Waarom vieren Jehovah’s Getuigen geen Goede Vrijdag?

Hoe Jehovah’s Getuigen Goede Vrijdag zien

Inleiding: Een tijd van reflectie

Is er niet iets speciaals aan de lente? Het voelt gewoon hoopvol! Voor christenen over de hele wereld is dit seizoen in de aanloop naar Pasen een tijd vol diepe betekenis. Onze harten richten zich op het gedenken van het ongelooflijke offer dat Jezus Christus voor ieder van ons heeft gebracht en de verbazingwekkende hoop die Zijn opstanding in ons leven brengt.1 Het is een tijd voor rustig denken, voor gebed en voor speciale bijeenkomsten in de kerk. Veel mooie tradities richten zich op de gebeurtenissen van de Heilige Week, en Goede Vrijdag valt echt op als een apart gezette dag om het lijden en de dood te herinneren die Jezus voor ons doormaakte.

Als we aan deze krachtige gebeurtenissen denken, vraag je je misschien af hoe verschillende mensen hun geloof in deze tijd uiten. Misschien heb je buren, of zelfs familieleden die Jehovah’s Getuigen zijn, en heb je gedacht: “Hebben ze Goede Vrijdag zoals veel andere kerken?” Dat is een volkomen natuurlijke vraag! Het komt van een goede plek – een plek om anderen te willen begrijpen die van God houden. Laten we dit samen met open harten en geesten onderzoeken en waarderen dat mensen hun toewijding aan Christus op verschillende manieren tonen.

Doet Jehovah’s Getuigen mee aan het vieren van Goede Vrijdag?

Goed, laten we de kern van uw vraag onderzoeken en deze voorzichtig beantwoorden. Het antwoord is nee, Jehovah’s Getuigen vieren geen Goede Vrijdag.12 Je zult niet zien dat ze speciale diensten verrichten of deelnemen aan de traditionele manieren waarop veel andere christelijke kerken deze specifieke dag vieren.

Dat lijkt misschien een beetje verrassend, vooral als je weet hoezeer ze Jezus Christus respecteren en er vast van overtuigd zijn dat Zijn offer de sleutel tot verlossing is.12 Maar hun beslissing om Goede Vrijdag niet in acht te nemen is niet zomaar een toeval. Het komt rechtstreeks voort uit de manier waarop zij de bijbelse instructies en hun kijk op de vroegchristelijke geschiedenis begrijpen. Om echt te begrijpen waar ze vandaan komen, helpt het om met een open hart en een geest van vriendelijkheid naar hun redenen te kijken.

Waarom vieren Jehovah’s Getuigen Goede Vrijdag of Paaszondag niet?

De redenen waarom Jehovah’s Getuigen ervoor kiezen Goede Vrijdag niet te vieren, houden verband met de reden waarom zij ook geen paaszondag vieren. Hun visie berust op twee belangrijke ideeën die ze krijgen door het lezen van de Bijbel: Ten eerste geloven ze dat deze vieringen een heidense oorsprong hebben, wat in strijd is met hun toewijding om te aanbidden op een manier die aansluit bij bijbelse leringen. Daarnaast benadrukken Jehovah’s Getuigen het belang van het herdenken van de dood van Jezus door het gedenkteken in acht te nemen, in plaats van deel te nemen aan feestdagen die volgens hen niet in overeenstemming zijn met de christelijke waarden. Dit perspectief is vergelijkbaar met hun standpunt op andere feestdagen, zoals hun opvattingen over Jehovah’s Getuigen en Halloween-geloven, die zij ook verwerpen vanwege hun associaties met niet-christelijke tradities.

Geen duidelijk gebod in de Bijbel:

Jehovah’s Getuigen leggen sterk de nadruk op het feit dat de Bijbel slechts één specifieke instructie geeft voor een jaarlijkse herdenking voor christenen: Jezus gedenken” dood. Ze verwijzen rechtstreeks naar wat Jezus zei tijdens het Laatste Avondmaal, opgeschreven in Lukas 22:19-20. Hij deelde brood en wijn met zijn apostelen en zei tegen hen: "Blijf dit doen om mij te gedenken."12 Zij begrijpen dat dit gebod specifiek gaat over het gedenken van Zijn dood, niet over het vieren van Zijn geboorte (Kerstmis) of Zijn opstanding (Pasen) elk jaar.12 Omdat zij in de Bijbel geen soortgelijk gebod vinden om jaarlijks Pasen of Goede Vrijdag te vieren, kiezen zij ervoor dat niet te doen.12

Bezorgdheid over niet-christelijke wortels:

Ze leren ook dat veel tradities die mensen verbinden met Pasen – zaken als paaseieren, konijntjes en zonsopgangsdiensten – niet met de Bijbel zijn begonnen. Zij zijn van mening dat deze gebruiken eigenlijk hun wortels hebben in oude heidense praktijken, met name vruchtbaarheidstradities van lang voor het christendom.12 Zij zijn van mening dat het in hun eigen eredienst brengen van praktijken van niet-christelijke erediensten God niet zou behagen.12 Zij kijken naar bijbelse beginselen die gelovigen aanmoedigen om zich af te zonderen van dingen die als geestelijk “onrein” worden beschouwd (gebaseerd op 2 Korintiërs 6:17) en om God hun “exclusieve toewijding” te geven (gebaseerd op Exodus 20:5), waarbij wordt vermeden ware erediensten te vermengen met dingen van andere religies.12

Het is zo belangrijk om te begrijpen dat dit niet betekent dat Jehovah’s Getuigen eraan twijfelen dat Jezus Christus uit de dood is opgestaan. Helemaal niet! Zij zijn er vast van overtuigd dat Jezus werd opgewekt, en zij zien Zijn opstanding als absoluut essentieel voor het christelijk geloof en de redding. vakanties Pasen en Goede Vrijdag als viering. Zij beschouwen deze feestdagen – met hun namen, hun timing in verband met de paastijd en hun gewoonten – als niet in de Bijbel bevolen en als vermengd met niet-christelijke oorsprong.12 Aangezien Goede Vrijdag traditioneel en liturgisch zo nauw verbonden is met de paasviering, zijn de redenen die zij hebben om Pasen niet te vieren ook van toepassing op Goede Vrijdag als onderdeel van datzelfde vakantiepakket.2 Hoewel zij het zeer op prijs stellen de dood van Jezus te gedenken, doen zij dit door hun eigen speciale viering, het Gedenkteken, dat zij opzettelijk gescheiden houden van de paastijd gevolgd door andere denominaties.17

Als zij Goede Vrijdag niet in acht nemen, hoe herinneren Jehovah’s Getuigen zich dan het offer van Jezus?

Hoewel Jehovah’s Getuigen niet deelnemen aan Goede Vrijdagdiensten, is het gedenken van het offer van Jezus Christus ongelooflijk belangrijk voor hen. Ze vervullen dit door middel van een zeer speciaal en zeer respectvol jaarlijks evenement dat ze de Gedenkteken van de dood van Christus.17 Je zou ze er ook naar kunnen horen verwijzen met bijbelse termen als het avondmaal des Heren of het Laatste Avondmaal.18

Voor Jehovah’s Getuigen is het herdenkingsmonument niet zomaar een vergadering – het wordt beschouwd als de belangrijkste en heiligste gebeurtenis van hun hele jaar.17 Ze denken dat het de alleen viering die Jezus specifiek aan zijn volgelingen vertelde om regelmatig te observeren.17

Zij zien deze jaarlijkse bijeenkomst als de directe manier om Jezus' instructie te volgen die in de nacht voor Zijn dood werd gegeven: “Blijf dit doen om mij te gedenken” (Lucas 22:19).14 De hele focus van het Gedenkteken is om diep na te denken over de betekenis en de waarde van het losgeldoffer van Jezus en om er oprechte dankbaarheid voor uit te drukken.17 Het is een tijd vol eerbied en waardering voor Gods verbazingwekkende liefde.

Wat gebeurt er tijdens de herdenking van de dood van Christus door Jehovah’s Getuigen?

Het gedenkteken van de dood van Christus wordt zeer zorgvuldig in acht genomen, volgens het patroon dat zij uit de Bijbel begrijpen.

Timing en hoe ze de datum bepalen:

Het gedenkteken vindt slechts één keer per jaar plaats.17 Het wordt gehouden nadat de zon ondergaat op de specifieke datum die overeenkomt met 14 Nisan op de oude Joodse lunisolaire kalender.18 Dit is echt belangrijk voor hen, want het was op 14 Nisan, de dag van het Joodse Pascha, dat Jezus vlak voor zijn dood met deze speciale maaltijd met zijn apostelen begon.17

Om de datum voor 14 Nisan per jaar te achterhalen, proberen Jehovah’s Getuigen de methode te gebruiken die volgens hen al in de eerste eeuw werd gebruikt.18 Dit houdt in dat het begin van de maand Nisan (dat is 1 Nisan) moet worden gevonden. Ze berekenen dit op basis van wanneer de nieuwe halve maan is eerst gezien bij zonsondergang in Jeruzalem rond de tijd van de lente-equinox (die rond 21 maart plaatsvindt).28 14 Nisan begint dan 13 dagen na 1 Nisan, te beginnen bij zonsondergang.27 Omdat deze methode afhangt van het daadwerkelijk zien van de halve maan in de buurt van de equinox, en niet alleen van de wiskundige berekeningen die in de moderne Joodse kalender worden gebruikt, kan de datum voor het Gedenkteken die door Jehovah’s Getuigen wordt waargenomen soms een dag of twee verschillen van de datum van het Pascha die vandaag door het Joodse volk wordt gevierd.28 Deze specifieke manier van berekenen toont hun toewijding aan het herstellen van wat zij zien als de oorspronkelijke praktijk, los van latere Joodse of reguliere christelijke kalendermanieren.

De waarneming zelf:

De herdenkingsbijeenkomst omvat meestal deze onderdelen:

• Er wordt een toespraak gehouden (zoals een preek) die de diepe betekenis van de dood van Jezus als losprijsoffer verklaart. Het benadrukt Gods ongelooflijke liefde en de prachtige hoop die dit offer ons allemaal geeft.17
• Er worden twee speciale items gebruikt: ongezuurd brood en gewone rode wijn.17 Het brood, gemaakt zonder gist of iets anders, vertegenwoordigt het volmaakte, zondevrije lichaam van Jezus dat Hij heeft opgeofferd.18 De rode wijn staat voor Zijn vergoten bloed, dat volgens hen het “nieuwe verbond” tussen God en een speciale groep christenen bevestigde en vergeving van zonden mogelijk maakt.18
• Deze items, het brood en de wijn, worden respectvol doorgegeven aan iedereen die er is. Maar iets unieks aan het monument is dat Slechts een zeer klein aantal van de mensen eet het brood en drinkt de wijn.18
• Degenen die wel deelnemen, zijn degenen die volgens Jehovah’s Getuigen deel uitmaken van de “gezalfde” groep — een beperkt aantal van 144.000 mensen (op basis van hoe zij Openbaring 7:4 en 14:1-3) begrijpen, die de hoop hebben naar de hemel te gaan om met Christus te regeren18.
• De overgrote meerderheid van Jehovah’s Getuigen die het Gedenkteken bijwonen, ziet zichzelf als deel van de “grote schare” die in Openbaring 7:9 wordt genoemd. Hun hoop is om voor altijd op een prachtig paradijs op aarde te leven.18 Aangezien ze zichzelf niet beschouwen als onderdeel van dat “nieuwe verbond” of de “gezalfde” groep, wonen ze als respectvolle waarnemers bij. Ze tonen hun diepe waardering voor het offer van Christus, maar nemen niet deel aan het brood en de wijn.18 Deze praktijk van slechts enkele deelnemers weerspiegelt rechtstreeks hun unieke begrip van bijbelse profetieën en de verschillende toekomsten die God volgens hen voor getrouwe christenen heeft gepland.

Het gevoel tijdens het Memorial is zeer serieus, waardig en vol diep respect. De nadruk ligt volledig op het gedenken en dankbaar zijn voor het liefdevolle offer van Jezus Christus.17 In de dagen voorafgaand aan 14 Nisan worden Getuigen vaak aangemoedigd om specifieke delen van de Bijbel te lezen waarin wordt gesproken over de laatste dagen van het leven van Jezus op aarde, Zijn lijden en Zijn dood, waardoor hun hart nog meer wordt voorbereid op deze bijzondere viering.17

Hoe verschilt het gedenkteken van Jehovah’s Getuigen van de Heilige Communie of de Eucharistie?

Hoewel zowel het gedenkteken van Jehovah’s Getuigen als de heilige communie (of Eucharistie) die veel andere christelijke kerken vieren, brood en wijn bevatten en ons helpen Jezus te herinneren, zijn er enkele belangrijke verschillen in hoe vaak ze plaatsvinden, hoe ze worden gedaan en het begrip erachter. Het kennen van deze verschillen kan ons helpen de unieke manier waarop Jehovah’s Getuigen het Gedenkteken op basis van hun overtuigingen observeren, te waarderen.

Deze kleine tabel belicht enkele belangrijke verschillen:

Zoals je aan de tabel kunt zien, is hoe vaak het gebeurt een groot verschil. Het Gedenkteken is een gebeurtenis die eenmaal per jaar plaatsvindt op een bepaalde berekende datum, terwijl de Communie meestal deel uitmaakt van het reguliere aanbiddingsritme in andere kerken. Hoewel de meeste christelijke groepen alle gedoopte leden met een goede reputatie uitnodigen om de communie te ontvangen, beperken Jehovah’s Getuigen zich tot die kleine groep die zij als de “gezalfden” aanduiden en die een hemelse roeping hebben.18 Ook is het theologische begrip heel anders. Jehovah’s Getuigen zien het brood en de wijn strikt als symbolen die het lichaam en het bloed van Christus vertegenwoordigen; zij geloven niet dat het brood en de wijn daadwerkelijk in Zijn lichaam en bloed veranderen (transsubstantiatie), of dat Christus fysiek naast hen aanwezig is (consubstantiatie), of dat de voorwerpen zelf speciale genade geven.18 Voor hen is het louter een daad van het herinneren en gehoorzamen van het gebod van Christus.

Wat leerden de vroege kerkvaders over de herinnering aan de dood van Jezus elk jaar?

Een terugblik op de eerste paar eeuwen van het christendom geeft ons een prachtig perspectief op hoe de herinnering aan de dood en opstanding van Jezus in de loop van de tijd is gegroeid. Het begon zeker vanaf het begin, hoewel de exacte manieren en tijden dingen waren die mensen bespraken en bedachten terwijl ze verder gingen.

Die vroegchristelijke schrijvers, die we vaak kerkvaders noemen, spraken consequent over hoe ongelooflijk belangrijk de dood van Christus aan het kruis was voor onze verlossing en om ons weer in relatie met God te brengen.32 Zij zagen de jaarlijkse herdenking niet als een terugblik op de geschiedenis; zij zagen het als een manier voor gelovigen om zich geestelijk te verbinden met de reddende kracht van het lijden, de dood en de opstanding van Christus. Het lijkt erop dat in het allereerste begin, het gedenken van het Laatste Avondmaal, de dood van Jezus en Zijn opstanding dichter bij elkaar hadden kunnen worden waargenomen, misschien zelfs in één langere viering, voordat Paaszondag de specifieke dag werd die gericht was op het vieren van de opstanding.6

Een heel interessant deel van de vroege kerkgeschiedenis dat hiermee verband houdt, is iets dat de Quartodeciman-controverse. Deze discussie duurde ruwweg van de 2e tot de 4e eeuw.35 De naam “Quartodeciman” komt van het Latijnse woord voor “veertiende”, en het hele debat ging over het recht datum voor de jaarlijkse Paasviering (die betrekking had op zowel Pascha als Pasen).

De Quartodecimans:

Deze christenen bevonden zich voornamelijk in het Romeinse gebied van Klein-Azië (het huidige Turkije). Zij geloofden sterk in het vieren van het Pascha, het gedenken van de dood van Christus, op de 14e dag van de Joodse maand Nisan. Dit was de datum van het Pascha-offer en ze hielden het op deze exacte datum, ongeacht welke dag van de week het was.35 Ze zeiden dat deze praktijk rechtstreeks afkomstig was van de apostelen Johannes en Filippus, die in hun gebied hadden onderwezen.38 Belangrijke leiders die deze visie verdedigden, waren bisschop Polycarpus van Smyrna (die rechtstreeks van Johannes had geleerd) en later bisschop Polycrates van Efeze.35

The Majority View (voornamelijk in Rome en het Westen):

De meeste andere kerken, vooral in Rome en de westelijke delen van het Rijk, voelde de belangrijkste gebeurtenis om elk jaar te onthouden was de opstanding. Omdat Jezus op de eerste dag van de week (zondag) opstond, geloofden ze dat de Paasviering altijd op een dag moest eindigen. zondag na de 14e Nisan.35 Zij geloofden dat hun praktijk voortkwam uit de tradities van de apostelen Petrus en Paulus.35 Bisschoppen Anicetus en Victor van Rome waren sleutelfiguren die de zondagsviering ondersteunden.36

Dit meningsverschil was niet alleen een vriendelijk gesprek. Het leidde tot kerkvergaderingen (synoden genoemd), brieven die heen en weer gingen tussen regio's, en zelfs bisschop Victor van Rome probeerde de kerken in Klein-Azië te excommuniceren omdat ze vasthielden aan de datum van 14 Nisan! Gelukkig spraken andere bisschoppen zoals Irenaeus van Lyon zich uit en drongen aan op vrede.35 Soms beschuldigden mensen de Quartodecimans van "Judaizing" (te veel op de Joodse traditie lijkend) omdat hun praktijk rechtstreeks verband hield met de Joodse kalender voor het Pascha.35 Dit toont de complexe situatie aan waarin de groeiende christen met steeds meer niet-Joodse leden zijn relatie met zijn Joodse wortels in die tijd aan het uitzoeken was.

Uiteindelijk werd de kwestie grotendeels opgelost tijdens het grote Eerste Oecumenische Concilie van Nicea in 325 na Christus.36 Het Concilie besloot dat alle kerken Pasen (Pascha) op dezelfde dag moesten vieren - een zondag. Ze stelden een manier op om het te berekenen op basis van de lente-equinox en de volle maan, waardoor de praktijk die door Rome en het Westen werd begunstigd de standaard werd.25 Na dit raadsbesluit verdween de Quartodeciman-praktijk van observeren op 14 Nisan langzaam.35

Hoewel Jehovah’s Getuigen hun viering van 14 Nisan via een andere weg bereiken – Pasen helemaal afwijzen en zich alleen richten op het bevel om de dood van Christus te gedenken 12 – is deze vroege kerkgeschiedenis nog steeds interessant. Het laat zien dat de vraag van wanneer het gedenken van de dood en opstanding van Christus en de speciale betekenis van de datum van 14 Nisan was iets waarover christenen oprecht hebben gedebatteerd en waar zij vanaf zeer vroege tijden verschillende opvattingen over hadden. Hieruit blijkt dat de zondagse paastraditie, hoewel zeer oud, niet de enige praktijk was die vanaf het begin de norm werd door middel van een raadsbesluit.

Hoe kunnen christenen deze verschillen in geloof benaderen met begrip?

Het is niet meer dan normaal om op te merken wanneer medegelovigen hun geloof uitoefenen op een manier die verschilt van de onze. Het zien van Jehovah’s Getuigen die ervoor kiezen Goede Vrijdag niet te vieren, terwijl ze hun eigen speciale herdenkingsviering houden, kan ons doen stilstaan en verwonderen. Maar is het niet prachtig dat zelfs met verschillende praktijken de persoon in het centrum nog steeds Jezus Christus is, en de kern van het geloof ligt in de reddende kracht van Zijn offer?12 Deze diversiteit in aanbidding benadrukt de rijkdom van het geloof binnen de christelijke gemeenschap. Bovendien, begrip Hoe Jehovah’s Getuigen weekenden doorbrengen, die zich bezighouden met outreach en dienstverlening aan de gemeenschap, toont hun inzet voor het delen van hun overtuigingen met anderen. Uiteindelijk herinneren deze verschillen ons eraan dat geloof op verschillende manieren kan worden uitgedrukt, terwijl het nog steeds naar dezelfde fundamentele waarheden wijst.

Wanneer we deze verschillen tegenkomen, kan het hebben van een geest van respect en een oprecht verlangen om te begrijpen, in plaats van te oordelen, zo'n positief verschil maken. Het helpt eraan te herinneren dat Jehovah’s Getuigen echt geloven dat hun weg de weg is die de instructies van de Bijbel en de vroege christelijke praktijk het nauwst volgt.13 Hoewel andere christenen verschillende opvattingen kunnen hebben over de oorsprong van feestdagen, bijbelgeboden en de rol van traditie, is het zo belangrijk om de oprechtheid achter het standpunt van JW – hun diepe verlangen om God te behagen volgens hun begrip – te erkennen.13 En Jehovah’s Getuigen zeggen zelf dat zij het recht van anderen respecteren om zelf over deze dingen te beslissen en zich niet te bemoeien met de manier waarop anderen vieren.12 Het begrijpen van de beweegredenenenenenen achter hun overtuigingen kan een meer open dialoog bevorderen. Bijvoorbeeld: Waarom Jehovah’s Getuigen Nieuwjaar vermijden vieringen zijn geworteld in hun inzet om tradities te vermijden die zij zien als geworteld in heidendom of praktijken die niet in overeenstemming zijn met hun interpretatie van de Bijbel. Door deze perspectieven te waarderen, kunnen we zinvollere gesprekken voeren over geloof en persoonlijke overtuigingen.

Hier zijn een paar gedachten over hoe we begrip kunnen opbouwen en communicatie sterk kunnen houden, zelfs wanneer opvattingen verschillen:

• Focus op wat we delen: Laten we de aandacht vestigen op de overtuigingen die we gemeen hebben, met name ons geloof in Jezus Christus als Heer en Redder en het vitale belang van Zijn dood die ons redt.12
• Luisteren om te begrijpen: Laten we proberen echt te begrijpen waarom Ze geloven wat ze doen. Respectvolle vragen stellen over hun redenen, in plaats van alleen op het verschil te wijzen, kan deuren openen.19
• Vermijd het maken van veronderstellingen: Laten we niet te snel tot conclusies komen en denken dat het niet vieren van bepaalde feestdagen een gebrek aan geloof of gebrek aan respect voor Jezus betekent. Hun redenen zijn specifiek en komen voort uit de manier waarop ze de Bijbel lezen.14
• Denk aan vroege kerkelijke voorbeelden: Denk terug aan die vroege meningsverschillen, zoals die tussen Polycarpus en Anicetus over de datum voor de Paasviering. Hoewel ze het daar niet mee eens waren, kozen die leiders er aanvankelijk voor om vrede en gemeenschap tussen hen te bewaren.38

Uiteindelijk moet de manier waarop we met elkaar omgaan altijd worden geleid door onze liefde voor God en onze liefde voor onze naasten.3 Het begrijpen van het “waarom” achter verschillende praktijken, zelfs als we het er niet mee eens zijn, helpt ons om meer genadige en respectvolle relaties op te bouwen binnen de bredere geloofsfamilie.

Wat is het belangrijkste voor christelijke lezers om dit onderwerp te begrijpen?

Wat is het duidelijkste en belangrijkste om te begrijpen over Jehovah’s Getuigen en Goede Vrijdag? Het is eigenlijk vrij eenvoudig: Jehovah’s Getuigen vieren geen Goede Vrijdag en zij vieren ook geen Paaszondag als feestdag.

Hier zijn de belangrijkste dingen om in gedachten te houden:

• Hun redenen komen rechtstreeks voort uit hoe ze de Bijbel begrijpen. Ze kiezen ervoor feesten te vermijden die volgens hen begonnen zijn met heidense praktijken of die de Bijbel christenen niet specifiek opdraagt te vieren.12
• Zij hechten enorme waarde aan het offer van Jezus. Ze volgen het bevel om "dit te blijven doen ter nagedachtenis aan mij" door hun plechtige Gedenkteken van de dood van Christus eenmaal per jaar op de datum die overeenkomt met de bijbelse Nisan 14.17
• Hun benadering van Goede Vrijdag en Pasen is niet geïsoleerd; het maakt deel uit van een consistente manier waarop zij naar vele andere feestdagen en vieringen kijken, op basis van dezelfde bijbelse beginselen13.
• Het belangrijkste verschil tussen hun praktijk en het reguliere christendom gaat niet over of om de dood van Christus te gedenken over hoe en wanneer om het te doen. Dit verschil komt voort uit verschillende manieren om de Schrift, de geschiedenis en het belang van traditie te interpreteren.6

Het begrijpen van deze punten betekent niet dat je het ermee eens moet zijn dat het helpt om respect op te bouwen. Het stelt christenen met verschillende achtergronden in staat om de oprechtheid achter verschillende praktijken te zien en zich te verbinden op basis van de kernovertuigingen die we delen, in plaats van vast te zitten aan de verschillen in hoe we dingen observeren.

Conclusie: Verenigd in de hoop

als we nadenken over de verschillende manieren waarop gelovigen zich de ongelooflijk belangrijke gebeurtenissen van de dood en opstanding van Christus herinneren, laten we onze eenheid vinden in de verbazingwekkende hoop die uit Zijn offer voortkomt. Of iemand nu Goede Vrijdag, Pasen of het Gedenkteken in acht neemt, de focus voor oprechte christenen ligt altijd op de ongelooflijke liefde die God ons toonde door Zijn Zoon, Jezus Christus. Moge ons groeiend begrip van verschillende perspectieven onze waardering voor de rijkdom van het geloof verdiepen. En moge het ons altijd inspireren om elkaar met genade, nederigheid en liefde te behandelen, want dat zijn de ware tekenen van mensen die Hem volgen.