Bijbelstudie: Wat is de wil van God?

Wat betekent "de wil van God" in de Bijbel?

In de Bijbel verwijst “de wil van God” in de eerste plaats naar Gods soevereine doel en plan voor de schepping, de mensheid en het individuele leven. Het omvat Zijn verlangens, intenties en bevelen voor Zijn volk. We zien dit concept zich ontvouwen van Genesis tot Openbaring, waarbij een God wordt onthuld die actief betrokken is bij menselijke aangelegenheden en die een specifiek ontwerp heeft voor Zijn schepping.

In het Oude Testament komen we het Hebreeuwse woord “ratson” tegen, vaak vertaald als “wil” of “plezier”, dat Gods gunst en doel overbrengt. In de Psalmen wordt vaak gesproken over het doen van Gods wil als een weg naar gerechtigheid en zegen. Psalm 40:8 zegt: "Ik verheug mij om Uw wil te doen, o mijn God, Uw wet ligt in mijn hart.”

In het Nieuwe Testament wordt dit concept verder uitgewerkt door het Griekse woord “thelema” te gebruiken om Gods wil uit te drukken. Jezus zelf is een voorbeeld van volmaakte onderwerping aan de wil van de Vader, zeer aangrijpend in Zijn gebed in Getsemane: "Niet mijn wil geschiede" (Lucas 22:42).

Ik merk op dat het begrijpen van Gods wil gelovigen een gevoel van doel en richting geeft. Het biedt een kader voor besluitvorming en een bron van comfort in tijden van onzekerheid. Het concept van het afstemmen van het leven op Gods wil kan een krachtige motivator zijn voor persoonlijke groei en ethisch gedrag.

Historisch gezien zien we dat de interpretatie van Gods wil niet alleen individuele levens, maar hele samenlevingen heeft gevormd. Vanaf de Exodus van de Israëlieten tot de verspreiding van het begin is het geloof in een goddelijk doel een drijvende kracht geweest in de menselijke geschiedenis.

In onze moderne context daagt het concept van Gods wil ons uit om verder te kijken dan onze onmiddellijke verlangens en onze plaats in een groter goddelijk verhaal te beschouwen. Het nodigt ons uit om onderscheid te maken tussen onze eigen neigingen en Gods leiding, een proces dat zowel geestelijke gevoeligheid als praktische wijsheid vereist.

Laten we niet vergeten dat Gods wil niet slechts een reeks regels is die gevolgd moeten worden als uitnodiging om deel te nemen aan Zijn voortdurende scheppings- en verlossingswerk. Het is een oproep om lief te hebben zoals Hij liefheeft, om gerechtigheid te zoeken zoals Hij dat doet, en om Zijn koninkrijk op aarde te brengen.

Hoe kunnen christenen Gods wil voor hun leven onderscheiden?

De kwestie van het onderscheiden van Gods wil voor ons leven is er een die de harten en geesten van gelovigen door de eeuwen heen heeft bezet. Het is een reis van geloof, die zowel geestelijk inzicht als praktische wijsheid vereist.

We moeten erkennen dat onderscheidingsvermogen geen eenmalige gebeurtenis is, een voortdurend proces om naar Gods stem te luisteren en ons leven af te stemmen op Zijn doelen. Het vereist een diepe en persoonlijke relatie met God, gevoed door gebed, meditatie op de Schrift en deelname aan het leven van de Kerk.

De Bijbel zelf voorziet ons van belangrijke principes voor onderscheidingsvermogen. In Romeinen 12:2 spoort Paulus ons aan "omgevormd te worden door de vernieuwing van uw geest. Dan zult u kunnen testen en goedkeuren wat Gods wil is – zijn goede, aangename en volmaakte wil.” Deze transformatie omvat een voortdurende heroriëntatie van onze gedachten en verlangens naar Gods wegen.

Ik zou het belang van zelfbewustzijn in dit proces willen benadrukken. Het begrijpen van onze eigen motivaties, angsten en vooroordelen is van cruciaal belang om onderscheid te maken tussen Gods wil en onze eigen verlangens. Regelmatig zelfonderzoek en reflectie, misschien geleid door spirituele richting, kunnen in dit opzicht van onschatbare waarde zijn.

Historisch gezien heeft de Kerk verschillende praktijken ontwikkeld om onderscheidingsvermogen te bevorderen. De Ignatiaanse methode van onderscheidingsvermogen, bijvoorbeeld, moedigt gelovigen aan om aandacht te besteden aan de bewegingen van troost en troost in hun geest als ze verschillende opties overwegen.

In onze moderne context gaat onderscheidingsvermogen vaak gepaard met het navigeren door complexe ethische dilemma's en levenskeuzes. Hier moeten we niet alleen vertrouwen op persoonlijke openbaring, maar ook op de wijsheid van de christelijke gemeenschap, de leringen van de en de leiding van degenen die rijper zijn in het geloof.

Praktische stappen in onderscheidingsvermogen kunnen zijn:

1. Zich onderdompelen in de Schrift om Gods algemene wil, zoals geopenbaard in Zijn Woord, te begrijpen
2. Op zoek naar wijze raad van volwassen gelovigen en spirituele leiders
3. Aandacht schenken aan de omstandigheden en kansen die God voor ons plaatst
4. Luisteren naar de innerlijke ingevingen van de Heilige Geest
5. Met behulp van onze door God gegeven rede en vaardigheden om opties te evalueren

Laten we niet vergeten dat Gods wil geen mysterie is om een relatie op te lossen die geleefd moet worden. Vaak ontvouwt het zich geleidelijk terwijl we in geloof wandelen en beslissingen nemen op basis van het licht dat we op elk moment hebben.

We moeten onderscheidingsvermogen met nederigheid benaderen, in het besef dat we Gods wil niet altijd perfect kunnen interpreteren. Toch kunnen we vertrouwen op Zijn genade om ons te leiden en Zijn kracht om zelfs door onze onvolmaakte keuzes te werken.

Is Gods wil altijd duidelijk, of kan het soms mysterieus zijn?

In de Schrift vinden we gevallen waarin Gods wil onmiskenbaar duidelijk is. De Tien Geboden geven bijvoorbeeld expliciete morele richtlijnen. De leringen van Jezus in de evangeliën bieden vaak directe instructies voor een rechtvaardig leven. Toch komen we ook verhalen tegen waarin Gods bedoelingen zich ontvouwen op manieren die niet onmiddellijk duidelijk zijn voor het menselijk begrip. Het verhaal van Jozef in Genesis illustreert hoe Gods wil door schijnbaar ongunstige omstandigheden kan werken aan een groter goed dat pas op tijd wordt geopenbaard.

Ik merk op dat dit samenspel van duidelijkheid en mysterie bij het onderscheiden van Gods wil de complexiteit van de menselijke cognitie en besluitvorming weerspiegelt. We zoeken natuurlijk zekerheid, maar groei komt vaak door het navigeren door ambiguïteit. De spanning tussen bekende en onbekende aspecten van Gods wil kan een katalysator zijn voor spirituele en psychologische ontwikkeling.

Historisch gezien zien we dat de Kerk heeft geworsteld met deze dualiteit. De ontwikkeling van morele theologie en casuïstiek toont pogingen aan om Gods wil in specifieke situaties te verduidelijken. Toch hebben mystici en contemplatieven ons altijd herinnerd aan de onuitsprekelijke aspecten van goddelijke leiding, waarschuwend tegen oversimplificatie.

In onze moderne context krijgt de vraag of Gods wil duidelijk of mysterieus is, nieuwe dimensies. In een wereld van informatie-overload en concurrerende waardesystemen kan het onderscheiden van Gods stem een uitdaging zijn. Maar juist deze uitdaging nodigt ons uit tot een dieper vertrouwen op geloof en geestelijk onderscheidingsvermogen.

Gods wil kan op verschillende manieren mysterieus zijn:

1. In zijn timing – Gods bedoelingen ontvouwen zich vaak over perioden die ons beperkte perspectief ver overschrijden
2. In zijn methoden – God kan werken met onverwachte middelen of mensen
3. In zijn volheid – we kunnen aspecten van Gods wil begrijpen Hoewel het volledige beeld verborgen blijft

Laten we niet vergeten dat de mysterieuze aard van Gods wil geen gebrek is dat een kenmerk is van onze relatie met een oneindige God. Het roept ons op om te vertrouwen, te volharden in geloof en open te blijven staan voor voortdurende openbaring.

Dit mysterie moet ons niet verlammen, maar ons inspireren om God ernstiger te zoeken. Zoals de heilige Augustinus prachtig uitdrukte: “Heb God lief en doe wat je wilt.” Wanneer onze harten in overeenstemming zijn met Gods liefde, kunnen we op Zijn leiding vertrouwen, zelfs wanneer de weg niet volledig duidelijk is.

Mogen we, wanneer we de mysterieuze aspecten van Gods wil onder ogen zien, geduld, nederigheid en een diep vertrouwen in Gods wijsheid en liefde cultiveren. Want door zowel de heldere als de mysterieuze aspecten van goddelijke leiding te omarmen, gaan we vollediger het avontuur van het geloof binnen waartoe we geroepen zijn.

Wat is het verschil tussen Gods soevereine wil en Zijn morele wil?

Gods soevereine wil, ook bekend als Zijn bedrieglijke of geheime wil, verwijst naar Zijn allerhoogste controle over alle gebeurtenissen in het universum. Het omvat alles wat er gebeurt, van de grote bewegingen van de geschiedenis tot de kleinste details van ons leven. Zoals de profeet Jesaja zegt: "Ik ben God, en er is geen ander; Ik ben God en er is niemand zoals ik. Ik maak het einde bekend vanaf het begin, vanaf de oudheid, wat er nog moet komen. Ik zeg: "Mijn voornemen zal standhouden en ik zal doen wat ik wil" (Jesaja 46:9-10).

Aan de andere kant verwijst Gods morele wil, vaak Zijn leerstellige of geopenbaarde wil genoemd, naar Zijn geboden en verlangens naar hoe Zijn schepselen zich zouden moeten gedragen. Dit wordt uitgedrukt in Zijn morele wet, zoals te vinden in de Tien Geboden, de leringen van Jezus en in de hele Schrift. Het vertegenwoordigt Gods volmaakte maatstaf van rechtvaardigheid en Zijn verlangen naar menselijk gedrag.

Ik zou willen opmerken dat dit onderscheid grote implicaties heeft voor het menselijk begrip en gedrag. Gods soevereine wil geeft een gevoel van ultieme veiligheid en doel, wetende dat er niets gebeurt buiten Gods controle. Maar het is Zijn morele wil die het kader vormt voor onze ethische beslissingen en acties.

Historisch gezien is dit onderscheid een onderwerp van theologisch debat geweest, met name in discussies over predestinatie en vrije wil. De hervormers, zoals Calvijn en Luther, benadrukten Gods soevereiniteit, terwijl anderen de menselijke verantwoordelijkheid hebben benadrukt om te reageren op Gods morele geboden.

In onze moderne context kan het begrijpen van dit onderscheid ons helpen de spanning tussen vertrouwen in Gods overkoepelende plan en verantwoordelijkheid nemen voor onze keuzes te overwinnen. Het herinnert ons eraan dat hoewel we Gods soevereine bedoelingen misschien niet altijd begrijpen, we altijd geroepen zijn om Zijn morele wil te gehoorzamen.

Belangrijke verschillen tussen Gods soevereine en morele wil zijn onder meer:

1. Toepassingsgebied: Soeverein omvat alle gebeurtenissen; Morele wil richt zich op menselijk gedrag
2. Openbaring: Soevereine wil is vaak verborgen; De morele wil wordt duidelijk geopenbaard in de Schrift.
3. Menselijke reactie: Wij onderwerpen ons aan soevereine wil; We gehoorzamen de morele wil
4. Resultaat: Soeverein zal altijd geschieden; De morele wil kan worden geschonden door menselijke ongehoorzaamheid.

Laten we niet vergeten dat deze twee aspecten van Gods wil niet in harmonie met elkaar in conflict zijn. Gods soevereine wil werkt vaak door onze gehoorzaamheid of ongehoorzaamheid aan Zijn morele wil om Zijn doelen te bereiken.

Hoe verhoudt de vrije wil zich tot Gods wil?

De relatie tussen de menselijke vrije wil en Gods wil raakt aan een van de krachtigste mysteries van ons geloof. Het nodigt ons uit om na te denken over het delicate evenwicht tussen goddelijke soevereiniteit en menselijke verantwoordelijkheid, een spanning die theologen, filosofen en gelovigen door de eeuwen heen heeft betrokken.

In de kern verwijst vrije wil naar het vermogen van de mens om keuzes te maken uit eigen wil, zonder externe dwang. Dit concept is fundamenteel voor ons begrip van morele verantwoordelijkheid en is diep geworteld in het bijbelse verhaal. Van de keuze van Adam en Eva in de Hof van Eden tot de aansporing van Jozua om "deze dag te kiezen wie u zult dienen" (Jozua 24:15), bevestigt de Schrift de menselijke daadkracht bij morele en geestelijke beslissingen.

Toch moeten we dit in spanning houden met de realiteit van Gods soevereine wil, die, zoals we hebben besproken, alle gebeurtenissen in de schepping omvat. De apostel Paulus worstelt met deze paradox in Romeinen 9-11 en bevestigt zowel Gods verkiezing als de menselijke verantwoordelijkheid.

Ik merk op dat deze wisselwerking tussen de vrije wil en Gods wil de complexiteit van de menselijke besluitvorming en motivatie weerspiegelt. Onze keuzes worden beïnvloed door tal van factoren – onze opvoeding, ervaringen, overtuigingen en omstandigheden – maar we ervaren ze als vrij gemaakt. Dit subjectieve gevoel van vrijheid bestaat naast de realiteit van Gods overkoepelende doel.

Historisch gezien hebben verschillende theologische tradities verschillende aspecten van deze relatie benadrukt. De Augustijnse en gereformeerde tradities hebben de nadruk gelegd op Gods soevereiniteit, terwijl andere, zoals de Arminiaanse traditie, meer nadruk hebben gelegd op de vrije wil van de mens. De katholieke traditie heeft getracht een evenwicht te bewaren en zowel de goddelijke genade als de menselijke vrijheid te bevestigen.

In onze moderne context neemt de kwestie van de vrije wil nieuwe dimensies aan in het licht van wetenschappelijke inzichten in menselijk gedrag en neurobiologie. Maar zelfs als we inzicht krijgen in de fysieke basis van de besluitvorming, blijft het mysterie van de menselijke vrijheid in relatie tot Gods wil bestaan.

Het is belangrijk om een aantal belangrijke punten in deze relatie te erkennen:

1. Gods soevereiniteit doet geen afbreuk aan de menselijke vrijheid, maar schept de context waarin echte vrijheid kan bestaan.
2. Onze vrije wil is beperkt – we kunnen er niet voor kiezen om iets buiten Gods soevereine wil te doen.
3. Gods voorkennis van onze keuzes bepaalt die keuzes niet.
4. Onze vrije wil wordt ontsierd door zonde en vereist Gods genade voor het herstel ervan.

Laten we niet vergeten dat vrije wil geen absolute autonomie is, een geschenk dat ons in staat stelt om vrijelijk te reageren op Gods liefde en deel te nemen aan Zijn doelen. Het is door onze vrije keuzes dat we op authentieke wijze God en onze naaste kunnen liefhebben en de grootste geboden kunnen vervullen.

Dit begrip van de vrije wil in relatie tot Gods wil moet ons een diep verantwoordelijkheidsgevoel geven. Elke keuze die we maken, heeft niet alleen betekenis voor ons eigen leven, maar ook voor de ontvouwing van Gods plan voor de wereld.

Wat leerde Jezus over het volgen van Gods wil?

De leer van Jezus over het volgen van Gods wil vormt de kern van Zijn boodschap en missie. In de evangeliën zien we dat Christus consequent benadrukt hoe belangrijk het is ons leven af te stemmen op het goddelijke plan van de Vader.

Jezus leerde dat het volgen van Gods wil een daad van liefde en gehoorzaamheid is. In het Evangelie van Johannes zegt Hij: "Indien gij Mij liefhebt, onderhoud mijn geboden" (Johannes 14:15). Deze eenvoudige verklaring onthult een krachtige waarheid – dat onze gehoorzaamheid aan Gods wil niet alleen gaat over het volgen van regels over het uiten van onze liefde voor Hem.

Jezus leerde ook dat Gods wil voorrang moet hebben op onze eigen verlangens. In de hof van Getsemane, tegenover Zijn aanstaande kruisiging, bad Jezus: "Vader, als u wilt, neem deze beker van mij; maar mijn wil geschiede niet" (Lukas 22:42). Dit aangrijpende moment illustreert de soms moeilijke aard van de onderwerping aan Gods wil en de uiteindelijke vrede die uit een dergelijke overgave voortvloeit.

Christus benadrukte dat het volgen van Gods wil niet gaat om uiterlijke verschijningen of rituelen over innerlijke transformatie. Hij bekritiseerde de Farizeeën en zei: "Deze mensen eren mij met hun lippen, hun hart is ver van mij" (Mattheüs 15:8). In plaats daarvan leerde Jezus dat ware gehoorzaamheid aan Gods wil voortkomt uit een getransformeerd hart.

Ik zie in de leringen van Jezus een krachtig begrip van de menselijke natuur. Hij erkende onze neiging om onze eigen weg te zoeken, autoriteit te weerstaan en ons te concentreren op extern gedrag in plaats van interne motivaties. Zijn leer over Gods wil richt zich op deze menselijke neigingen en roept ons op tot een hoger doel en een meer geïntegreerde manier van leven.

Historisch gezien zien we dat de leer van Jezus over Gods wil in hun tijd revolutionair was. In een cultuur die vaak gericht was op strikte naleving van religieuze wetten, benadrukte Jezus de geest van de wet en het belang van liefde en barmhartigheid. Hij leerde dat Gods wil geen last is om een weg naar vrijheid en vervulling te dragen.

Jezus leerde ook dat het volgen van Gods wil nauw verbonden is met het dienen van anderen. Hij zei: "Want ik ben uit de hemel neergedaald, niet om mijn wil te doen, maar om de wil te doen van Hem die mij gezonden heeft" (Johannes 6:38), en Zijn leven was een voortdurend voorbeeld van onbaatzuchtige dienst.

Jezus leerde dat het volgen van Gods wil een daad van liefde is, overgave van onze eigen verlangens vereist, innerlijke transformatie inhoudt, tot echte vrijheid leidt en tot uitdrukking komt in dienstbaarheid aan anderen. Mogen wij, net als Christus, altijd proberen ons leven in overeenstemming te brengen met de wil van de Vader, en daarin ons ware doel en onze ware vrede vinden.

Zijn er in de Bijbel voorbeelden te vinden van mensen die Gods wil volgen of zich ertegen verzetten?

De Bijbel is rijk aan voorbeelden van personen die Gods wil volgen en zich ertegen verzetten. Deze verhalen dienen niet alleen als historische verslagen als spiegels waarin we onze eigen strijd en triomfen weerspiegeld kunnen zien.

Laten we eerst eens kijken naar degenen die Gods wil volgden, vaak tegen grote persoonlijke kosten. Abraham, onze vader in het geloof, is een voorbeeld van gehoorzaamheid aan Gods wil. Toen Abraham werd geroepen om zijn vaderland te verlaten voor een onbekende bestemming, "ging Abraham, zoals de Heer hem had gezegd" (Genesis 12:1-4). Later, toen hem werd gevraagd zijn zoon Izaäk op te offeren, gehoorzaamde Abraham opnieuw en toonde hij zijn ultieme vertrouwen in Gods plan.

Ondanks zijn aanvankelijke tegenzin volgde Mozes uiteindelijk Gods wil om de Israëlieten uit Egypte te leiden. Zijn reis van een stotterende herder naar de bevrijder van een natie laat zien hoe God door onze zwakheden heen kan werken als we ons aan Zijn wil onderwerpen.

In het Nieuwe Testament is het fiat van Maria – haar “ja” tegen het worden van de moeder van Jezus – een krachtig voorbeeld van het afstemmen van zichzelf op Gods wil. Haar woorden: "Ik ben de dienaar van de Heer. Moge uw woord aan mij worden vervuld" (Lucas 1:38), echo door de geschiedenis als een voorbeeld van trouwe gehoorzaamheid.

Maar de Bijbel geeft ook een eerlijk beeld van degenen die zich tegen Gods wil verzetten. Jona, geroepen om tot Nineve te prediken, vluchtte aanvankelijk in de tegenovergestelde richting. Zijn verhaal herinnert ons eraan dat we soms Gods wil weerstaan uit angst of vooroordelen, maar dat God geduldig werkt om ons terug op Zijn pad te brengen.

Koning Saul, door God gekozen om Israël te leiden, was herhaaldelijk ongehoorzaam aan Gods geboden, wat leidde tot zijn ondergang. Zijn tragische verhaal dient als waarschuwing voor de gevolgen van het aanhoudende verzet tegen Gods wil.

Zelfs Petrus, een van de naaste discipelen van Jezus, verzette zich tijdelijk tegen Gods wil toen hij Christus drie keer verloochende. Toch werd deze mislukking een keerpunt, wat leidde tot een diepere inzet voor Gods plan voor zijn leven.

Ik zie in deze bijbelse verslagen een krachtig begrip van de menselijke natuur. Ze onthullen ons vermogen tot zowel groot geloof als slopende twijfel, ons potentieel voor onbaatzuchtige gehoorzaamheid en zelfzuchtige rebellie. Deze verhalen troosten ons in onze strijd en inspireren ons in onze aspiraties om Gods wil te volgen.

Historisch gezien hebben deze voorbeelden gediend als krachtige leermiddelen binnen de joods-christelijke traditie. Ze hebben ons begrip van geloof, gehoorzaamheid en de menselijke relatie met het goddelijke gevormd.

Uit deze verslagen blijkt dat het volgen van Gods wil niet altijd gemakkelijk of onmiddellijk lonend is. Velen die God gehoorzaamden, stonden voor grote uitdagingen – denk aan de vervolging van Jeremia of de gevangenschap van Paulus. Toch laat de Bijbel consequent zien dat afstemming op Gods wil uiteindelijk leidt tot vervulling en doel, zelfs als de weg moeilijk is.

Hoe kunnen christenen hun verlangens afstemmen op Gods wil?

Het afstemmen van onze verlangens op Gods wil is een levenslange reis van spirituele groei en transformatie. Het is geen enkele handeling die een continu proces is om ons hart open te stellen voor Gods liefde en Zijn Geest in staat te stellen onze diepste verlangens vorm te geven.

We moeten erkennen dat deze afstemming niet iets is dat we kunnen bereiken door pure wilskracht. Het is in wezen een werk van genade. Zoals de heilige Paulus ons eraan herinnert, "is het God die in u werkt om te willen en te handelen om zijn goede doel te vervullen" (Filippenzen 2:13). Daarom is het onze primaire taak om ons open te stellen voor de transformerende aanwezigheid van God in ons leven.

Gebed is essentieel in dit proces. Door regelmatige, oprechte communicatie met God beginnen we ons hart af te stemmen op het Zijne. Jezus zelf leerde ons bidden: "Uw koninkrijk kome, uw wil geschiede, op aarde zoals in de hemel" (Matteüs 6:10). Terwijl we deze woorden oprecht bidden, nodigen we God uit om onze verlangens te hervormen volgens Zijn volmaakte wil.

Onszelf onderdompelen in de Schrift is een andere cruciale stap. De psalmist zegt: "Ik wil uw wil doen, mijn God. Uw wet is in mijn hart" (Psalm 40:8). Door te mediteren op Gods Woord laten we Zijn waarheid in ons hart doordringen en stemmen we onze gedachten en verlangens geleidelijk af op die van Hem.

Ik begrijp dat onze verlangens diep worden beïnvloed door onze overtuigingen, ervaringen en het bedrijf dat we houden. Daarom is het belangrijk om een christelijk wereldbeeld te cultiveren, ervaringen op te doen die ons dichter bij God brengen en ons te omringen met een gemeenschap van gelovigen die ons aanmoedigen in ons geloof.

Het oefenen van onderscheidingsvermogen is ook de sleutel. Dit houdt in dat we biddend onze motivaties en de mogelijke gevolgen van onze keuzes onderzoeken. De heilige Ignatius van Loyola leerde dat wanneer onze verlangens in overeenstemming zijn met Gods wil, we een gevoel van vrede en troost ervaren. Het leren herkennen van deze innerlijke bewegingen kan ons naar Gods wil leiden.

Historisch gezien heeft de christelijke traditie het belang van zelfonderzoek en belijdenis benadrukt. Deze praktijken helpen ons bij het identificeren van verlangens die niet in overeenstemming zijn met Gods wil en bij het zoeken naar Zijn vergeving en het transformeren van genade.

Het is belangrijk om te onthouden dat het afstemmen van onze verlangens op Gods wil niet gaat om het onderdrukken van onze individualiteit of het ontkennen van onze emoties. Het gaat er veeleer om ons ware zelf in God te vinden. Zoals de heilige Augustinus ooit zei: "Onze harten zijn rusteloos totdat ze in U rusten."

Soms houdt het afstemmen van onze verlangens op Gods wil in dat we lijden of offers moeten omarmen. Jezus zelf worstelde hiermee in Getsemane. Toch liet Hij ons zien dat we door vertrouwen en overgave vrede kunnen vinden, zelfs wanneer Gods wil moeilijk lijkt.

Vergeet niet dat deze afstemming een geleidelijk proces is. Wees geduldig met jezelf. Vier de kleine overwinningen wanneer je merkt dat je verlangens beter aansluiten bij Gods wil. En als je wankelt, denk dan aan Gods eindeloze barmhartigheid en begin opnieuw.

Het afstemmen van onze verlangens op Gods wil houdt in dat we ons openstellen voor genade, ons bezighouden met gebed en Schriftstudie, een christelijk wereldbeeld en christelijke gemeenschap cultiveren, onderscheidingsvermogen beoefenen, zelfonderzoek verrichten en de reis van transformatie omarmen. Mogen wij allen, met Gods hulp, steeds dichter komen bij het verlangen naar wat God verlangt, en in Zijn wil onze diepste vreugde en vervulling vinden.

Wat leerden de vroege kerkvaders over het begrijpen van Gods wil?

De Vaders benadrukten dat het begrijpen van Gods wil nauw verbonden is met het kennen van God Zelf. Augustinus schreef in zijn Bekentenissen: “U hebt ons voor uzelf gemaakt, o Heer, en ons hart is rusteloos totdat het in u rust.” Dit krachtige inzicht herinnert ons eraan dat het zoeken naar Gods wil niet gaat om het ontdekken van een reeks regels over het aangaan van een diepere relatie met onze Schepper.

De Vaders leerden ook dat de Schrift het voornaamste middel is om Gods wil te begrijpen. De heilige Hiëronymus verklaarde beroemd: “Onwetendheid van de Schrift is onwetendheid van Christus.” Zij moedigden gelovigen aan om zich onder te dompelen in Gods Woord en het te zien als een levende openbaring van Gods karakter en bedoelingen.

Veel van de vaders, waaronder de heilige Johannes Chrysostomus, benadrukten de rol van de Kerk om ons te helpen Gods wil te begrijpen. Zij zagen de Kerk als het lichaam van Christus, geleid door de Heilige Geest, en dus een cruciale bron van wijsheid en onderscheiding.

Ik vind het fascinerend dat de Vaders het complexe samenspel tussen menselijke wil en goddelijke wil erkenden. De heilige Johannes Cassianus schreef bijvoorbeeld uitgebreid over de noodzaak van synergie tussen menselijke inspanning en goddelijke genade in het spirituele leven.

De Vaders leerden ook dat het begrijpen van Gods wil vaak geduld en doorzettingsvermogen vereist. De heilige Gregorius van Nyssa beschreef het spirituele leven als een voortdurende opgang, wat suggereert dat ons begrip van Gods wil in de loop van de tijd verdiept naarmate we groeien in geloof en deugd.

Historisch gezien zien we dat de leer van de Vaders over Gods wil werd gevormd door de uitdagingen van hun tijd. In het licht van de vervolging benadrukten zij Gods soevereine wil en de oproep tot trouw, zelfs in het lijden. Naarmate de Kerk groeide en geconfronteerd werd met interne geschillen, benadrukten zij het belang van eenheid en gehoorzaamheid aan Gods wil, zoals geopenbaard door de Kerk.

De Vaders erkenden ook dat Gods wil vaak wordt geopenbaard door de omstandigheden van ons leven. De heilige Basilius de Grote moedigde gelovigen aan om elke situatie te zien als een kans om Gods wil te onderscheiden en te volgen.

Veel van de vaders, waaronder de heilige Athanasius, leerden dat de ultieme openbaring van Gods wil te vinden is in de persoon van Jezus Christus. Door het leven en de leer van Christus te bestuderen, zo betoogden zij, krijgen we inzicht in het hart van Gods wil voor de mensheid.

De Vaders waren niet naïef over de moeilijkheden om Gods wil te onderscheiden. De heilige Gregorius de Grote schreef over de "donkere nacht van de ziel" en erkende dat er momenten zijn waarop Gods wil duister of uitdagend lijkt.

Toch leerden ze consequent dat het proberen Gods wil te begrijpen en te volgen de weg is naar echte vrijheid en vervulling. Zoals de heilige Irenaeus prachtig uitdrukte: “De heerlijkheid van God is een mens die volledig leeft.”

De leer van de kerkvaders over het begrijpen van Gods wil biedt ons een rijk erfgoed. Ze herinneren ons eraan dat dit begrip komt door God te kennen, de Schrift te bestuderen, deel te nemen aan het leven van de geduldig volhardende in het geloof, en het voorbeeld van Christus te volgen. Mogen wij, net als deze grote heiligen die ons zijn voorgegaan, voortdurend proberen Gods volmaakte wil te begrijpen en ons daarmee in overeenstemming te brengen.

Hoe moeten christenen reageren wanneer Gods wil moeilijk of pijnlijk lijkt?

Er zijn momenten op onze geloofsreis waarop Gods wil moeilijk of zelfs pijnlijk kan lijken. Op deze momenten worden we opgeroepen tot een dieper vertrouwen en een krachtigere overgave. Laten we onderzoeken hoe we met geloof, hoop en liefde op dergelijke uitdagingen kunnen reageren.

We moeten onze gevoelens erkennen. Het is geen zonde om Gods wil moeilijk te vinden of pijn te ondervinden bij het volgen ervan. Zelfs onze Heer Jezus, in de hof van Getsemane, drukte zijn angst uit en zei: "Mijn Vader, als het mogelijk is, moge deze beker van mij genomen worden" (Mattheüs 26:39). Toch volgde hij onmiddellijk met: “Maar niet zoals ik wil, zoals u wilt.” Dit leert ons dat we eerlijk tegen God kunnen zijn over onze strijd, terwijl we er toch voor kiezen om ons aan Zijn wil te onderwerpen.

Ik begrijp dat het onderdrukken van onze emoties kan leiden tot spirituele en psychologische nood. In plaats daarvan moeten we onze angsten, twijfels en pijn naar God brengen in gebed. De Psalmen geven mooie voorbeelden van zo'n eerlijke communicatie met God.

We moeten niet vergeten dat Gods perspectief oneindig veel breder is dan het onze. Zoals de profeet Jesaja ons eraan herinnert: "Want mijn gedachten zijn niet uw gedachten, noch zijn uw wegen mijn wegen" (Jesaja 55:8). Wat ons moeilijk of pijnlijk lijkt, kan deel uitmaken van een groter plan dat we nog niet kunnen zien.

Historisch gezien vinden we talloze voorbeelden van God die door uitdagende omstandigheden heen werkt om het goede tot stand te brengen. Denk aan Jozef, die in slavernij werd verkocht door zijn broers, die later zeiden: "U was van plan mij schade toe te brengen, God heeft het ten goede bedoeld om te bereiken wat nu wordt gedaan, het redden van vele levens" (Genesis 50:20).

Wanneer we geconfronteerd worden met een moeilijk aspect van Gods wil, kan het nuttig zijn om wijsheid te zoeken bij volwassen gelovigen en geestelijk leiders. De christelijke gemeenschap is bedoeld als een bron van steun en begeleiding in dergelijke tijden. Zoals Spreuken ons vertelt: "Plannen mislukken door gebrek aan raad met veel adviseurs, ze slagen" (Spreuken 15:22).

We moeten ook kracht putten uit de beloften van de Schrift. De heilige Paulus verzekert ons dat "God in alles werkt ten goede van hen die Hem liefhebben" (Romeinen 8:28). Dit betekent niet dat alles gemakkelijk zal zijn, maar wel dat God zelfs uit de meest uitdagende situaties het goede kan halen.

We kunnen moed vinden door te weten dat Christus Zelf de weg van het lijden heeft bewandeld in gehoorzaamheid aan Gods wil. De schrijver van Hebreeën herinnert ons eraan "onze ogen te richten op Jezus, de pionier en vervolmaker van het geloof" (Hebreeën 12:2). Zijn voorbeeld kan ons inspireren in onze eigen moeilijke momenten.

Het is belangrijk om te onthouden dat het omarmen van Gods wil, zelfs als het moeilijk is, kan leiden tot spirituele groei. De heilige Jakobus schrijft: "Beschouw het als pure vreugde, wanneer u met allerlei beproevingen wordt geconfronteerd, omdat u weet dat de beproeving van uw geloof volharding voortbrengt" (Jakobus 1:2-3).

Tot slot, wanneer Gods wil moeilijk of pijnlijk lijkt, laten we dan met vertrouwen, eerlijkheid, doorzettingsvermogen en liefde reageren. Laten we onze strijd tot God brengen in gebed, wijsheid zoeken bij onze geloofsgemeenschap, kracht putten uit de Schrift en het voorbeeld van Christus volgen. En onthoud altijd, zoals de heilige Paulus prachtig uitdrukte: "Ik kan dit alles doen door Hem die mij kracht geeft" (Filippenzen 4:13).

Moge God ons de genade schenken om Zijn wil te omarmen, zelfs in moeilijke tijden, vertrouwend op Zijn oneindige liefde en wijsheid. Want het is vaak door deze moeilijke momenten dat God ons het diepst vormt en ons dichter bij Zichzelf en bij de volheid van het leven brengt die Hij voor ons verlangt.