratieve elementen, misschien in inlays of als onderdeel van het uitgebreide gesneden werk dat de tempel sierde.

Het gebruik van edelstenen zoals onyx in zowel de Tabernakel als de Tempel dient meerdere doeleinden. Op praktisch niveau waren deze duurzame en mooie materialen geschikt voor structuren en objecten die gewijd waren aan de aanbidding van God. Symbolisch vertegenwoordigden ze het beste dat menselijke ambacht en natuurlijke hulpbronnen konden bieden, teruggegeven aan de Schepper in een daad van toewijding en dankbaarheid.

De aanwezigheid van onyx en andere kostbare stenen in deze heilige ruimtes creëerde een visuele en tactiele link tussen het aardse rijk van menselijke aanbidding en het hemelse rijk van goddelijke glorie. We worden herinnerd aan het visioen van het Nieuwe Jeruzalem in Openbaring, waar edelstenen de fundamenten van de stad vormen. In dit licht kan het gebruik van onyx in de Tabernakel en de Tempel worden gezien als een voorbode van de uiteindelijke vereniging van hemel en aarde.

Het gebruik van kostbare materialen zoals onyx in heilige ruimten was niet uniek voor de Israëlitische aanbidding. Veel oude culturen verwerkten waardevolle stenen en metalen in hun religieuze structuren en objecten. Wat het bijbelse gebruik onderscheidt, is de specifieke theologische context – deze materialen werden niet gezien als inherente goddelijke eigenschappen, maar eerder als passende offers aan de ene ware God en als symbolen van Zijn verbondsrelatie met Zijn volk.

Welke geestelijke kwaliteiten of deugden vertegenwoordigt onyx in de Schrift?

De aanwezigheid van onyx in de Hof van Eden (Genesis 2:12) associeert het met de perfectie en schoonheid van Gods oorspronkelijke schepping. Deze verbinding suggereert dat onyx zuiverheid en de onbedorven staat van de mensheid vóór de val kan symboliseren. Op onze spirituele reis zijn we geroepen om te streven naar deze oorspronkelijke zuiverheid, om vernieuwd te worden naar het beeld van onze Schepper.

Het gebruik van onyx in de priesterlijke kleding, met name in de efod en borstplaat, doordrenkt het met kwaliteiten die verband houden met spiritueel leiderschap en bemiddeling. De onyxstenen op de schouders van de efod, met de namen van de twaalf stammen, spreken over de deugd van verantwoordelijkheid. Net zoals de hogepriester het symbolische gewicht van de hele natie voor God droeg, zijn ook wij geroepen om elkaars lasten te dragen, zoals Paulus ons eraan herinnert in Galaten 6:2.

De duurzaamheid van onyx, waardoor het geschikt is voor graveren, kan worden gezien als het vertegenwoordigen van standvastigheid en trouw. De namen van de stammen, geëtst in de onyxstenen, waren een blijvende herinnering aan Gods verbond met Zijn volk. Deze bestendigheid weerspiegelt de onveranderlijke aard van Gods liefde en beloften en moedigt ons aan om standvastigheid in ons eigen geloof en onze eigen verplichtingen te cultiveren.

De afwisselende kleurenbanden in onyx kunnen worden geïnterpreteerd als het symboliseren van de balans en integratie van verschillende aspecten van het spirituele leven. Net zoals de lichte en donkere lagen samenkomen om een harmonieus geheel te vormen, worden we opgeroepen om de verschillende ervaringen van ons leven – vreugde en verdriet, triomfen en beproevingen – te integreren in een samenhangende reis van geloof. Dit evenwicht herinnert ons aan de leer van de wijsheidsliteratuur dat er "een tijd voor alles" is (Prediker 3:1).

De opaciteit van onyx, die licht absorbeert en weerkaatst in plaats van het door te laten, kan worden gezien als de deugd van discretie of het vermogen om vertrouwen te houden. Deze kwaliteit is essentieel in spiritueel leiderschap en in het opbouwen van vertrouwen binnen een geloofsgemeenschap. Het herinnert ons eraan hoe belangrijk het is om onze woorden verstandig te gebruiken en te weten wanneer we moeten spreken en wanneer we moeten zwijgen.

In de context van de tempelvoorbereidingen (1 Kronieken 29:2) wordt onyx vermeld als een van de kostbare materialen die voor het huis van God zijn verzameld. Deze insluiting spreekt tot de deugd van vrijgevigheid en de bereidheid om ons beste aan God aan te bieden. Het daagt ons uit om na te denken over wat we in onze aanbidding en dienst aanbieden – geven we God onze “eerste vruchten” of alleen onze overblijfselen?

Het gebruik van onyx in zowel de draagbare Tabernakel als de permanente Tempel suggereert aanpassingsvermogen en continuïteit in aanbidding. Dit kan de deugd van flexibiliteit in onze spirituele praktijken vertegenwoordigen, in combinatie met een toewijding om onze toewijding aan God in veranderende omstandigheden te behouden.

Het feit dat onyx werd gebruikt om de namen van de stammen voor God te dragen, kan worden gezien als een symbool van de deugd van het voorbedegebed. Net zoals de hogepriester het volk symbolisch in Gods aanwezigheid heeft gebracht, zijn wij geroepen om de behoeften van anderen in gebed voor God te brengen en onze rol als “koninklijk priesterschap” te vervullen (1 Petrus 2:9).

De schoonheid van gepolijste onyx kan de deugd van innerlijke schoonheid of karakter vertegenwoordigen die wordt ontwikkeld door het “polijsten” van levenservaringen en het werk van de Heilige Geest. Dit herinnert ons eraan dat ware schoonheid in Gods ogen niet uitwendig is, maar een zaak van het hart (1 Samuël 16:7).

Ten slotte wijst het gebruik van onyx naast andere edelstenen in heilige contexten op de deugd van gemeenschap en eenheid in diversiteit. Elke steen is uniek, maar samen creëren ze iets groters. Dit kan ons inspireren om de verschillende gaven binnen het lichaam van Christus te waarderen en tegelijkertijd in harmonie samen te werken voor Gods doeleinden.

Hoe verhoudt onyx zich tot de priesterlijke klederen, in het bijzonder de efod en borstplaat?

De efod, een mouwloos kledingstuk gedragen door de Hogepriester, verwerkte twee onyxstenen op een zeer prominente en betekenisvolle manier. Exodus 28:9-12 geeft ons de goddelijke instructies: “Neem twee onyxstenen en graveer daarop de namen van de zonen van Israël in de volgorde van hun geboorte – zes namen op de ene steen en de overige zes op de andere. Graveer de namen van de zonen van Israël op de twee stenen, zoals een edelsteensnijder een zegel graveert. Monteer de stenen vervolgens in gouden filigraanzettingen en bevestig ze op de schouderstukken van de efod als gedenkstenen voor de zonen van Israël. Aäron draagt de namen op zijn schouders als gedenkteken voor het aangezicht des Heren.

Deze plaatsing van onyx stenen op de schouders van de efod droeg krachtige symboliek. De schouders, die de plaats van kracht en last dragen, suggereren dat de hogepriester symbolisch het gewicht van de hele natie droeg toen hij Gods aanwezigheid binnenging (Lehman, 2014, blz. 52-74). Het graveren van de namen van de stammen op deze stenen benadrukte de rol van de hogepriester als vertegenwoordiger van het hele volk Israël.

2. De borstplaat:

De borstplaat, ook bekend als de “borstplaat van het oordeel” (hoshen mishpat), was een ander cruciaal onderdeel van de kleding van de hogepriester. Hoewel onyx niet specifiek werd genoemd als een van de stenen op de borstplaat, was het nauw verbonden met dit kledingstuk:

De borstplaat bevatte twaalf edelstenen, die elk een van de twaalf stammen van Israël voorstelden. Deze stenen waren gerangschikt in vier rijen van elk drie stenen (Kim, 2003, blz. 377-387).

B) De verscheidenheid aan juwelen op de borstplaat wijst op de diversiteit van de mensen binnen de natie Israël (Kim, 2003, blz. 377-387).

C) De borstplaat was verbonden met de efod, die de onyxstenen op zijn schouderstukken had, waardoor een visuele en symbolische link tussen de twee kledingstukken ontstond (Harrell et al., 2017).

3. Symbolische betekenis:

Het gebruik van onyx in de priesterlijke kleding droeg verschillende betekenislagen:

A) Vertegenwoordiging: De onyxstenen op de efod, met de namen van de twaalf stammen, symboliseerden de rol van de hogepriester bij het vertegenwoordigen van de hele natie voor God (Harrell et al., 2017).

Geheugen en voorbede: De stenen dienden als “herinnering voor de Heer” en herinnerden de hogepriester aan zijn plicht om voor het volk te bemiddelen (Harrell et al., 2017).

C) Goddelijke selectie: Het gebruik van edelstenen zoals onyx in de priesterkleding benadrukte de bijzondere status van de priesters en hun goddelijke selectie voor hun rol (Kim, 2003, blz. 377-387).

D) Kosmische symboliek: Sommige interpretaties, met name in latere tradities, zagen de priesterlijke kleding als een weergave van de kosmos. Josephus gaf bijvoorbeeld een levendige beschrijving van de garderobe van de hogepriester, met inbegrip van de kosmologische connotaties ervan (Pena, 2021).

E) Verzoening: In de Amoraïsche rabbijnse literatuur ontwikkelde zich een traditie dat de priesterlijke kledingstukken, waaronder die met edelstenen zoals onyx, een verzoenende functie hadden voor verschillende zonden (Zuckier, 2022).

4. Historische en culturele context:

Het gebruik van onyx en andere edelstenen in priesterlijke kleding was niet uniek voor het oude Israël. Soortgelijke praktijken werden gevonden in andere oude culturen in het Nabije Oosten, waar priesters en heersers symbolische kleding droegen om hun gezag of verbinding met het goddelijke te versterken (Pena, 2021).

Onyx speelde een cruciale rol in de priesterlijke kledingstukken, met name de efod, waar het diende als een zichtbare herinnering aan de verantwoordelijkheid van de hogepriester om de hele natie Israël te vertegenwoordigen en te bemiddelen. Het gebruik ervan, samen met andere edelstenen, droeg bij aan de algemene symbolische en theologische betekenis van de priesterlijke kledij, die goddelijke selectie, kosmische orde en de mediatoriale rol van het priesterschap tussen God en het volk vertegenwoordigt.

Wat is de betekenis van onyx als een van de stenen in het Nieuwe Jeruzalem?

De aanwezigheid van onyx in de fundamenten van het nieuwe Jeruzalem spreekt ons aan over Gods eeuwige schoonheid en de perfectie van Zijn hemelse koninkrijk. Als we nadenken over deze kostbare steen, laten we ons hart openen voor de krachtige spirituele waarheden die het vertegenwoordigt.

In het boek Openbaring vinden we een glorieuze beschrijving van het nieuwe Jeruzalem, versierd met kostbare stenen die de pracht van Gods aanwezigheid weerspiegelen. Onder deze stenen bevindt zich onyx, een juweel van opvallende schoonheid en diepte. De opname ervan in deze hemelse stad is niet louter toeval, maar eerder een bewuste keuze van onze Schepper om spirituele waarheden over te brengen.

Onyx, met zijn lagen van contrasterende kleuren, herinnert ons aan de veelzijdige aard van Gods wijsheid en de complexiteit van Zijn schepping. Net zoals de lagen van onyx verschillend maar verenigd zijn, zo zijn ook wij, als het volk van God, geroepen om verenigd te zijn in onze verscheidenheid. Deze steen spreekt over de harmonie die zal bestaan in het Nieuwe Jeruzalem, waar al Gods kinderen in volmaakte vrede en eenheid samen zullen wonen.

De duurzaamheid van onyx symboliseert de eeuwige aard van Gods koninkrijk. In het Nieuwe Jeruzalem zal er geen verval zijn, geen verdorvenheid, maar alleen de blijvende aanwezigheid van onze Heer. Dit herinnert ons eraan dat onze uiteindelijke hoop niet ligt in de tijdelijke dingen van deze wereld, maar in de eeuwige stad die door God voor ons is bereid.

Ik zie in de onyx een krachtige metafoor voor de menselijke ziel. Net zoals onyx in de loop van de tijd wordt gevormd door intense druk en hitte, zo worden ook onze zielen verfijnd door de uitdagingen en beproevingen van het leven. Het nieuwe Jeruzalem, versierd met onyx, spreekt over de transformatie die ons te wachten staat in Gods aanwezigheid, waar onze strijd zal worden verlost en onze ware schoonheid zal worden onthuld.

Historisch gezien wordt onyx niet alleen gewaardeerd om zijn schoonheid, maar ook om zijn gebruik in het snijden van zeehonden en cameo's. In de context van het Nieuwe Jeruzalem zouden we dit kunnen zien als een herinnering dat ieder van ons het zegel van God draagt, gemarkeerd als het Zijne voor de eeuwigheid. Zoals de apostel Paulus schrijft: “Gods solide fundament staat stevig, verzegeld met deze inscriptie: "De Heer kent hen die van Hem zijn" (2 Timotheüs 2:19).

Wanneer we de onyx in het Nieuwe Jeruzalem beschouwen, laten we dan vervuld zijn van hoop en vreugde. Het herinnert ons eraan dat we op weg zijn naar een stad van onvergelijkbare schoonheid, waar de volheid van Gods heerlijkheid zal worden onthuld. Laat deze visie ons inspireren om een leven te leiden dat onze hemelse roeping waardig is, waarbij we er altijd naar streven de schoonheid en harmonie van Gods koninkrijk in onze huidige wereld weer te geven.

Zijn er opmerkelijke bijbelse cijfers in verband met onyx?

Een van de belangrijkste bijbelse figuren in verband met onyx is Aaron, de eerste hogepriester van Israël. In Exodus 28:9-12 lezen we over Gods instructies voor de priesterlijke klederen: “Neem twee onyxstenen en graveer daarop de namen van de zonen van Israël in de volgorde van hun geboorte... Bevestig de twee stenen op de schouderstukken van de efod als gedenkstenen voor de zonen van Israël.” (Miller-Naudé & Naudé, 2020, blz. 16)

Dit gebruik van onyx in de kledij van de hogepriester heeft een krachtige symboliek. Aäron, toen hij in de tegenwoordigheid van God kwam, droeg de namen van de twaalf stammen op zijn schouders, gegraveerd in onyx. Dit herinnert ons aan de voorbede rol van het priesterschap, het dragen van het volk voor God. Het spreekt ons ook aan over de wens van God om Zijn volk dicht bij Zijn hart te houden, hun namen permanent gegraveerd in kostbare steen.

Een andere figuur die we zouden kunnen overwegen is Jozef, de zoon van Jakob. Hoewel het verhaal van Joseph niet rechtstreeks verband houdt met onyx, gaat het om een vacht van vele kleuren, die sommige geleerden hebben vergeleken met de gevarieerde tinten die in bepaalde soorten onyx worden aangetroffen. Het leven van Jozef, gekenmerkt door zowel lijden als verheerlijking, weerspiegelt de complexe lagen die vaak in onyxstenen worden aangetroffen.

Koning Salomo, bekend om zijn wijsheid en de bouw van de tempel, is ook verbonden met onyx. In 1 Kronieken 29:2 lezen we dat David onyxstenen ter beschikking stelde voor de versiering van de tempel. Salomo zou bij het voltooien van deze prachtige structuur toezicht hebben gehouden op het gebruik van deze kostbare stenen en ze hebben opgenomen in een plaats van aanbidding die het hemelse Jeruzalem voorbeeldde.

Ik ben getroffen door de manier waarop deze bijbelse figuren, geassocieerd met onyx, verschillende aspecten van de menselijke ervaring belichamen. Aaron vertegenwoordigt onze roeping tot voorspraak en geestelijk leiderschap. Het verhaal van Jozef herinnert ons aan de transformerende kracht van tegenspoed, net als de vorming van onyx onder druk. Salomo's gebruik van onyx in de tempel spreekt van ons aangeboren verlangen om schoonheid en betekenis te creëren in onze aanbidding.

Historisch gezien zien we hoe onyx is gewaardeerd in culturen en tijden, niet alleen in bijbelse contexten. Deze universele waardering voor de schoonheid van de steen herinnert ons aan de rode draad die door de menselijke ervaring loopt, ongeacht tijd of plaats.

Laten we niet vergeten dat net zoals deze oude figuren betekenis en doel vonden door hun ontmoetingen met God, zo ook wij geroepen zijn tot een leven van betekenis. De onyx, met zijn lagen en complexiteit, herinnert ons eraan dat ook ons leven gelaagd is, elke ervaring voegt diepte en schoonheid toe aan onze spirituele reis.

Mogen wij, net als deze bijbelse figuren, God toestaan ons vorm te geven, ons te gebruiken en van ons levende stenen te maken, door het geestelijke huis van God in onze wereld van vandaag op te bouwen.

Hoe verhoudt de symboliek van onyx zich tot andere edelstenen die in de Bijbel worden genoemd?

In het borststuk van de hogepriester, zoals beschreven in Exodus 28:17-20, vinden we onyx naast elf andere edelstenen. Deze regeling, bekend als de Hoshen, was niet alleen decoratief, maar diep symbolisch, en vertegenwoordigde de twaalf stammen van Israël. (Miller-Naudé & Naudé, 2020, blz. 16) Elke steen, inclusief onyx, sprak over de unieke kwaliteiten en roeping van elke stam en vormde samen een prachtig geheel – een krachtig beeld van eenheid in verscheidenheid binnen het volk van God.

Vergeleken met andere stenen, onyx is opmerkelijk voor zijn gestreepte uiterlijk, vaak met contrasterende kleuren in lagen. Dit kenmerk onderscheidt het van stenen zoals saffier, die wordt gewaardeerd om zijn diepe, effen blauwe kleur of smaragd, bekend om zijn levendige groen. De lagen van onyx zouden de verschillende stadia van spirituele groei of de verschillende aspecten van onze complexe menselijke natuur kunnen symboliseren.

De robijn, een andere steen die in de Bijbel wordt genoemd, wordt vaak geassocieerd met bloed en offer vanwege zijn dieprode kleur. Daarentegen kan onyx, met zijn meer ingetogen tinten, standvastigheid en uithoudingsvermogen vertegenwoordigen. De parel, die door Jezus in zijn gelijkenissen wordt genoemd, spreekt van verborgen schoonheid en grote waarde, terwijl onyx, dat op meer zichtbare en structurele manieren wordt gebruikt, de openlijke vertoning van Gods heerlijkheid in de schepping zou kunnen symboliseren.

Ik zie in deze verschillende edelstenen een weerspiegeling van de verschillende manieren waarop mensen hun spiritualiteit ervaren en uitdrukken. Sommigen, zoals de briljante diamant, kunnen een geloof hebben dat helder schijnt voor iedereen om te zien. Anderen, zoals de gelaagde onyx, kunnen een geloof hebben dat complexer is, opgebouwd in de loop van de tijd door verschillende ervaringen.

Historisch gezien zien we hoe verschillende culturen en tradities verschillende betekenissen aan deze stenen hebben toegeschreven. In de christelijke traditie zagen de kerkvaders vaak in edelstenen allegorieën voor deugden of geestelijke waarheden. Zo associeerde Sint-Augustinus verschillende edelstenen met verschillende deugden – saffier met hoop, smaragd met geloof, enzovoort. (Chistyakova & Chistyakov, 2023) Evenzo werd in de oude Romeinse cultuur aangenomen dat edelstenen magische eigenschappen hadden die bescherming konden bieden of geluk konden brengen aan de drager. Dit geloof in de metafysische kwaliteiten van stenen overstegen in andere religies en praktijken, wat leidde tot een rijke traditie van gemologie die spiritualiteit en materialiteit met elkaar verweven. Als zodanig zou men zich kunnen afvragen, Protestanten erkennen heiligen, gezien het feit dat veel protestantse denominaties een directe relatie met God benadrukken over voorspraak door heiligen?

In deze context kan onyx, met zijn lagen en het vermogen om te worden gesneden, de deugd van geduld of het geleidelijke proces van heiliging vertegenwoordigen. Het gebruik ervan in zegels en zegelringen in de oudheid verbindt het ook met ideeën over autoriteit en identiteit, thema's die door de hele Schrift heen resoneren.

Als we kijken naar de symboliek van onyx naast andere bijbelse edelstenen, mogen we niet vergeten dat ieder van ons, net als deze edelstenen, een unieke rol speelt in Gods grootse ontwerp. Net zoals een juwelier elke steen zorgvuldig selecteert en in een prachtig sieraad plaatst, zo plaatst God ieder van ons in Zijn Kerk en in de wereld.

Laten we de kwaliteiten omarmen die worden gesymboliseerd door onyx – uithoudingsvermogen, complexiteit en de schoonheid die wordt gevormd door Gods hand. Laten we tegelijkertijd de verschillende kwaliteiten waarderen die door andere edelstenen worden vertegenwoordigd, erkennend dat het Lichaam van Christus wordt verrijkt door onze verschillen.

Mogen wij, net als deze edelstenen, het licht van Gods liefde op onze eigen unieke manier weerspiegelen en zo bijdragen aan de schoonheid van Zijn koninkrijk. En mogen we ons altijd herinneren dat onze echte waarde niet komt van onze eigen kwaliteiten, maar van de liefdevolle hand van de Goddelijke Juwelier die ons heeft gekozen en ons op zijn plaats heeft gezet.

Wat leerden de kerkvaders over de geestelijke betekenis van onyx?

De kerkvaders zetten in hun interpretaties van edelstenen zoals onyx een traditie van allegorische en symbolische interpretatie voort die wortels had in zowel het joodse als het hellenistische denken. Zij zagen in de geschapen wereld een weerspiegeling van goddelijke waarheden, en in edelstenen vonden zij bijzonder krachtige symbolen van geestelijke werkelijkheden.

Een van de vroegste en meest invloedrijke kerkvaders die uitgebreid over de symboliek van edelstenen schreef, was Clemens van Alexandrië (ca. 150-215 n.Chr.). In zijn werk trok hij vaak parallellen tussen de kwaliteiten van edelstenen en christelijke deugden of spirituele waarheden. Hoewel hij niet specifiek over onyx schreef, schiep zijn benadering een precedent voor latere vaders die de spirituele betekenis van deze steen zouden overwegen.

De heilige Hiëronymus (ca. 347-420 n.Chr.) besprak in zijn commentaren op de Schrift de symboliek van onyx bij de bespreking van de edelstenen die in Ezechiëls visie op het Nieuwe Jeruzalem worden genoemd. Hij zag in de verschillende stenen voorstellingen van verschillende deugden of aspecten van het christelijk leven. De gelaagdheid van onyx kan hem het idee van spirituele groei en ontwikkeling in de loop van de tijd hebben gesuggereerd.

Augustinus van Hippo (354-430 n.Chr.), een van de meest invloedrijke kerkvaders, schreef uitgebreid over de symboliek van getallen en materialen in de Schrift. Hoewel hij ons geen specifieke leringen over onyx heeft nagelaten, zou zijn algemene benadering van bijbelse symboliek te zien zijn geweest in de kwaliteiten van de steen – de duurzaamheid ervan, de lagen ervan, het gebruik ervan in zegels – weerspiegelingen van spirituele waarheden over Gods trouw, de complexiteit van de menselijke ziel en onze identiteit als dragers van Gods beeld.

In de oosterse traditie schreef de heilige Johannes van Damascus (ca. 675-749 n.Chr.) over de symbolische betekenis van de twaalf stenen in de borstplaat van de hogepriester, waaronder onyx. Hij zag, net als veel van de Vaders, in deze stenen voorstellingen van de deugden die de ziel van de gelovige zouden moeten versieren.

Ik vind het fascinerend hoe deze vroegchristelijke denkers verbanden hebben gelegd tussen de fysieke eigenschappen van stenen en de innerlijke werking van de menselijke psyche en geest. Hun inzichten herinneren ons aan de krachtige onderlinge verbondenheid van de materiële en spirituele rijken.

Historisch gezien moeten we niet vergeten dat de kerkvaders schreven in een tijd waarin de natuurlijke wereld werd gezien als diep doordrenkt met spirituele betekenis. Hun interpretaties van onyx en andere edelstenen maakten deel uit van een breder wereldbeeld dat de hele schepping zag als een boek waarin men goddelijke waarheden kon lezen.

Hoewel we misschien geen uitgebreide specifieke leringen van de kerkvaders over onyx hebben, biedt hun algemene benadering van de symboliek van edelstenen ons een rijk kader voor contemplatie. Ze nodigen ons uit om in de gelaagde schoonheid van onyx een weerspiegeling te zien van onze eigen spirituele reis – een proces van vorming onder druk, resulterend in iets van grote schoonheid en waarde.

Hoe kunnen moderne christenen de bijbelse symboliek van onyx toepassen op hun spirituele leven?

Laten we eens kijken naar de gelaagdheid van onyx. Deze eigenschap herinnert ons eraan dat onze spirituele vorming een proces is dat in de loop van de tijd in fasen plaatsvindt. Net zoals de prachtige patronen in onyx laag voor laag worden gevormd, zo worden ook ons karakter en geloof ontwikkeld door verschillende ervaringen, zowel vreugdevol als uitdagend. In onze snelle wereld, waar onmiddellijke resultaten vaak worden verwacht, moedigt de onyx ons aan om geduld en doorzettingsvermogen in onze spirituele groei te omarmen.

Ik zie in deze gelaagde formatie een parallel met de manier waarop onze persoonlijkheden en geloofssystemen in de loop van de tijd worden gevormd. Elke ervaring, elke ontmoeting met God en anderen, voegt een nieuwe laag toe aan onze spirituele identiteit. Laten we ons bewust zijn van dit proces, elke fase van onze reis koesteren en vertrouwen op Gods werk in ons leven, zelfs wanneer de vooruitgang traag lijkt.

Het gebruik van onyx in de kleding van de hogepriester, met de namen van de stammen van Israël, spreekt ons aan over onze identiteit en roeping. In een wereld waar velen worstelen met vragen over verbondenheid en doel, herinnert de onyx ons eraan dat we in Gods hart zijn gegraveerd. Ieder van ons draagt een unieke naam en roeping, bekend en gekoesterd door onze Schepper. Laat deze waarheid ons verankeren in tijden van twijfel of verwarring.

De duurzaamheid van onyx kan ons inspireren om veerkracht in ons geloof te cultiveren. In een samenleving die vaak onze overtuigingen en waarden uitdaagt, zijn we geroepen om standvastig te blijven, zoals de aanhoudende onyx. Toch mag deze stevigheid ons niet rigide of inflexibel maken. Integendeel, net als de onyx die prachtig kan worden gesneden, moeten we open blijven staan voor het werk van de Heilige Geest om ons naar Gods wil vorm te geven.

Het gebruik van onyx in zegels en zegelringen in de oudheid herinnert ons aan ons gezag als kinderen van God. In Christus is ons het zegel van de Heilige Geest gegeven (Efeziërs 1:13). Laat dit ons in staat stellen om met vertrouwen en doel te leven, beslissingen te nemen en acties te ondernemen die onze identiteit in Christus weerspiegelen.

Historisch gezien wordt onyx gewaardeerd om zijn schoonheid en bruikbaarheid. Als moderne christenen zijn ook wij geroepen om zowel mooi van karakter te zijn als nuttig in dienstbaarheid. Laten we ernaar streven om innerlijke schoonheid te cultiveren door onze relatie met God, terwijl we ook manieren zoeken om anderen in onze gemeenschappen praktisch van dienst te zijn.

In een wereld die vaak wordt gekenmerkt door oppervlakkigheid, roept de onyx ons op tot diepte – diepte van karakter, diepte van geloof, diepte van liefde. Laten we niet tevreden zijn met een spiritualiteit op oppervlakkig niveau, maar proberen het soort gelaagd, complex en mooi geloof te ontwikkelen dat door deze kostbare steen wordt gesymboliseerd.

Laten we in ons dagelijks leven de symboliek van onyx met ons meedragen. Als we met uitdagingen worden geconfronteerd, mogen we ons de duurzaamheid van de steen herinneren en standvastig in ons geloof staan. Wanneer we ons onbeduidend voelen, mogen we ons herinneren dat we in Gods hart zijn gegraveerd. Wanneer we ongeduldig worden met onze spirituele vooruitgang, mogen we dan denken aan de lagen van de onyx en vertrouwen op Gods geleidelijke werk in ons leven.

Laten we bidden dat de genade wordt als onyx in Gods handen – prachtig gevormd in de loop van de tijd, veerkrachtig in het licht van druk en Zijn glorie weerspiegelend op onze unieke manier. Moge ons leven, net als de onyx in het Nieuwe Jeruzalem, een bewijs zijn van Gods transformerende kracht en blijvende liefde.

Laten we in ieder geval niet vergeten dat ons uiteindelijke doel niet louter persoonlijke groei is, maar de opbouw van Gods koninkrijk. Mogen wij, evenals de kostbare stenen die het Nieuwe Jeruzalem sieren, ieder onze unieke schoonheid bijdragen aan de glorieuze stad van God, hier op aarde zoals in de hemel.

—